Клінаваць 136 Колька Клінаваць, дзс. — загонять клинья. Трэба зараз клінаваць кола ў малатарні. б. Старына. Клінок, нка, м.— мешочек угловой формы для сыров. У клінку атціснулі сыр. В. Старына. Клопат, у, м. — забота. Клопату таго аж ня'бабрацца. Ня мела баба клопату, дык купіла парася. Прык. В. Старына. Клуб, а, м,— тазовая кость. Марына зьвіхнула клуб. В. Старына. Клубкаваты, прм. — шарообразный. Падай мне клубкаваты камянь. В. Слопішнар Шацк. р. Клунак, нка, лс.— большой связок. Навязала клу.нак с плацьцям — чуць падняць. б. Старына. Клыгаць, дзс.—прихрамывать. Конь нешта клыгая на'дну пярэдняю нагу. б. Старына. Ключ, а, л*.— 1) ключ. Ат сянец згубіўся ключ. б. Старына. — 2) стропило с крюком, которым оно цепляется за „кладзь*. Ужо паклалі на крышу кпючъ.С.Амельна Пух. р. Клякатаць, дзс. — клокотать. У канав! вада аж клякоча. б. Востраea, Сьміл. р. Клямар, мра, л*. — тиски для скрепления чего. Еты клямар саўсім ня трымая. б. Крамяни Пух. /?. Клямарка, i, яс.— дверная ручка с щеколдой. Сагнулася ў дзьвярах клямарка. б. Старына. Клямка, i, ж.ў-щ еколда в дверной ручке. Стаю на ганку, узёўся за клямку. (3 слоў дзіцячай гульні). б. Старына. Клясьці, - ціся, дзс. — клясть, - сться; проклинать, Ня чапай, ато буду клясьці. Нечага табе клясьціся. Кляне яго на чом сьвет стаіць, аж страх слухаць. б. Старына. Кляса, ы, ж. — класс. Толька тоя названьня, што ён вучыўся: ён i аднае клясы ня пярайшоў. б. Старына. Кляшня, i, ж. {пом. кляшэнька)— часть холодной постройки. Наклал! цэлаю кляшню сена, Каб ік пуні дарубіць ашчэ адну кляшэньку, дык i добра б было. б. Старына. Кляштар, у, м. (польск. klasztor, з ням. Kloster, лац. claustrum) — монастырь. У кляш тары даўней ж ылі манахі, а ціпер так стаіць. б. Старына. Кмен, у, м.— тмин (Carum Carvi L.) С именам хлеб не'к лёпяй. б. Старына. Кн/гаўка, i, ж. — чибис (Vanellus). В о калі вясна: кнігаўкі крычаць на балоця. б, Старына. Кишка, i, ж.— книжка. Е т а ён у кніж ца вычытаў, а ня сам выдумаў. б. Старына. Кнот, у, м. (ігам. кноцік)— фитиль. У лянпя згарэў кнот. У газьніцку ўцягні маленькі кноцік. В. Старына. Кнут, й, лс. — привязки из хворостин, которыми прикрепляются .прылаткі" или „паплёт*, „увязкі", в соломенной крыше. Нарабілі кнутоў на ўвязкі. б. Турэц, Сьміл. р. Кныр, а, м.— кабан-самец производитель. Сьвіньня хоча кныра, нешта ўсё лётая. б. Старына. Княваць, дзс.— еле таскаться, еле жить. Княвая, ік ня жывы ўсяраўна. Старая чуць княвая. б. Старына. Козлы, аў,'МН. — гл. Казлэ, 1 знач. Бярвіно чуць усьцягнулі на козлы, б. Старына. Кока, i, аг. (дзіцячае)— картофелина или яйцо. На, Іванька, еш коку. В. Старына. Кола, а, н.— 1) колесо, Справ!ў новыя колы. — 2) вертящийся стержень в машине. Андрэй зрабіў кола ў малатарню. б. Старына. Колік, колічак. а, м:— уменьш. от кол. Гладыш вісіць на коліку. Колічкам забі дзірку, б. Старына. Колка, i, ж.—гл. Калацьц£. Мяне схваціла колка, б. Турэц, Съмгл. р. Колца, а, н.—кольцо всякое, кроме кольца-перстня. У дугу ўкруцілі ж оўтая колца. б. Старына. Колька, колечка, пре. скол ько. К олька чалавек пабачыў таго гора, аж страх падумаць! Колячка там тае картоплі ў нас?! б. Старына
Дадатковыя словы
ж.^-щ, кнігаўка, надну, нек, нябабрацца, прикрепляются.прылаткі
5 👁