Лабаты 144 Ланкетка л. Лабаты, прм.— лобастый. Дурніца ета лабатая ня можа дагадацца. B. Старына. Лабеціна, ы, ж. — наем., большой лоб. Глядзі, ато палучыш ложкі па лабэціня. В. Старына. Лава, ы,ж.—длинная скамейка. Caдзіся на лавя, В. Старина. Лагавіна, ы, ж.-—низкий сенокос, в ложбине. Сямёну рэз прыпоў у самуй лагавіня — будзя з яго сена! В. Старина. Лагсза, ы, ж. — лентяй. Ну й лагіза ваш Лявон: ляжыць цэлы дзень ды ляжыць! В. Русаковічы, Пух.р. Лагч&на, ы, ж.—лощина, ложбина. У лагчыня добрая канюшына парас л а. В, Старина. Лад, у, м.— 1) согласие, спокой. Німа ў іх у хаця ладу. — 2) сговоры при сватаньи невесты. Сватэ прыехалі к Ляўшуновым лад рабіць. В. Старина, Ладзіцца, дзс.— житься. Пішы як табе ладзіцца на новум месьця. В. Старина. Ладзіць, дзс.—приводить что в порядок, устраивать. 1к бацьке ладзілі—катэ лазілі; сталі сынэ ладзіць—сталі сабакі лазіць. Прик. Бацька ладзіць калёса на дварэ. В. Старина. Ладка, i, ж.—оладья. На сьнеданьня будуць ладкі з макам. В. Старына. Ладком, npc.—согласно, мирно. Сядам радком ды пагаворым ладком. Прик. В. Старына. Ладны, ланны, прм. — 1). довольно большой, высокий. Трава ўжо ладная вырасла. В. Старина. Сёлята ланны авёс. В. Крамяні, Пух. р.—2) хороший, привлекательный. Якая ладная дзяўчына твая! В. Старина. Лажбель, й, м. — неповоротливый толстяк, брюхач. Лажбель ты, паварачвайся хутчэй! С. Амельна, Пух. р. Ланшцца, дзс. — ложиться. Ужо лажуся спаць. В. Старына. Лазавгк, й, м. — житель болотного края (в насмешку). Лазавік ты, чаго ты дзівісься!? С. Амельна, Пух. р. Лазам лазіць, — настойчиво лезть. Лазам лазіць па зямлі. В. Старина. Лазьня, i, ж.—баня. У лазьні добра выпарыўся. В. Старына. Лайдак, а, м. (пае. лайдачына) — плут, бездельник. Нічога ты ня зробіш з етым лайдаком. Пачакайжа, лайдачына, палучыш ты ат міне што! В. Старына. Лайдачка, i, ж.—развратница, плутовка. Ведама лайдачка, толька бацькоў ня слухая да с хлопцамі гуляя. В. Старына. Лайнж, й, м. — гл. Лайдак; Ах лайнік ты, лайнік, што ты робіш?! В. Крамяні, Пух. р. Лайнша, ы, ж. (пом. лайншка)— отрезок полотна для покрытия чего. Во ашчэ палатна астанецца й на лайніну. Накрый дзяжу хоць етаю лайнінкаю. В. Старына. Ламачына, ы, ж.— 1) обломленная толстая хворостина. Вазьмі ат сабак якую ламачыну.—2)перен., неповоротливая малоспособная женщина (или мужчина). Узёў сабе замуж нейкаю ламачыну, — рабіць нічога ня ўмея. В. Старина. Ламанцы,' аў, мн. — опресноки из муки и картофеля. Ламанцы ламачалі ў мак. В. Дукарка, Сьміл.р. Ламаха, i, ж—снаряд для обламывания волокна льна и конопли при их терке; с одним языком. Ёмкая ламаха: добра ломіць лён. В. Вострава, Сьміл. р. (Пр. Церніца, Уціраха) Ламацьце, я, н.— ломота. Ламацьцё ў плячах, нельга й паварушыцца. В. Старына. Ламачча, а, лам'2, я, н. зб. — лои9 хворост. Назьбіроў вазок ламачча. Улетку можна назьбіраць i лям'я якога ды паліць у печы. В. Старина. Ланкетка, i, ж. (зьмен. лянцзт)— пластинка, употребляемая при кастрации животного. Канавал пачапіў на сібе ланкеткі. В. Старына
Дадатковыя словы
лямя
2 👁