Мігацець 198 Місюгін Мігацець, мігцгць, дзс.—ярко блестеть; сверкать. Пачысьцілі caмавар — аж мігціць. Зорка Miratu ць. В. Старина. Мігт, у, м.—миг. У вадзін мігт зрабіў. В. Старина. Між, npuŭM. з шорн. скл.—между. Між градамі й каноплямі пасеям бобу. Хай ета будзя між намі, каб боляй ніхто ня ведаў. В. Старина. Міжыкалядзь, i, ж. — святки от рождества до крещения; в это время бывает много примет относительно работы и удачы в хозяйстве, в скоте. На міжыка— лядзь ня можна шыць. На міжыкалядзь увечара ня можна прасьці. В. Старина. Мізэра, ы, аг. {лацінск. miser) — жалкий, худой. Вот урадзіласі мізэра! В. Крамяні, Пух. р. Мізэрны, прм. — жалкий, худой. Якоя-ж мізэрнря дзіцянё! В. Старина. М/каць, дзс. (зак. м/кнуць) — запинаться, неясно говорить. Ня вучыся, ік цялё, мікаць. Нешта мікнаў ён, я й нічога ня панёў. В. Старина. Міл&сьлівы, прм.—милостивый. Такая добрая міласьлівая кабета! В. Старина. Міласэрдзе, я, «.—милосердие. Кат ты: німа ў цібе міласэрдзя. Сястра міласэрдзя. В. Старина. Міліца, ы, м.—милиция. Пайду заяўлю на цібе ў міліцу. Міліца цібе арыштуя. В. Старина. Мілка, i, ж. — милочка. Мілка' ты мая! В. Старина. М/лы, прм. (скар. міл) — милый Мілы ён чалавек, мілая жанчына. Воўку i куст міл. Прик. В. Загай, Пух. p. Мількаць, дзс. (зак. мількнуць)— мелькать. Мількая нешта, а ня разабраць, што яно. Нешта мількнула ў кустох: мо' часам воўк. В. Старина. Мінаць, дзс. (зак. мінуць) — миновать. Нікога ня буду мінаць, к усім буду заходзіць. Добра, каб мінула нас ета ліха! В. Старина. Міндаль, й, м.—медаль. Пачапіў на грудзі залаты міндаль. У яго ўсе грудзі ў міндалёх. В. Старина. Мінісьцер, а, м.—министр. Ня дапускалі даўней ня талька да цара, а й да мінісьцяра. Шалёны быў нейкі мінісьцяр. В. Старина. Мінтрэга, i, ж. (полъск. mitгуga)— задержка, тревога. Паднялі мінтрэгу на ўсё сяло. В. Старина. Мінтрджыць,-цца, дзс. {полъск. mitгуžyć)—тревожить,-ться. Нашто мінтрэжыць хворага чалавека? Німа чаго тут лішня мінтрэжыцца. В. Старина. МінуцІна, ы, ж,—увел, от минута. I мінуціны німа яму, каб сесьці ды пасядзець. В. Старина. Мінуцінка, i, ж.—уменьш. от минута. Вот пачакай адну мінуцінку, я зараз кончу рабіць ды пойдам. разам. В. Старина. МінушкІ, шак, мл. — селезёночник (Chrysosplenium alternifolium L). В. Блужа, Пух. p. Mip, у, м.— 1) мир—покой. Зараз вайна кончыцца, тады зробяць мір.—2) громадное собрание народа. Ета-ж мір народу саброўся. В. Старина. Міравяньне, я, н.—помазание миром. Сягоньня на вячэрні будзя міраваньня. С. Дукора, Сьміл. р. Мараваць,-цца, дзс. — помазывать, -ться миром. Поп ік стоў міраваць, дык ён i ўцёк, ня захацеў міравацца. В. Старина. Міравшы, н, мн.—мировая. Давай зробім міравіны, ды ня будам боляй сварыцца. В. Старина. Міргаць, дзс. {зак. м!ргнуць) — 1) моргать, Ня міргай ты часта вачамі. Міргнуць вокам ня ўсьпеў, ік ён ужо тут.—2) давать знаки морганьем. А ён збоку стаіць ды міргая мне, каб я маўчоў. В. Старина. Mica, ы, м/ска, i, ж,—миска. У міся падала на стол яешню. 1зьзёў міску булёну. В. Старина. Міс/огін, а, м. (з яўрэйск.)—сумашедший. Місюгін еты халерны ашчз хацеў падманіць міне! В. Старина