Калатня 127 Калошы 2) драка. Напіліся ды давай біцца — такую калатню паднялі!; В. Старина. Калатня, i, ж. — крахмал, разведен-; ный водою i залитый жиром с салом. 3 блінамі ядуць калатню. B. Дайнова, Пух. р. Калатуша, ы, ж. — 1) гл. Зац/рка Калатушы наварылі на вячэру. C. Амельниу Пух. р. — 2) расколоченная грязь. На вуліцы такая к ал ату ша, аж ня вылязьці! Б. Старина. Калаўрот, а, м.(жан. калаўротка)— J самопрялка. На калаўроця куды | хутчэй прасьці. У калаўроцца | зламалася шпуля. Б. Старина. Калац/ць,-цца, дзс. — трясти,-тись; дрожать. Калоцяць дулі. Зьмёрз, аж калоціцца ўвесь. Б. Cmaрына. Калацьцё й, я. —гл. Калоцьце. У міне ў баку калацьцё. Б. Ста- j рына. Калгатня i, ж. — беспорядок, шум. Вечна ў хаця ў іх калгатня. Б. Старина. Калдобіна ы, лс. — ухаб, выбоина, i Ня добрая дарога: адны калдобіны. Б. Старина. Калена, а, я. — 1) колено в ноге. Нага баліць у кален я. — 2) часть танца, песни. Наўчыўся йграць адно калена полькі. В. Старина. Калецтва, а, я. — увечье, искалечение. Ня дай бог нікому такога калецтва. Б. Старина. Калець, дзс.—промерзать. Калея на хрладзя. Б. Старина. Калечыцц-цца дзс. — увечить, искалечивать,-ться. Біць можна, толькі калечыць ня можна. Ячнаю мякінаю толька скаціна калечыцца. Б. Старина. Калеса, лёс, мн. — крестьянская телега. Пайду запрагаць калёса. Б. Старина. Калесьсе, я я. зб. — колёсы. На месьця шматпрадаваласякалёсься. I Б. Старина. \ Кал/, 1) злун.— если. Здароў, калі змалоў. Прыгав. 2) пре. — когда. Ня калі тоя было, ня калі й будзя. Б. Старина. ' Каліва, а, н. (пам. калівечка) — 1) зерно, крупинка. Хлеба ў нас i калівечка німа.— 1) название всякой травы или хлебного злака в ед. ч. Цяжка жаць рэдкая эбожжа: зьбірай яго па каліву. Вырваў адно каліва пшаніцы, лёну. Б. Старина. Калідор, а м. — корридор. С канцыляры ўсіх атправілі ў калідор. В. Старина. Калі-небудзь, пре. — когда-либо. Калі-небудзь наведаюся к вам. В. Старина. Кал/-не-кал/, пре. — изредка. Капіня-калі тоя бывая. В. Старина. Кал/ўе, я, я. зб. — стебли трав или хлебных злаков. Каліўя то вялікая, але ці вялікая каргопля? — Б. Старина. Калматы, прм. — косматый. У сабакі калматы, хвост. Б. Старина. (Пр. Касматы). Калода, ы, ж. — 1) толстое бревно. Прывезьлі з лесу калоду. — 2) улей пчол. У Ігната ё тры калоды пчол. В. Старина. Калодзіж, а, м — колодезь. Кепска бяз свайго калодзіжа: хадзі на чужы двор. Б. Старина. Калодзьдзе, я, я. зб.—колоды. Пад павецьцю шмат усякага калодзьдзя. В. Старина. Калодка, i, ж. 1) обрубок толстого бревна для колки дров и сиденья в избе. На калодца пасячы сучкё. Сеў на калодца каля самага комінку.—2) ступница. Гразь на дарозя аж па калодкі. Б. Старина. Каломіна, ы, ж.—громадина. Вы рас усяроўна, як гэта каломіна (кажуць, паказваючы на хату, або інш. будыніну). В. Дайнава, Пух. р. Калоцьце, я, я. зб. — гл. Калацьцё. У правум баку калоцьця. В. Старина. Калошы, лош, мн. — обмотки, употребляемые женщинами из белых тряпок, — привязываются поясками. Абвярці калошы, ато жнеўнік ногі поколя. В. Старина
Дадатковыя словы
амельнйу, зацірка, калаціць, каліўе, стўпнйца
2 👁