Малацьбіт 154 Маракаваць Малацьоп', a, м. — рабочий, занимающийся молотьбою; перен. сильный мужчина. Ого, етакі малацьбіт: ён за дваіх панясе! В. Старына. Малачай, ю, м.— 1) трава молочай малый (Euphorbia exigua L.). Назьбірай сьвіньням малачаю. Бабы пашлі ў малачай.—2) болезнь у детей—молочница. Дзіця захварэла на малачай. В. Старьша. Мала што, пре.— мало ли что, пустяки. Мала што людз! брэшуць! В. Старына. Маленства, а, н.—детство, малолетство. Ён ашчэ з маленства ік пашоў з дому, дык аж даетуль ня чуць, дзе знаходзіцца В. Старына. Малец, льда, м. — подросток, паренёк. Сямён ужо ладны маляц. А чый-жа ета маляц? В. Старика. Маліставаць, дзс. — старательно, усиленно просить. Нечага маліставаць: уся роўна ня дам. В. Старына. Малітан, у, м. = літ. мультан — бумазея. Набрала на спадніцу малітану. В. Старика. Малітанавы, прм. — бумазейный. Малітанавая катанка. В. Старына. Мал/цца, дзс.—молиться. Нашто нам богу маліцца, кал i ён нас баіцца? Прык. С. Наваселкі, Пух. р. Малка, пре.—малое количество, ничтожество. Бяз малка тры рубле выдаў на месьця. В. Старина. Мална, ы, м. — татарский мулла. Бэнь мална галёкая з бажніцы. В. Старына. Малодзіва, а, н.—молозиво. Напяклі малодзіва. В. Старина. Малоць языком,—гл. Малацщь языком. Меля баба языком. В. Старына. Малы, прм.—малый; служ. обращением к детям и лошади с ласкою. Малога палажы ў люльку. Малыя, пашлі ат'етуль вон! Но, малы, варушыся! В. Старына. Малюпанькі, прм. — малёхонький. Нейдзя выпараў малюпанькага грыбка. В. Старына. Ш тш i, ж.—ласк. от мама, маці. Ня плач: мамка прыдзя, дасьцьесьці. В. Старына. Мана, ы, ж.—вранье, ложь. Ета-ж мана, няпроўда! В. Старына. МанаткІ, аў, мн.—домашний скарб. Сабірай свае манаткі ды выбірайся вон! В. Старына. Манашка, i, ж.—монашка. Што ета за дзеўка: сядзіць у хаця,!к тая манашка,—вышла-б да пагуляла! В. Старына. Мандраваць, дзс. ~ літ. вандраваць, — кочевать, путешествовать; расхаживать. Мандруя цэлы дзень с кутка ў куток. В. Старика. Мандрымоны, аў, мн. — излишне выдуманное (в еде, одежде и пр.). Ня люблю я тваіх мандрымонаў! В. Старына. Манаж, а, л.—пристройка при току, в которой лошади вертят привод молотилки. Сяргей у манежы паганяя коні. В. Старына. Маніжыць, дзс. — школить. Годзя табе манежыць каня сбайго! В. Старына. Манщь, дзс. — 1) врать, лгать. Маніць, як шыя. Прык. В. СкрылЬу Пух. р. — 2) подзывать собаку. На што маніш чужога сабаку? В. Старына. Мань, я, аг., маныдель, я, м.у ман*жа, i, аг., — лгун, обманщик. Мань ты нясусьветны, што ты плявузгаяш?! Вот дзе маньцель: маніць i ня чырванея! Маніш ты, манюка! В. Старына. Маньцелька, i, ж. — лгунья, обманщица. Ня слухайця, дзевачкі етаі маньцелькі: маніць яна вам! В. Старына. Мара, &, ж.— 1) привидение. Згінь ты, мара, прападзі!—2) навязчивый. Атчапіся ты ат міне, мара , ты! В. Старына. Маракаваць, дзс. — 1) обдумывать, прикидывать в уме. Як ты маракуяш: што тут нам рабіць? — 2) нарекать, обижаться. Напрасна ты на міне маракуяш: я тут ні пры чом. В. Старына
Дадатковыя словы
атетуль, малацьбп
7 👁