Кажарка 126 Калатніна Кажарка, i, ж.— короткий, неболь-; шой тулуп. Ускінь на плечы ка- | жарку. В. Старына. ; Кажды, прм. — каждый. Кажды цягне j ў свой бок. В. Старика, Кажурьша, ы ж. — 1) кусок кажуха,; овчины. Німа кажурыны, чым за-! лапіць кажух.—2) скорлупа, шелуха. На цыбулі тоўстая кажурына. В, Старина. Каж_ух, а, м. {пая, кажушак, кажу- 1 шок) — тулуп. Кажух ня вата, а | капуста ня гарбата. Прик. В. Старина. Пашылі хлапцу кажушак: бегаць у школу. Лёгінькі кажу- | шок твой. В. Старина. Каза, ы, ж. — 1) коза-животное.; Козы ў Сьмілавічах па'бгрызалі j ўсе дрэвы на вуліцы. — 2) за- 1 бавка во время рождественских; праздников, когда один из под- | ростков перенаряжается козою, І а толпа остальных водит его | по домам с особыми песнями. | Раней i ў нас вадзілі хлапцэ | казу, а ціпер ета ўжо вывялася. І В. Старина. \ Кэзачок, чка, м. — 1) в спец, см.,; танец. Любіць ён скакаць казачка. — 2) Vs куб. сажень дров, приблиз. один хороший воз. Купіў казайЧок дроў. В. Старина. Казаньне, я, н. — проповедь. Бацюшка казоў казаньня. В. Старина. | Казаць, дзс.— 1) говорить. Ці яму, ці сьцяне кажы, дык ўся роўна. Казань ё што, да слухаць німа; чаго. Прик. — 2) произносить речь, декламировать. Вышаў к народу да ік стоў казаць, — усе аж слухаюць! В. Старина. Казаць у вадно, — одинаково говорить, одинаково показывать на i суде. Колька яго ня дапрашвалі, усё ўвадно кажа. В. Старына. Казорыць вони, — глазеть. Нешта ты казерыш свае вочы. В. Старина. Казна, І, Ж. — сказка. Казка — складка, а песьня—-быль. Прык. В. Старина. Казлэ, оў, мн. — две крестовидные подставки для распиловки дров. На казлох дрова лепяй пілаваць, ік на зямлі. В. Старина. Казлм драць — блевать. Цэлаю хату надроў казлоў. Сабака наброўся, аж казлэ дзярэ. В. Старина. Казьляк, а, м. — гриб масляник. Назьбірала цэлы кошык казьлякоў. В. Старина. Казьміровы, прм. — кашемировый. Наста купіла сабе казьміроваю хусту. В. Старина. Кака, i, ж. дзщ.— человеч. испражнения и вообще все некрасивое, не нравящееся. Ня хачу вады; кака, — дай малака! В. Старина. Какалуша, ы, ж. — черемуха (Prunus Padus L). Расьцьвіла ўжо какалуша. В. Старина. Какаць, какі, дзщ. — испражняться. Мама, хачу какі! Хачу какаць. В. Старына. Кал, у, м. — жидкий, самый крепкий навоз. У хляве адзін кал. В. Старина. Кал a i каля, прим, з родн. скл. — около, возле. Сядзь кала міне. Коні ходзяць каля балота. В. Старина. Каламашка, i, ж. — 1) повозка. У каламашца паехаў на места. — 2) бран. на неуклюжего, брюхатого. От дзе каламашка, толька соўгаецца па дварэ! В. Старына. Каланща, ы, ж. — коломазь. Умараўся ў каланіцу. В. Крамяні, Пух. р. Каласаваць, дзс. — 1) очищать зерно от колосьев во время молотьбы, пуская их в молотилку еще отдельно. Ячмень змалацілі, ашчз каласаваць трэба.—2) наливаться (о хлебных злаках). Жыта ўжо добра кал асу я. В. Старика. Каласавзд, прм. — колосистый. Добрая жыта: ўсё каласавоя, пойдзя на куле. В. Старына. Каласок, ска, м. — ласк, от колас; служ. обращением. Мой ты каласок, паелухай ты мінё! В. Старина. Калатнша, ы, ж., калатня i, ж.— 1) сильный страх, когда приходится трястись (калац(цца). Цэлаю ночку была калатніна