dZfl/n*-, Калупацда 128 Камора Калупацца, дзс.—копошиться. Годзя | табе ўжо там калупацца! Стары j дома калупаяцца. В. Старына. ! Калупаць» дзс.— ковырять. Ня калупай болькі, а то ашчэ горай j што прыкіняцца. В. Старына. Калыска, i, ж.—колыбель, люлька. Малоя сьпіць у калысца. В. Старина. Калыбіль, i, ж.— колыбель. Дзіця ў калыбелі. В. ТурЬц, Сьміл. p. Кал/ога, каля/ога, i, ж., каля/ожына, ы, ж.—глубокая колея. Haпіўся вады c калюгі, дык баліць жывот. В. Старына. Аж вада пацякла ў каляюгах: так! дождж урэзаў. В. Загай, Пул. p. Вялікая выбіласі каляюжына. В. Kpaмяні, Пул. p. Кал/окі, аў, мн. — колики (стреляющие боли) при различных болезнях. Лечат загаворами. „Лячу Прахору каілюкі: Калюкі, каліцяся, парыцяся, Ат Прахора атчапіцяся*. 3 загавору. С. Навасёлкі, Пул.р. Кал/очка, i, ж.—хвоя-игла. У хвоі й елкі німа лістоў, а калючкі. В. Старына. Каляда, ы, ж.—рождественский сочельник, когда едят „куцьцю". Госьць прыбыў к нам на каляду. В. Старына. Каляды, ляд, мн. {пая. калядкі)— рождественские праздники с 25 дек. по 5 января. Нанёўся служыць да кал яд. Прышлі калядкі— пад'еў ды на палаткі. Прык. В. Дукарка, Сьміл. р. Калядкідобрыя сьвяткі: пад'еў ды на палаткі. Прык. С. Навасёлкі, Пул. р. Каляша, каляпна, ы, ж. — колея. Вада цячэ ў каляінах. На дарозя паразьбіваліся вялікія калягіны. В. Старына. Каляшсты, прм.—с большими, глубокими колеями (о дороге). Тут дарогавельма каляіністая. В. Старына. Каляны, прм.—твёрдо-упругий. Каляная сукно. В. Старына. Каляска, i, ж.—детская колясочка. Дзеці возяцца ў калясца. В. Старына. Каляев, а, я.—колесо. У дарозя паламалася калясо. В. Старына. Калясцы, ау, мн.—гл. Каляска. Па» садзі малога ў калясцы ды павазі троха. В. Старына. Калясьнш, й, м. {пам. калясьнічок)— 1) небольшой воз сена, соломы. Накасіў атавы два калясьнічке. Прывёз калясьнік канюшыны.— 2) колёсный мастер, У калясьніка дастоў вобад. В. Старына. Камадыянец, нца, м. — комедиант, фокусник* Камадыянцы паказвалі ў Сьмілавічах усякія хвокусы. В. Старые* Камазын, а, л«.:=:магиз&ш,—резервуар в лампе. У камазыня ані німа газы. В. Старына. Каманьдзер, а м.— командир. Ён служыць за каманьдзера. В. Старына. Камарно, пре.—много комаров. Кал! камарно, дык i пакармно. В. Запярынъне, Пул. р. Камбал, а, м. (лаянка) — злодей. Камбал ты, злодзяй! В. Старына. Кам£л, камля, м. (пам. кам£лак)— комель. Атрэзаў камёл на клёпкі. Крэпкі еты камёлак. В. Старына. Каменны, прм. — каменный. Зрабілі каменны пограб. В. Старына. Каманчык, а, м.—~камушек. Хлапцз гуляюць у каменчыкі. В. Старына. Кам£ньне, я. н. зб.—камни. На пол! чоршта каменья я. В. Старына. Камізэлька, i, ж.—жилетка. Надзеў новаю жакетку i камізэльку. В. Старына. Камін0к,—нка,й, ў.ламповое стекло. У лянпя ляснаў камінок. В. Старына. КамІціпг, у, м. — комитет. Насеньня дастоў у каміцеця. В. Старына. Камлгсты, прм. — с большим комлем. Зрэзаў добраю камлістаю бярозу. В. Старына. Камл/ок, а, м. — гл. Кам£л. Крэпкі папоўся камлюк: чуць пакапоў. В. Старына. Камера, ы, ж. (пам. каморка)— кладовая при сенях. Сала стаіць у каморы. Юрка сьпіць у каморца. В. Старына