Краёвы слоўнік Чэрвеншчыны (1929). М. В. Шатэрнік

 ◀  / 330  ▶ 
Кіпаць 135 Клінаваты Кіпаць, кіпця, м.— 1) коготь у животного. Кот дзярэцца кіпцямі.— 2) большой ноготь. Пазразай ты свае кіпці, ато дзярэсься, ік кот. В. Старына. Кіраваць, дзс. — управлять. Бяры лейцы ў рукі ды кіруй каня. В. Слопішча* Шацк. р. Кірмаш, у,м. (польск. kiermasz, з ням. Kirohmesse) —- ярмарка, базар. Ня было сягоньня ў Сьмілавічах вялікага кірмашу. Будзя кірмаш i на нашуй вуліцы. В. Старына. Кірмашаваць, дзс. — проводить время на ярмарке, а также вообще праздновать, гулять. 1к ё грошы, дык тады добра й кірмашаваць. Даволяй вам ужо кірмашаваць: пара дамоў. В. Старына. Юрмашны, прм.— ярмарочный. Сягоньня кірмашны дзень. В. Старына. Кірпаты, прм.-— кур н осы й. У Вагапы нейкі нос кірпаты. В. Старына. Кіслоцьце, я, н.— кислятина. Бураке адно кіслоцьця, аж нельга есьці. В. Старына. Кіт, у, м. — оконная замазка. Сам нарабіў кіту ды замазаў вокна. В. Старына. Кітаваць, dic. — обмазывать оконные стекла замазкой. Шкляр кітуя вокна. В. Старына. Кішдня, i, ж. (нам. кішэнька) —карман. Кішэня парвалася ў сьвіця. Ушыў маленькія кішэнькі. B. Старына. Кішэць, дзс.— кишеть. Дзеці аж кішаць на вуліцы. На месьця аж кішмя-кішыць народ. Чэрві кішмякішаць. В. Старына. Кладзь, i, ж. — жердь, лежащая на „дзядкох4*, к которой примыкают сверху обе половины „стрэхі*. У пун! абламапася кладзь. C. Амёльна, Пух. р. Кладка,!, ж, — перекладина через ручей или узкую речку. Скінуўся с кладкі ў валу. В. Старына. Клапатаць, дзс.— хлопотать, ходатайствовать. Німа каму клапатаць за нас. В. Старына. Клапатно, хлопотливо, заботливо. Каму клапатно, а папу палатно. С. Дукора, Сьміл. р. Клапащцца, дзс.— заботиться. Век свой клапаціся, а толку мала. В. Старына. Клапк/ i клопікі, мн. — трясунка средняя (Briza media L). У зельля нарвал! i клапкоў. Пасохлі ўжо клопікі. В. Блужа, Пух. p. Класьці, дзсу — класть, укладывать, Хадзім класьці, снапэ на воз. Кладзі ты харашэнька, а ня 'бы як. В. Старына. Клёк, у, м.— 1) жизненная сила в зерне; клейкость. Хлеб ня мая свайго клёку.—2) перен., смысл. Ік відаць, мала, чалавеча, клёку ў цібе ў галаве. В. Старына. Клепка, i, ж. — клепка. Клёпкі павыскаквалі с цэбра. — 2) в перен. смысле. Мусіць, браця, у цібе клёпкі ў галаве ня хватая, калі ты етак кажаш. В. Старына. Клёўк! выкл. — гл. Кл£укаць. У. сярэдзіня нешта клёўк! клёўк! В. Старына. Кл£ўкаць, дзс.—булькать внутри организма. Вот ік пойдзям хутка, дык нешта ў сярэдзіня й клёўкая. В. Старына. Кліцкі, цак, мн. —— галушки. Дзеці, стройця на вячэру клёцкі! В. Харавічы, Сьмьл. р. Клець, i, ж.—небольшой амбар для хранения зерна i разн. продуктов. Прынясі сала с клеці. В. Старына. Кладз! гной на поля густа, то! ў клеці ня будзя пуста. Прык. В. Дайнава, Пух. р. Клешч, а, м. (Acarus L.) — клещ. Сабака ўсё трэцца: мусіць кляшчз ў яго ё. В. Старына. Клешчы, аў, мн. — деревянные полуовалы в хомуте. Зламаліся клешчы ў хамуце. В. Старына. Клшаць, дзс. — звать, приглашать. Ідзі кліч бацьку есьці. В. Старына. Клін, а, м. — клин. Куды ні кінь, усюдых клін. Прык. Клін клінам выганяюць. Прык. В. Старына. Клінаваты, прм. — имеющий форму клина—угла. Ета палоса клінаватая. В. Старына
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

клапкі
7 👁
 ◀  / 330  ▶