Картопля Карак, карка, л*.—-затылок. Дай яму ў карак. В. Старина. Карал!, яў, мн.—бусы. От як убралася: надзела карал!! В. Старина. Карамзаты, прм. — низкорослый и кривой. Сьсек карамзатаю елачку. В. Старина. Карандаш, а, ж —карандаш. Карандашом напісоў,—яно зацерлася й ня прачытаць нічога. В. Старина. Каран/сты, прм. — коренастый. Караністы дуб. Караністая елка. В. Старина. Карантыш, а, м. — карапуз. Карантыш ты, куды табе лезьці да дзевак! В. Старина. Карапашка, i, ж. {польсн. karafaszka)—гл. Каламашка. Паехаў у карапашда. Вырабіў ёмкаю карапашачку. В. Старина. Караўка, i, ж. — длинное толстое бревно С корой. Мужчыны паехалі ў Гарадзішчы цягаць караўкі. В. Старина. Карац£й,~шы, прм,—короче, более короткий. Ноч шмат стала карацей. Вазьмі карацейшы кол. В. Старина. Караць, дзс.—наказывать. Пана як хацелі, так i карал! сваіх людзей. В. Старина. Карачи!, аў, мн.—корячки. Каб ты на карачках поўзаў! В. Старина. Карбаваць, две.—делать пометки на лесном материале. Сягоньня карбуюць бярвеньня, а зоўтра будам вазіць. В. Старина. Каржак, й, м.—сухіая лепешка. Напяклі каржакоў. В. Старина. Каржакаваты, прм. — суховатый. Каржакаватая бярэзіна. В. Старина. Каркавша, ы, ж.—ошеек. Каркавіну с сьвіньні трэба абварыць. В. Старина. Каркаць, дзс.—каркать. Каркая, ік варона. В. Старина. Каркі, аў, мн.—малые санки для возки бревен. Прыстрой каркі: паедам у лес. С. Амельна, Пух. р. Карлік, a, м.— карлик; так называют небольшого мальчугана. Ну й ядавіты гэты карлік на работу, усяроўна, як мурашка. В. Дайнава, Пух. р. Карнавухі, прм.—с короткими ушами. Карнавухі баранчык. В. Старина. Каробка, i, ж.—короб, лубовый кузов. Бацька шыя каробкі. Сьвянцоная стаіць у каробца. В. Старина. Карова, ы, ж. (пам. кароука)—корова. Толька той л!к, што дзьве каровя, — а малака з іх нічога. Ён багата жыве: мая тры (або чатыры) каровя. Была адна ка~ роўка,—! тая прапала. В. Старина. Каромісла, а, н.—коромысло. Кароміслам валу лягчэй насіць. В. Старина. Каронкі, нак, мн.—гл. Карункі. Трэба зрабіць к пасьцелца каронкі. В. Голацал, Сьміл. р. (Пр. Карункі), Кароста, ы, ж.—чесотка. Дзеці хварэюць на каросту. В. Старина. Кароткі, прм. — короткий. Кароткая мая сьвіта. В. Старина. Карта, ы, ж.—письмо. Напішьі мне карту да сына. В. Старина. Картавы, прм.—косноязычный. Мужчыны пашлі гуляць к Ільлюку картаваму. В. Старина. Картаплянік, у, м.—картофельные стебли. Картаплянік вялік! парос, а картопля дык малая. В. Старина. Картаплянікі, аў, мн.—картофельные блины. Картаплянікаў ніхто й есьці ня хоча. В. Старина. Картаплянішча, а, н.—поле, бывшее под картофелем. Сьвіньня рыюцца на картаплянішчы. В. Старина. Картапляны, прм. — картофельный. Натаўклі картаплянаі кашы. В. Старина. Картопіна, ы, ж. — картофелина. Нейкая гнілая папалася картопіна. В. Старина. Картопля, i, ж. {прм. картопелька)—картофель. Картопля ў noni ня зімуя, а ў жываце ня начуя. Прик. С. Наваеёлкі, Пух. р. Наварым на вячэру картопялькі. В. Старина
Дадатковыя словы
карнавўхі
1 👁