Лісьлівы 148 Лотак Лісьлшы, прм.— льстивый А якая ты лісьлівая! fi. Слопітяа, Щацк. р. (Пр. Лісавы) Л/сьце, я, к. з#.—листья. Нашы паехалі ў лес зграбаць лісьця. В. Старина. Л/ха, а, н.—злая беда, несчастье. Ат ліха ціха, але й дабра ня чуваць. Прык. В. Старина. Ліхадзой, я, лі.—лиходей. Ня давай свай му ліхадзею нічога. fi. Старина. ЛІхатя, ы, ж.—гл. Ліха. Ета-ж трэба, етакая ліхата найшла. В. Старина. Ліхзнькі, прм.—худенький, слабенький. Мой сынок, які ты ліхенькі! скажы, што ў цябе баліць? Б. Клятное, Пух. р. Ліхі, прм.—злой, плохой. Ліхога й | сьмерць ня бярэ. Прик. У ліхую гадзіну прышоў ты, чалавеча! В. Старина. Ліхтар, А, м.{польск. lichtarz,3 ням. Leuchter)—фонарь. Закураў ліх- | тар. fi. Старина. Ліцаваць, дзс. — перешивать наизнанку. Лепяй новая шыць, ік старая ліцаваць. В. Старина. Ліць,-цца, дзс.—лить,-ться. Лі ваду на рукі, а ня ў цэбар. Я добра лею. 1з міскі леяцца на стол, а ты ня бачыщ. Боляй ліця, ня шкадуйця. В. Старина. Л/чба, ы, ж. (ічольск. iiczba) — число. Скажы, якая ета лічба? B. Старина. ЛІчдець, дзс.—считать. Лічы так: раз, два—булдава; тры чатыры—пачапілі; пяць, шэсьць — хлеб есьць; сем, восім—сена косім; дзевяць, дзесяць— торбу вешаць (або ў насьмешку: дзевак ці хлопцаў вешаць). Дзщяяая забаўка. В. Старина. Лішай, й, м.—лишай. Лечится заговорами.,Лішай—сьвіньням мяшай, лапату кінь,—лішай згінь!* C. Навасёлкі, Пух. р. Лшшк, лішку, м.— излишек. Лішак хлеба прададом. У саміх ня вялік!я лішкі—ашчэ ім дай. В. Старина* Лшіка, i, ж.—нечетное число. Адгадай: ці цот, ці лішка? fi. Старина. Лшініца, ы, ж.— излишнее, излишек. Ня будзя сяголята лішніцы хлеба. В. Старина. Лшшя, пре. — излишне. Ня дурэй лішня. В. Старина. Логва, а, н.—логовище. Мядзьведзь усю зіму сьпіць у логвя. В. Старина. Ложак, жка, м. — койка, кровать. Нашы дзеўкі сьпяць на ложку. В. Старина. Ложка, І. ж. (русізм—лшкка). Каравая ложка рот дзярэ. Прик. Лякарства сказалі піць парной ложца. В. Старина. Лозка, i, ж.— лозовая заросль. У лосца назьбіроў грыбоў. Выцярабілі лоску ды заралі. В. Старина. Лой, ю, м.—овечье сало. Намазаўся бліноў з лоям. В. Старина. Локаць, локця, м.— 1) локоть, наружный сгиб руки. Рука баліць у локці. Сам сібе за локаць ня ўкусіш.ў-2) мера=прибл. И верш. = 6 5 см. Купіла паркалю тры локці. В. Старина. Локшына, ы, ж.—лапша. Бабы накачал! локшыны. В. Старина. Лом, у, м.—презр.,—домашняя рухлядь. У хаця валяяцца чоршта ўсякага лому. В. Старина. Лопат, у, м.~ лопот. Чуваць нейкі лопат. В. Старина. Лопацца, дзс.—орать, драть глотку. Чаго ты лопаясься там?! В. Старина. Лопаць, дзс. — хлопать крыльями. Певянь лопая крыльлями, зараз запяе. В. Старина. Лопнуць, дзс.—треснуть. Каб ты лопнула етакая дзіцятка. fi. Старина. Лопух, у, м. (Lappa major Gaerh., або Arctium majus Sch.)—лопушник, репейник. Назьбірай сьвіньням лопуху, хай ядуць. fi. Старина. Лотак, лотака, м.—деревянная трубка, вставленная в берёзу или клен для стека березовицы в сосуд. Трэба прачысьціць лотак, ато нешта бярозавік ня капая. В. Старина
Дадатковыя словы
зімў, лбкця, лбтака, лісьце
5 👁