Комін m Крактаць Комін, a, м.—дымовая труба в печи. У коміня загарэлася сажа. В. Старина. Комінак, нка, м.~ небольшой очаг при кухонной печке. Вячэру зварылі на комінку. В. Старина. Конаўка, i, ж. — кружка. В ы п іў излаю конаўку вады. £. Старина. Конік, а, л.—кузнечик. (Locusta) У траве скачуць конікі. А Старина. Конская цыбуля,— ситник развесистый. С конскай цыбулі паплялі капялушэ. В. Старина. Конскае шчоўе, — щавель конский (Йишех domesticus Hartm.). Н я ведалі дзеці ды наравалі конскага шчоўя. -5. Старина. Копанка, i, ж. — выкопанный пруд. Вады напіўся с копанкі, В. Старина: Копыл, а, л*. — копыл — столбик в санях. Паўкідаліся с саней капылэ. В. Старина. Копыт, а, м. — копыто. Конь расьсек сабе копыт. В. Старина. Корм, у, м. — корм. Да Юр'я трэба каб корму было i ў дурня. Прин. В. Старина. Кормнік, а, м. — откармливаемый боров. Корм ніку трзба боляй муК! падсипаць. В. Старина. Кормны, при.— откармливаемый (говорится о свиньях). Прадалі кормнага парасюка. Здохла кормная сьвінка. В. Старина. Корх, у, м.— мерка длины, отложенная большим и указательным пальцами. Н а хібу сала аж на корх будзя. В. Лядцо, Пух р. Корч, карча, м. (мн. карчэ) — корч, выкопанный пень дерева, преимущественно обгнивший. Мужчыны пашлі ў карчэ (знач., на заработки по выкорчовыванью пасеки, леса). В. Старина. Коськаць, дзс.—звать лошадь: „ кось! кось!" Коськаў, коськаў— ды ніяк ня злавіць каня. В. Старина. Кося, коська, i ж. —■ўласк. лошадь. Стой, кося, ня брыкайся! Коська, мая, коська! В. Старина. Котлішча, а, «. — выкатанное место в засеве. У жыця адны котлішчы. В. Старина. Коўдра, ы, ж* (польск. koldra)—одеяло. Ложак заслалі коўдраю. В. Стирына. Коўзалка, i, ж. — каток для катанья на коньках. Гулёў на коўзалца цэлы дзень. В. Старина. Коўзацца, дзс. — кататься на коньках. Хлапцэ пашлі коўзацца. В. Старина. Коўзаць, дзс. — пачкать. Надзеў ды коўзая новаю жакетку. В. Старина. (Пр. Кеўзаць). КоўзкІ, прм. (npc. коўзка) — скользкии. Коўзкая дарога. На дварэ зрабілася коўзка. В. Старина. Коўтаць, дзс.—глотать с трудом от торопливости. Ых як коўтая: аж чэрці яго бяруць! В. Старина. Коўш, каўши, М.—ковш. KypdM пасыпалі коўш ячменю. В. Старина. Кош, каши, м. — 1) тоже что и кошык. Накапалі цэлы кош картоплі.— 2) ящик в мельнице для засыпки зерна на жернова. У кош атразу засыпаў два мяшке жыта. — 3) большой из прутьев ящик для возки угля. У кузьню павезьлі цэлы кош вугальля. Б. Старина. Кошт, у, м. — издержки, стоимость. Жыве на свой кошт. В. Старина. Кошык, а, м.—полукруглая корзина из прутьев. Картопля стаіць у кошыку. В. Старина. Кпщь, дзс. — издеваться над кем, трунить. Німа чаго кпіць с чалавека. В. Старина. Кравец, краўца, м. (нам. крзучык)— портной. 1к краўцу атнёс шыць жакетку. Мікітка— добры крэўчык. В. Старина. Край, ю, м. — 1) край, страна, область. Паехалі жыць у чужы край. — 2) предел чего. Ня стаў міскі с краю, ато зваліцца. В. Старина. Кража, ы, ж. — гл. Край (1). Багатая там краіна: народ жыве ў дастатку. В. Старина. Крактаць, дзс. — 1) квактать. Крэкчуць жабы ў балоця. — 2) стонать, покрякивать. Стары дзед крэкча. В. Старина
Дадатковыя словы
кашй, каўшй, кйй, крзўчык, падсйпаць, стйрына, юря
25 👁