Каморнік 129 Кашошынішча Каморнік, а, ж.~землемер. Прыедзя каморнік дзяліць зямлю. В. Старина. Камуністы, ara, м. (пам. камунісьцік)—коммунист. Запісаўся ў камуністыя. Наш Рыгор—камунісьцік. В. Старына. Кам«, оў, мн.—каша из бобов с картофелем. Нашы ўжо стаўклі камы. В. Машарова, Сьміл. р. Камзда, ы, ж.—комедия. Камэда з ім—ды й годзя! В. Старына. Камэта, ы, ж. — комета. Кажуць, будзя йц! камэта с хвастом ды зачэпіць зямлю. В. Старына. Камяк, а, м.—ком. Мука ўся ў камякох. В. Старына. Камянша, ы, ж. — каменный дом. От багаты купец: выстраіў дзьве камяніцы. В. Старына. Камяня, 1, ж. — кочерга. Даў яму нам янёю па н агах. В. Запярыньне, Пух. р. Камярдзёлак, лка, м. —* крепыш. Хлопяц здаровы, ік камярдзёлак, В. Старына. Камячб/ць,-цца, дзс. — мять,-ться. Давай камячыць на яго кулаке. Адзежа валяяцца ды камечыцца. В. Старына. Канавод, а, ж.—главарь шайки. ЗлаBini ўсіх баньдзітаў з іх канаводам. В. Старына. Кананьне, я, я. — издыхание. Німа на цібе ніякага кананьня! В. Старина. Канаплянішча, а, я. — земля, бывшая под коноплей. На канаплянішчы парабілі грады. На канаплянішчы босы ня пойдзяш: атразу нагу прабадзеш. В. Старына. Канат, а, ж.—гл. Бужаўка. Выразаў дубцоў на канаты. В. Старыка. Канаць, дзс.—испускать последнее дыхание, служ. бран. Каб ты каноў так! Аж каная: ня можа даждацца. В. Старына. Канвзрт, а, ж. — конверт, Прышло нам пісьмо ў сінюм канвэрця. В. Старына. ў Канічня, пре. — конечно. Канечня, трэба етак зрабіць. В. Старына. Канша, ы, ж.—1) лошадёнка. Добрая была каніна, але ваўке задавілі. — 2) лошадиное мясо. Татары дык ядуць каніну. В. Старына. Канопл!, канапель, мн. — конопля (Cannabis sativa L.). Куры выграни ўсе каноплі. Выскачыў, ік c канапель усяроўна. В. Старына. Канпрэс, y, ж. — компрес. Хвораму на галаву палажылі канпрэс. В. Старына. Кантар, аж.—еврейский певчий в си нагоге. Шлёма астоўся за кантара. В. Старына. Канун, а, -и.—опресноки, порезанные на кусочки и обмоченные в сладкий растертый мак, — едят во время поминок. Вынь сьвечку с кануна ды давай, няхай людзі ядуць. В. Старына. Кануць, дзс. — пропасть без вести. Прапоў чалавек, ік у воду канаў. В. Старына. Канцыляра, ы, ж. — канцелярия. Пісар сядзіць адзін у канцыляры. В. Старына. Канчаньне, я, н. зб.—жители окраин в деревне. Тыя канчаньня пры* вялі к нам коні пасьціць. В. Старына. Канчар, канчук, &, ж.—отрезок веревки, шнура, доски. Атарвоў канчар вяроўкі. В. Скрыль, Пух. р. Нейкім канчуком завязоў мех. Каб папасьці дзе які канчар дошк!. В. Старына. Каньдзідат, a, м.— кандидат. Сідара вьібралі ў каньдзідаты. В. Старына. Кан/ох, а, ж.— 1) конюх. Уперад ён служыў у дварэ за канюх&. — 2) торговец лошадьми. У канюха вымяняў сабе каня. — 3) птица (Buteo). Канюх крычыць надождж. В. Старына. Канюишна, ы, ж.—клевер посевный или красный (Trifolium pratense L.). Урдзіла добрая канюшына. В. Старына. Канюіішнішча, а, н. — 1) земля, бывшая под клевером. Канюшынішча такоя цьвёрдая, што адным канём яго й ня ўзараць.— 2) жнивье клевера. Чыста ўсе
Дадатковыя словы
камячбіць, каніох
1 👁