Лепятаць 147 Лістаць леггш зробіш, дык бяры ды раб!. В. Старика. Лепятаць, дзс.— лепетать. Ляпеча нешта— нічога ня разабраць. B. Старика. Лепятун, й, -л.—тот, кто лепечет. Ай, ляпятун еты, хай-ба ён лепяй сьціх, ато ўжо аж праціўна слухаць. В. Старика. Лесавы, пря.—лесной. Гэта птушка лясавая. В. Слопішча, Шацк. р. Леска, i, ж.—лестница. Палез па лесцы на вішню. В. Забалоцьце, Сьміл. р. Лескатаць, дзс. —* щелкать (говор, об аисте). На бярозя бусял ляскоча. В. Старика. Летась, пре,—в прошлый год. Летась быў добры ўраджай. В. Старика. Л£таць, дзс.—летать; бегать. Птушка лётая. Хлапец цэлы дзень лётая па вуліцы. Лётая, ік ганчак. В. Старика. Леташні, пря.—прошлогодний. Леташні ашчэ хлеб ядом. Летась— леташняя, а сяголята—сяголятияя. В. Старика. Летка, лецечка, а, к.—уменыи. от лета. Леткам будам купацца. Цёплая сяголята лецячка. В. Старика. Летні, прм. {пом. летненькі)—слегка подогретый (о воде.) Летняю бяры ваду, — гарачаі ня трэба. Абмый больку ў летнянькуй вадзе. В. Старика. ЛІварэ, 6ў, мк.—большая щепа, скалываемая с бревна. Паеду ў лес ды зьбяру ліварэ ат свайго бярвеньня. В. Краяяні, Пух. р. Лізацца, дзс.— 1) старательно причесываться, прихорашиваться. Ліжацца пастаянна пярад люстэркам.—2) подлизываться. Нечага лізацца: усяроўна ня дам. В. Старика. Лгзгаць, дзс.—есть, еле дотрагиваясь зубами, подлизывая. Еж ты палюдзку, ня лізгай. Трава ашчэ малая: каровы толька лізгаюць. В. Старика. ЛІзун, й, я.— 1) лакомка, лизоблюд. Бачыш, як лізун есьць сьмятану! —2) прихорашивающийся мужчина. Ой лізун, годзя табе ўжо лізацца: пазнаюць! В. Старика. Лізуха, i, ж.— 1) лакомка, лізоблюдка. Лізуха ета ўсё падчысьціла.— 2) прихорашивающаяся женщина. Малая, а ўжо відаць, што будзя лізуха: любіць пазірацца ў люстэрак. В. Старика. Лік, у, я.—с;чет. Грошай у яго бяз ліку. В. Старика. Лінь, я, JK—ли.нь (Tinca). Лінь залапатаў у крызя. Б. Лядцо, Пух. р. Ліпаўка, i, ж.—кузов из липовой коры.!з етага луба выйдзя добрая ліпаўкаў В. Старика. Ліпець, дзс. — еле жить, дышать. Баба мая саўсім слабая: чуць ліпіць. В. Старика. Лшнуць, дзс.—1) прилипать. Гразь ліпня к калёсам,— проста бяда! —2) приставать, подходить к лицу. Надзеў усё новая, а яно саўсім табе ня ліпня. В. Старина. Ліповы, пря.—липовый. Ат прастуды добра піць ліповы цьвет. Нарэзаў ліповых дошчак. В. Старика. Лісавы, пря.—хитро-ласковый. Андрэіха такая-ж лісавая,—вот падкоціцца к табе й вымарачыць што. В. Старика. Ліс/ца, ы, ж. — 1) лисица, лиса. Лісіца ад дажджу й пад „бараду* хавалася: ня ўсякая, казала, капля дастаня. Б. Дукарка, Сьяіл. р.— 2) гриб лисичка. (Cantharelłus, cibarius, Fries). Наши жонкі пашлі ў лісіцы, мо' троха й назьбіраюць. В. Старика. Ліст, й, м. (пая. лгсьцік)— 1) древесный листок. 3 дрэў ападая ліст. Вазончык наш завёў i лісьцікі апусьціў.—2) письмо. В наст. вр. очень редко употребляется, кро ме песен. „Да быліначку буйны вецяр калыша, брат да сястры ліст па лісту пішаа. Б. Забалоцьце, Сьяіл. р.—3) лист в книге. Парваліся ў кніжца лістэ. В. Старика. Лістаць, дзс.—перелистывать книгу, тетрадь. Ня лістай там кніжкі, а ўрок чытай. В. Старина
Дадатковыя словы
йяя
7 👁