Лаўчэй 146 Лепяй Лаўчэй, npc. в. cm.— ловче, лучше. Адзін лоўка робіць, a другі яшчэ лаўчэй. B. Старына. Лахва, ы, ж.—лафа, прибыль. Чаму: яму лахва чужоя есьці! В. Старина. Лахман, &, м. (польск. łachman з стара-нямецк. lach (еш) цяпер Laken палатно)—порванная одежда. Старац ходзіць у лахманох. На дождж добра надзець i лахман які. В. Старына. Лахудра, ы, ж.— 1) неаккуратная, нечистоплотная женщина. Узёў замуж нейкаю лахудру, i ў хаця яна ня можа прыбраць.—2) измятая, порванная фуражка, а также и иная одежда. Ня хачу надзяваць етаі лахудры. В. Старына. Лаціна, ы, ж.—одна лата—решетина. Ня хватая аднае лаціны на хлеў. В. Старына. Лаціць, дзс.—прибивать латы. Ужо канчаюць лаціць пуню. В. Старына. Лацьвій, пре. в. ст.—лучше. Лацьвей табе: табе сына памогуць. В. Старына. Лашчыцца, дзс.—ластиться. Сабака лашчыцца к чалавеку. В. Старина. Лаянка, i, ж.—ругань, брань. Ня надаела вам ашчэ ета лаянка? В. Старына. Лаяць,-цца, дзс. — ріугать, бранить, -ться. 1 ня давай, i ня лай. Прык. Мужчины лаюцца, аж еяло калоціцца. В. Старына. Лугкі, прм. (пам. лігінькі, npc. лёгка)—легкий. Бярвіно лёгкая, — ведама сухоя. Лёгінькі, ік пух. Ета лёгка казаць, а папробуй зрабіць? В. Старына Ледзь, лгдзьвя, пре.— едва, чуть. Ледзь жыве ён: мусіць зараз памрэ. Ледзьвя ногі выцяг із гразі. В. Старына. Ледзь-ледзь, пре. — еле-еле. Ледзьледзь чуваць голас нейчы. В. Старына. Л#жма ляжаць, — лежать без просыпу. Вот дзе гультай: цалюткі дзень лёжма ляжыць. В. Старина. ЛізьцІ ў вочы,—надоедать. Лезя ў вочы, ік кара тая. В. Старына. Лойстры, аў, мн. (польск. rejestry, з ням. Register) — наем., памятная книжка торговца. Сіман згубіў свае лейстры ды ціпер ня ведае, с каго даўге сыскваць. В. Старына. Лійцы, аў, мн. (польск. lejce, з нямецк. Leitseil) — вожжи, преимущ. широкие. Падай лейцы ў сенцах: буду каня запрагаць. Конь парвоў двоя лейцаў. В. Старына. Лёк, у, м.—сельдяной рассол. Набрала лёку с сялядцоў—с крышанамі есьці. В. Старына. Л£кай, я, м. (польск. lokaj, з франц. laquais)—лакей. Служыў у пана за лёкая. В. Старына. Локар, а, м. — лекарь, знахарь. Скрозь аб'езьдзілі па ўсіх лякарох, i рады ня даць хлопцу: ўсё хварэя. В. Старына. Лекатаць,дзс.— 1)трещать. Калёса аж лякочуць: так хутка едзя. В. Белае, Пух. р.—2) булькать (о воде в сваренной пище). Лякоча картопля ў гаршку. В. Старына. Лекі, аў, мн. — лекарство; лечение. Якіх толька лекаў ня пробавалі, нічога ня памагло. Баба паехала ў лекі. В. Старына. Л£ля, i, ж. (дзщяч.) — рубашка. Іванька цаца: надзеў белаю лёлю. В. Старына. Лемантаваць, дзс.—кричать, вопить. Бабы сварацца, лямантуюць на ўсю вуліцу. В. Старына. Ленаваты, прм.—довольно ленивый (о лошади). Падла, лянаваты наш конь—пуга трэба на яго. В. Старына. Ленавацца, дзс.—лениться. Лянуяцца сабе вады прынесьці. Станяш лянавацца—будзяш с торбаю цягацца. Прык. В. Дайнава, Пух. р. Лён, лёну, м. (мн. лнэ) — лён посевный (Linum usitatissimum L.). Сяголята мы боляй пасеял! лёну, як летась. У выльнё шмат дросяню. Людзкія добрыя лнэ, а наш ня ўрадзіў. В. Старына. Лопяй, лепш, пре. в. ст. — лучше. Рыба шукая дзе глыбяй, а чалавек, дзе лепяй. Прык. Калі ты
Дадатковыя словы
абезьдзілі, л<^гкі
2 👁