Лянпа 152 Мазуль Лянпа, ы, ж*.—лампа. Закурала лянпа, дык i ня гарыць добра. В. Старина. Ля ни, прм. — ленивый (о лошади). Сьцерва, кабыла саўсім ляная: бяз пугі й слухаць ня хоча. В. Старина. Ляпа, ы, ж.—наем.,—широкий рот. 1к воўк, расчыніў сваю ляпу. В. Старина. Ляпайла, ы, аг.—говорящий вздор. Нечага слухаць етага ляпайлу, што ён маніць. В. Старина. Ляпаць,дзс. (зак. ляпнуць)— 1) стучать чем-либо плоским. Ня ляпай ты дзьвярамі. — 2) говорить вздор. Яму што: абы ляпаць языком. От дурань: ляпнаў, а ціпер i сам ня рад! В. Старина. Ляп£Ш, ЛЯПЯШ&, м.—опреснок. Сягодн! німа хлеба, дык сьпякла ляпеш. В. Запяриньне, Пух. р. Ляшць дзе.—(о снеге) падать большими хлопьями. Сьнег лепіць-— сьвету божага ня відаць. В. Старина. Ляпнуцца, дзс. — шлёпнуться. Ляпнаўся пузам у гразь. В. Старина. Лярва, ы, ж. (лаянка) — стерва. Лярву ету, кабылу, i ня ўкарміць. В. Старина. Ляс£нка, i, ж. — небольшая простынька с плетеными по углам концами; для ношения травы и проч. Нажала лясёнку травы каровам. Пазьбірай трэскі ў лясёнку. В. Старина. Ляскаць, дзс. {зак. ляснуць) — 1) щелкать, трещать. Ляская зубамі, ік воўк. Ляская пугаю.—2) трескать, лопать. Ляснаў камінок у лянпя. В. Старина. Лясь! викл.—шлёп, тресь. Лясь яму па мордзя раз, другі!.. Толька запалілі лянпу — камінок атразу лясь! В. Старина. Лясьн/к, а, м. — лесной сторож. Лясьнік па'дбіроў тапарэ ў мужчин у леся. В. Старина. Лясьшчыха, i, ж. — жена лесника. Лясьніка дома ня было, а лясьнічыха. В. Старина. Ляушо, ы, ж. — левая рука, работающая лучше правой. Бяры сваею ляўшою. В. Старина. Ляўшун, а, м.—левша. Ляўшун робіць толька леваю рукою, а ня праваю. В. Старина. Ляцсць, дзс. 1) лететь. Ляцяць дзікія гусі. Птушкі лёцяць з выраю.— 2) быстро итти, бежать. Куды ты ляціш? В. Старина. (Пр. Л#таць). Ляшчотка, i, ж.— пощёчина. Маўчы, дзяціна, ато заробіш ляшчотак. В. Старина. Ма'быць, npc. — может быть. Сягоньня, ма* быць, будзя дождж. В. Старина. Мага, i, ж. — возможность. Бяжы, як мага, хутчэй. В. Старина. Магнэс, у, м,—магнит. 1к магнэсам, цягня яго туды. В. Старина. Магчи, дзс.—мочь. Кал! буду магчы, дык зраблю. В. Старина. Мадыгаввцца, дзс. — выделываться, кривляться. Ах як мадыгуяцца, чуць на галаве ня ходзіць! С. Навасёлкі, Пух. р. Маінтак, тку, м. (польск. majQtek)— имение. Пан уцёк із свайго маёнтку, ік прышлі бальшавіке. В. Старина. М. Мазаць 6лінэ — смазывать горячие блины топленым салом или маслом. Дзеці вельма любяць мазаць блінэ. В. Старина. Мазгаўня, i, ж. — голова (презр.). Мазгаўня твая дурная! В. Старина.. Мазге, оў, мн.—мозг. Расквасіў галаву, аж мазге пацяклі. В. Старина. Маздан, а, м. {польск. mazgaj) — глупая голова. От маздан дурны: паламоў етакая добрая пугаўё! Нашто-ж ты слухаўся етага маздана дурнога?! В. Старина. Мазуль, я, м.— мозоль. Мазуль намуляў на назе. В. С криль, Пух. р
Дадатковыя словы
ляўшўн, мабыць, падбіроў
9 👁