АбарванЫ АбдзІмаць 2 Абарваны—гл. Абрываць. Абармот, a, м. (лаянка)—большой плут. Абармотты, ту пътШ В.Старина. Абарона, ы, ж.—защита. Ламачыну якую вазьмі—I то будзя абарона. Ого, у немцаў вялікая абарона! В. Старина. Абарсаць лапаць дзс.—втянуть в ушки лаптя „аборыа Абарсаю лапці ды буду абувацца. В. Белае, Пух.р. Абачнасьць, i, ж.—внимание. Хай маё пяройдзя: некаліся чалавек будзя мець абачнасьць i на міне. В. Старина. Аббіваць, дзс, (зак, абабгць, прм. абаблгы)—околачивать. Сундук абабілі зялезам. !к засяваюць, дык сьцелюць першы абабіты снапок. В, Старина. Аболутаць, дзс. (прм, аболутаны)— опутать. Ік аболуталі каня лейцамі, дык тады толька ўлавілі. Марынка ходзіць у вузкай спадніцы, ік аболутаная. В, Старина. Аборзхваць, дзс. (зак. аборахаць)— оговаривать, возводить клевету. Толька бегая па сяле ды аборэхвая суседзяў. Ужо ўсё ўсьпеў аборахаць пра міне. В. Старина. Аббягаць, дзс. (зак. аббегчы)—обегать. Конь уцякоў, а я стоў яго аббягаць. Трэба кругом аббегчы. В. Старина. Абважваць, дзс. (зак. абважыць)— обвешивать. 1к стан я абважваць каждага па каплі, дык i то шмат зьбярэцца. Міне абважылі чуць ня на хунт. В. Старина. Абвалщь,-цца, дзс. обрушить, -ться. У вадрыня абваліўся дзядок. В. Раўнапольле, Сьміл. р. Абвінавачваць, дзс. (зак. абвінаваціць)—обвинять. У судзе абвінавацілі яго на тры рублё. В. Старина. Абвінуць, дзс.—обвить, обвязать. Парэзаў паляц: трэба абвінуць чым. В. Старина. Абгабляваць, дзс. (прм. абгабл£ваны)—-обстругать доску или кусок дерева. Добра абгаблюй ету дошку, каб была гладкая. Зуслон гладзінька абгаблёван. В. Старина. Абгалщь, дзс.—обрить, остричь. Усю галаву абгаліў сабе. В. Крамяні, Пух.р. Абгананшць, дзс. (прм. абганошаны) —дочиста ощипать что. Даўзваньня абганашылі садок. Гаспадыня ўсе грады абганашыла сьвіньням. Але ўся дулька абганошана. В. Старина. (Пр. Адганапшць). Абганіць, дзс.—опозорить. Абганіў, абганіў пярад людзьмі й рабі з ім, што хочаш. В. Старина. Абганяцъкартоплю—окучиватькартофель. Мы толькі ашчэ раз абагналі сваю картоплю. В. Старина. Абгарадзщь,-цца, дзс. (прм. абгароджаны)—огородить,-ться. Кругом абгарадзіўся ат суседзяў. Двор абгароджан чыстаколам. В. Старина. Абгарэць, дзс,—обгореть. Уся качарга абгарэла. В. Старина. Абглядадь, дзс. (зак. абглядзець, прм. абгледжаны)— 1) осматривать. Мужчыны абглядаюць жыта. Абглёдзяўшы коні, хлопцы пасел!. В. Падбярэжжа, Пух. р.— 2) оправлять, приводить в порядок. На зіму трэба хату абглядзець. Калі хлеў абгледжаны, дык цяплей скаціня. В. Старина. Абгортваць, дзс. (зак. абгарнуць, прм. абгорнуты)—окучивать, обсыпать землей, золой или песком. Нашы абгортваюць капусту. Абгарні гаршчок жарам. Капуста лепяй удаецца, кал i яна абгорнута. В. Старина. Абграбаць, дзс. (зак. абгрзопрогребать. Надта абграбаць воза ня трэба, а з большага абгрэбці ды хутчэй ехаць. В. Старина. Абгрызаць, дзс. (зак. абгр«зьц|,/г/ш. абгрызены)— 1) обгрызать. На, во абгрызі костку. Уся яблынка абгрызяна зёйцамі.—2) ощипывать траву. Конь во няхай абгрызая каля град. В. Старина. Абдзімаць, дзс. (зак. абадзьмуць, прм. абадзьмуты)—очищать дуновением воздуха. Абдзімаць
Дадатковыя словы
абблуталі, абблутаная, абблутаны, абблутаць, аббрахаць, аббрзхваць, аббрэх, абгрзбпр, зялезам.!к, ігіш
8 👁