Ланцуг Ланцуг, к м.~~цепь. Арыштанта закавалі ў ланцуге. В. Старына. Ланцужка, i, ж,— танец, исполняемый одними девицами; сост. из кругообразных фигур. Ціпер няхай музыка пайграя нам ланцужку. В. Старына. Ланцужнік, а м. — злодей, закованный цепью; перен. вороватый человек. Служит бран. П ц а ль ты, ланцуж нік! В. Старына. Лапавухі, прМ.— широкоухий. Жаба ты лапавухая! В. Старына. Лапата9 ы, ж.—лопата (только для сажания хлеба в печь). Зрабіла булку хлеба на ўсю лапату. В. Старына. Лапатаць, дзс.—лопотать. Ня лапачы, ато нічога ня разабраць. В. Старына. Лапатка, i, ж, — 1) лопатка— часть тела. Баліць у міне памізлапатак. —2) окорок из лопатки. Лапаткі с парасюка будам ціпер есьці, а сьцягняке пасолім. В. Старына. Лапатун, к, м. (жан. лапатуха) — лопотун. Лапоча лапатун еты. СьціхнІ ты,лапатуха! В, Старына, Лапатуха, i, ж.—лопотящая выпуклость в косе, происходящая от неумелого клепанья. От майстра: узёўся кляпаць касу ды нагноў лапатуху! В. Старына. Лапацець, дзс,—быстро бежать (о лошадях). Ну й лапацяць коні: аж тут чуць! В. Старына. Лапаць, л&пця, м. (пом. лапцік)— лапоть. 'К відзіш стаптоў лапці. Абуў новы я лапцікі. В. Старына. Лапікла, а, я. — большая заплатка. Н ім а лапікла, чым залапіць ш танэ. В. Старына. Лапіна, ы, ж.—часть полосы или сенокоса, размером до 10 кв. саж. Конь выгрыз вялікаю лапіну канюшыны, ік на хату. В. Старына. Лапіць, дза.— заплатывать, Маці лапіць сарочку. В. Старына. Лапка, i, ж.— 1) уменьш. лапа. Кацянё дурэя с сваімі лапкамі.— 2) ветка ели, сосны. Паеду ў лапкі: трэба прышчэпы абвязваць. В. Старына. Лаўка Лапкі, л&пак, мн. — гусиная лапка. (Potentilla anserina L). В. Бор, Сьміл. /7. Ласа, я/гс.— лакомо. Кошка вельма ласа пазірая на сала. В. Старела. Ласка, i, ж.—милость, любезность. Ласкі твае прасіць ня буду. Калі ласка, садзіцяся! В. Старына. Ласкавы, я/ш.— ласковый, любезный. Які ты ласкавы стоў. В. Старына. Ласкут, а, -лоскут. Воўк парвоў жарабяці шкуру ласкутамі. В. Старына. Ластаўка, i, —ласточка. Ластаўкі лётаюць нізка: мусіць будзя дождж. В. Старына. Ласун, a, —лакомка. Я ведаю: на сыр ты ласун. В. Старына. Ласуха i, яс.—лакомка. Ласуха ета адна выпіла ўсё малако. В. Старына. Ласы, яд#.—лакомый. Ласы на чужыя прыпасы. Прык. В. Старына. Лата, ы, ж.—решетина. На'дзін бок ня хваціць лат, ня прыдзецца й крыць яго. В. Старына. Латать* задиць, — быстро удрать. 1к задоў лататы—толька й бачыл!. В. Старына. Латачок, чки, м.—гл. Лотак. Зрабіў харошынькі латачок. В. Старына. Латапшць, дзс.— 1) топтать травы, хлеба. Кон1 вэнь латошаць грады.— 2) небрежно рвать что. Заброўся ў садок ды давай латашыць яблыкі.—3) колотить ногами. Латошыць пад сталом нагамі, ік дурань той. В. Старына. Латка, i, ж. (пом. лотачка)—заплата. Толька што кажух: латка на латца сядзіць. Сюды трэба прышыць маленькаю латачку. В. Старина. Латушка, i, ж. — глиняная мисочка е краями, вогнутыми внутрь. Налілі ў латушку сырдквашы. В. Клятте, Пух. р. Латушнік, а, м.—картофельная бабка. Ужо йсьпёксі латушнік. В. Крампы, Пух. р. Лаўка, i, ж.—гл. Лава. Дзеці бегаюць па лаўца. В. Старына
Дадатковыя словы
задйць, надзін, чкй, яігс, яіш
2 👁