Наваліць 164 Наганашыць Навал/ць, дзс. — 1) навалить* Цэлы двор навалілі каменьня. — 2) намарать испражнениями. Карова наваліла каля ганку. В. Старыча, Навалочка, i, ж.— наволочка. На ладушках новыя навалочкі. В. Старина. Навальвацца, дзс. (зак. навалщца)— набрасываться на кого с бранью, с криком или со смехом. Нечага навал ьвацца на дзіця, яно й так баіцца. Усе ік наваліліся на яго, дык аж ня ведая, куды дзявацца! В. Старика. Навалэндацца, дзс. — нашляться. Навалэндаўся за дзень усюды. В. Старина. Наварочаць, дзс. — набросать, наносить. Наварочалі цэлы двор карчоў. Вуй, колька яны шмат наварочал! сена! В. Старина. НаварочвацЬу-цца, (дзс. зак. навярнуць,-цца) — направлять, -ться. Ня наварочвай шмат у той бок шула. Нешта ўсё к мяжы наварочваюцца слупке. На міне навярні рашэціну. В. Старика. Наведацца, дзс. — навестить, наведаться. Наведаўся к сыну. Трэба наведацца ў лясьнічаства, мо* продаюць лес. В. Старика. Навекі, пре. — навеки. Крэпка зробляна — навекі будзя. Замацавоў на векі-вечныя. В. Старина. Навірзьціся, дзс. — нежеланно натолкнуться. t собіла-ж етаму злодзяю наверзьціся на нас, каб ат яго ашчэ хавацца! Навёрзься на міне нейкі нязнакомы. В. Старика. Навет, пре.— даже. Ня ўзёў чужога навет! на капейку. В. Старина. Навічар, пре. — (на) время от полудня до солнечного заката. Павяду коні пасьціць навечар. В. Старина. Навіваць, дзс. (зак. нав/ць)— навертывать основу кросен на столбик (навой). Маці з дзеўкамі навівая кросна. Зараз наўём ды ткаць будам. В Старина. НавІна, ы, ж. — 1) новость. Расказвая, дзе якія навіны чуў, — 2) новая пашня. Чаму, на навіне будзя ўражай. — 3) впервые употребляемая зелень. Ідзі пакаштуй навіны — сьвежанькага хрэну! В. Старина. Навей, я. м. — столбик для навертывания пряжи в кроснах. 3 навоя ўся пража сышла. В. Старина. Навотлег, пре. — наотмашь. Ік доў навотляг, дык i пакаціўся. В. Старина. Наветшыбе, пре. — в стороне, в отдалении. Хата стаіць на вотшыбя. В. Старина. Навошта, пре. — почему. Навоштатабе ета здалося? В. Старина. Навука, i, ж. — 1) наука, учение. Лёгка даецца яму навука. — 2) урок, наставление. На другі раз яму будзя добрая навука. В. Старина. Навучаць, дзс. — наставлять. Матка дачку навучая. В. Старина. Навучны, прм.— ученый. Рабін дык вельма-ж навучны. В. Старина. Навыварат, пре. — наизнанку. Надзеў сарочку навыварат. В. Старина. Навылет, пре. — навылет. Навылят прабіла куляю нагу. Навылят прашмаравоў бляху. В, Старина. Навыпёрадкі, пре. — на перегонки. Бяжыма навыпярадкі: хто каго папярэдзіць. В. Старина. Навыпорваць, дзс. — повыискать. Нейдзя навыпорваў маленькіх грыбкоў. В. Старина. Навязваць, дзс. (зак. навязацьу — пускать пастись лошадь на привязи. Ня трэ'бала навязваць каня каля град, ато патаптоў бураке. На гумне навязоў канн. В. Старина. Нагавор, у, м.—наговор. Нечага слухаць чужых нагавораў. В. Старина. Нагалас/цца, дзс. — наголоситься. Даволяй табе ўжо плакаць— нагаласілася. В. Старина. Нагамашць,-цца, дзе. — 1) наговорить,-ться. Нагаманіліся за вечар.-—2) побранить. Троха нагаманіў на сваю жонку. В. Старина. Наганашыць, дзс. — нарвать сдерем ва плодов. Наганашыў излаю зупазуху дуль. В. Старина