Істопка 125 Кажанець Істопка, \, ж. — гл. Варыўня. Усю істопку завалілі картопляю. B. Старына. Ісьц/,іц/, дзс.—йтти. Hi тады сабаку карміць, як на ахоту ісьці. Прык. C. Навасёлкі, Пух. p. Пара ўжо Й да хаты йці. Вечна ён йдзе ды йдзе, як тая вада. В. Старика. /сьціна, ы, ж.—истинный, правильный долг. Хаця-б!сыдіну сыскаць, а чужога мне ня трэба. В. Старина. Іў, викл.—звукоподражание для передачи голоса лошади при лига ньи. Во зараз конь убрыкне: іў, іў! В. Старина. /хні, прм. — их. Іхні конь кусьлівы. С. Дукора, Сьмы. р. /цьвіна, ы, ж.—-привязка из ветки, придерживающая загиб (головку) полоза. Паламаліся іцьвіны ў санях:—трэба новыя. С. Навасёлкі, Пух. р. Ішчз, прс.—літ.-—яшчз. Мы йшчэ ня сьнедалі. Ішчэ пасьпеяш. В. Сетча. Пух. р. Ішчзураць, дзс.—с'есть. Дзіця ішчэўрала кавалачак хлеба. В. Клятнов, Пух. р. К. К, прыйм. з дав. скл.—к. Трэба нарог несьці к кавалю. В. Старына. *К, злуч.—гл, Ік. Каб, злуч—чтобы. Каб я ведаў, ня рабіў-ба етэк. В. Старына. Кабалы, аў, л*#.—-гадальные гарты. Цыганка палажыла мне кабалы, i ўсё чыста сказала. В. Старина. | Кабета, ы, ж. (пав. кабина) — | женщина. Пашла вуліцаю нейкая j кабета. Яна ашчэ маладая кабе- | ціна. В. Старына. Кабдоіка, i, ж. — 1) подставка для j струн а скрипке. Зламалася ка-! былка ў скрыпца,—2) часть „яі-} та", в которую входит нитка | основы. Кабылка парвалася ў ніця. В. Старина. i Кава, ы, ж.—кофе. Кавы напіўся с цукрам. В. Старына. | Каводла, а, н.— 1) наковальня. Ка- j валь плешча зялеза на кавадля.— 2) наем., большая голова. От дзе кавадла дурная: ані нічога ня панімая! В. Старына. Кавалак, лка, м. — кусок, часть. | Ізьзеў вялікі кавалак хлеба. В. « Старина. Кавалер, а, ж.—кавалер. Ганна пашла гуляць с сваім кавалерам. j В. Старына. Кавалеў, прм.—принадлежащий ку- | знецу. Па вуліцы бегаюць кава-; лёвы дзеці. В. Старына. 1 Кавалжа, i, ж.—жена кузнеца. Ка- j валіха аддае дачку замуж. В. | Старика. Каваль, й, м. — кузнец. Трэба нарог несьці к кавалю павастрыць. В. Старына. Кавальскі, кузнечий. Сапе, ік кавальскія мяхе. В. Старына. Кавуліць, дзс.—резать большой кусок хлеба. Узёў ды кавуліць сабе с паўбулкі хлеба. В. Старына. Кагал, у, м. — 1) еврейская духовная община. Бедным памагая кагал. — 2) толпа вообще. Кагалам усе ўспалі на чалавека. В. Старына. Кадаўб, а, м. (пом. кадоўочык) — кадка, выдололенная из дерева. НасыпалІ кадаўб пшаніцы. Крупы стаяць у кадоўочыку. В. Старина. Кадрзля, i ж. — кадриль. Дзеўкі скачуць кадрэлю. В. Старына. Кадук, ś, м. (мн. л. кадуке) — бес, дьявол. Кадук цібе ня возьмя. А кадуке яго ведаюць! В. Старына. Кадзь, i, ж., кадушка, i, ж. — большая кадка. Нашаткавалі цэлаю кадзь капусты. На кадушца лопнул! абручэ. В. Старына. Кажамяка, i, м. — кожевник. Пашла замуж за кажамяку. В. Старына. Кажан, й, м. — летучая мышь. У садку лётаюць кажанэ. В. Старына. Кажанець, дзс. — покрываться нечистотою, опускаться с виду. Дзеці бяз мацяры толька кажаняюць. В. Старына
Дадатковыя словы
вйкл.—звукоподражание, выдолбленная, дзс.—йттй, кадоўбчык, кадоўбчыку, сесть, ісьціна, іцьвіна, іці, ішчзўраць
2 👁