Абдзірош 3 Аблазіць картоплі ат попялу ня трэба: я на чыстая. Вазьмі абадзьмутаю картопіну ды еж. В. Старина. Абдзірош, а, м.— порванная одежда, отрепье. Скінь ты еты абдзірош. B. Дукарка, Сьміл. p. Абед, y, м.—обед. Для'днаго абеду сем міль едам. (Прик). Просім к нам на'бед. В. Старина. Абельтух, a, ж.—неразборчивый в пище, обжора (презрительно). Абельтух ёты ўсю калатушу паесьць. С. Амёльна, Пух. р. Абернуты—гл. Абарачваць. Аберуч, аберучкі, пре.—обеими руками. Вазьмі мшу абёруч. Абёручкі трымайся. В. Старина. Абжынаць, дзе. (заяг. абжаць, я/ш. абжаты)—сжинать раньше хлеб& на соседних полосах около чьей-либо одной полосы. Абжалі людзі наша жыта. Хай сабе абжынаюць. Нейчы авёс стаіць адзін абжаты. В. Старина. Абжыцца, дзе.— обжиться. Стала лепяй: ужо троха абжыўся на новум месьця. В. Старина. Абзадачыць (азадачыць), дзе.—дать задаток при покупке. Паеду, каб дзе хлеба абзадачыць. В. Слопішна, Шацк. р. Нашы ўжо азадачылі пасяку. В. Старина. Абзначыць, дзе.—сделать заметку. Трэба абзначыць, аткуль касіць. В. Слопішна, Шацк.. Абзывацца, дзе. (зак. абазвацца)— окликаться. Нехта ў леся далёка абзываяцца. Абазвоўся разы са два ды змоўк. В. Старина. Абібок, а, л. (яаз. абібочына) байбак (лаянка). Ах ты гультаіна, абібок! Абібочына ета толька ведая ляжаць цэлы дзень. В. Старина. Абіраць, дзе. (зак. абабраць)— 1) очищать. Абяр&ця картоплі на вячэру. В. Старина.—2) щипать. Пара абіраць вішні. В. Cmaрина.—3) обкрадывать. Нехта залез у каморку і ўсё абаброў да йголачкі. В. Старина. АбЧрхаваць, дзе.—нашить в полушубке»ipxitt (гл. /рха). Кажух гатоў, толька ашчэ абЧрхаваць. В. Старина. Абкараваць, дзе.—очистить от коры. Абкаруй харашэнька тапарышча. В. Старина. Абкасщь, дзе.*—откосить часть чужого смежного сенокоса. Ігнат абкасіў нашы Пяраходы. В. Старина. Абквзцаць, цца, дзе. (прм. абквзцаны) — опачкать, - ться чемлибо чорным (дёгтем, сажею). 1 собіла-ж табе етак абквэцацца! Усе рук! абквэцаны ў дзёгаць. Ходзіць абквэцаны, !к Шмуйла. В. Старина. Абкеўзаць,-цца, дзе. (прм. абкеўзаны)—обмарать, - ться, размазывая что-либо, мазюкая. Чыста ўсё дзіця абкеўзалася ў кашу. Абкеўзаныя анучы, a ён абувая. В. Старина. Абкідаць, дзс. (зак. абк/даць, прм. абк/даны)— 1) обсыпать песком или землей. Сягоньня трэба абкід&ць капец. Капец быу слаба абк!даны, дык картопля троха й прымерзла. В. Старина.—2) обшивать края в куске полотна. Ашчэ толька проразку трэба абкідаць (у сароцца). В. Старина. Абкладаць, дзе. (зак. абкласьці)— обкладывать. На,з!му хату прыдзецца абкладаць кастрыцаю. Каб хоць саломаю абкласьці, дык i то-б цяплей было. В. Старина. Абклейваць, дзс. (зак. абклei п р оклеивать. Абклейваям сьцены ' папераю. В. Старина. Абкруц/ць, дзе.— 1) обвернуть. Абкруці шыю шалікам. В.Старина.— 2) обмануть. Так! абкруціў міне ён: ня дадоў рубля. В. Старина. Абкркць, - цца, дзе.—окрыть, - ться. Абкрыйся ты якою плацінаю, ато дрыжыш. В. Старина. А блаеву прм.—с большими ушами. Конь нейк! аблавухі. Купіў аблавухаю шапку. Шчанё ты аблавухая! В. Старина. Аблаж&ць, дзе.— 1) покрыть. Хмары аблажылі ўсё неба.—2) свалить дерево. Аблажыў етакаю-то хвою! В. Старина. Аблазіць, дзс. (зак. аблезьиў—линять. Ашчэ новая спадніца, а чыста ўся аблезла. Ета шатын
Дадатковыя словы
абквэцаны,!к, абкруціць, абкіданы, аблезьи^—ли, дляднаго, калатўшу, набед, прбразку, прйк, яіш, ірха
5 👁