Нагарнуць 165 Надзівавацца Нагарнуць, дзс. — нагрести. Нагар- j нуў гарняц вішань аж із верхам, j B. Старына. Нагаспадарыць, дзс. — нахозяйни-! чать. ІІІто ён ашчэ нагаспадарыў; тут?! В. Старына. Нагаспадыніць, дзс.—побыть хозяй- j кою в доме. Мала нагаспадыніла | мая жонка— с першага дзіці па- I мерла. В. Старына. Нагатаваць, дзс- — 1) наварить. На- J гатавалі ўсякаі стравы, — 2) наготовить, призапасить. Нагатавоў дзерава на калёса. В. Старына. Нагледзіць,-цца, дзс. — насмотреть, -ться. Наглецзіў добраю бярэзіну. Чаго толька там ня нагледзіўся! В. Старына. Нагліца, ы, аг. — нахальник. Вот дзе нагліца: й сораму яму німа! В.Старына. i Нагліцаю, пре. — нахально. Вот на- j гліцаю так i лезя да яго біцца! В. Старына. Наглумщь, дзс. — напортить. НаглуMini шмат хлеба. В. Старына. Наглы (польск. nagłyj, прм. —скоропостижный. Памёр ён наглаю сьмерцю. В. Старына. Наглядаць, дзс. — надсматривать. Наглядай за маімГ конямі. В. Старына. Нагодкі (замест наготкіў, дак, мн. (нам. нагодачку — ноготки (Саlendula officinalis L.). На градах троха пасеяла нагодак. Расьцьвілі нагодачкі. В. Старына. Нагола, пре.— наголо. Разьдзеўся нагола. В. Старына. Нагрукаць, дзс. — нашуметь, настучать. Нагрукаў, настукаў на малых, дык маўчаць. В. Старына. Нагэмзацьу дзс. — начиркать. Нагэмзаў нешта й ня разабраць. В. Старына (Пр. Накрзмзаць). Над, прыйм. — для обозначения превосходи, степ. Над Тадэвушавага німа каня ў еяле:—от добры конь. Над яго німа ў еяле лаўчэй. В Старына. Надагад, пре. — наугад. Ня ведаючы надагад ня зробіш. В. Старына. Надакучыць, дзс. — надоесть, наскучить. Аж надакучыла сядзець да ждаць яго. В. Старына. Надалужыць, дзс. — 1) затратить зря время. Толька з ім час надалужыш. В. Старына. — 2) заменить одно другим, чтобы дольше продержаться. Сена мала— прыдзецца сечкаю надалужыць. — 3) отомстить. Пачакай, я табе за ета надалужу! С. Навасёлкі, Пух. р. Надаляй, пре. — на дальнейшее время. Няхай будзя запас надаляй. В. Старына. Надарваць,-цца, дзс.— 1) надорвать, повредить. Так цяжка, аж жывот надарвоў. — 2) немного оторвать,-ться. Надарві троха ніткі. Надарвоўся канец вяроўкі. В. Старына. Надась, пре. - \Щ Надоячы. Надась толька шТо пяклі хлеб,— ' ізноў паелі. В. Турэц, Сьміл. р. Надаць, дзс. — 1) наделать чего-либо. Надоў пылу цэлаю хату. Ах, надоў ты работы тут! — 2) побить кого. Добра надоў яму ў каршэнь. — 3) испортить воздух. Нехта ўжо ўзноў надоў, t аж нос верня. В. Старына. Надвсчар, пре. — подвечер. Не'к надвечар ужо было. В. Старына. Надворак, рку, м. — двор в усадьбе. Скаціна ходзіць па надворку. В. Старына. Надвор'е, я, «. — погода. Халодная надвор'я, проста бяда. Нешта німа цёплага надвор'я. В. Старына. Надгаладзя, пре. — впроголодь. Надгаладзя так i прабыў цэлы дзень. В. Старына. НадзоНнік, а, м.—широкое квадратное полотнище для покрытия „дзяжы*. Дзяжа накрыта надзежнікам. В. Старына. Надзсубацца, дзс. — наклеваться. Куры добра надзёўбаліся. В. Старына. Надзея, i, ж. — надежда. Кепская на цібе, браця, надзея! В. Старына. Надзсяцца, дзс. — надеяться. Німа чаго дарам надзеяццэ. В. Старына. Надзівавацца, надзівіцца, дзс.—надивиться. Вот надзіваваліся-ж там людзі! Наглядзеўся, надзівіўся ўсяго там. В. Старына