Зюзя 123 Ік 3/озя, зш ька, дзіцячае— холод, холодно. Зюзя маленькаму хлопчыку. На двор ня йдзі: зюзька. В. Старина. Зябнуць, дзс. — зябнуть. Зябну ць рукі бяз рукавак. Вот я но: будзя зябнуць, а на пойдзя пагрэцца. В. Старина. Зяваць, дзс. — сильно кричать. Чаго ты зяваяш на ўсё горла?! В. Старина. Зяз/оля, i, ж. {нам. зяз/олька) —; 1) кукушка. Прыляцела ўжо з выраю зязюля.—2) служит ласкательным обращением к женщи- I не. Мая ты зязюлька, як-жа ты гаруяш! В. Старина. Зякраты, прм.— с серыми глазами.; Вой, які няхарошы:. лупаты, зякраты. В. Старина. Зялеза, а, н. — железо. Купіў на барану зялеза. В. Старина. Зялізіна, ы, ж. — железная руда. Чоршта ў зямлі найшлі зялезіны. В. Старина. Зялізіцца, дзс — покрываться налетом железа. Зялезіцца мянташка мая. В. Лядцо, Пух. р. Зялізны, прм. — железный. Купіў) зялезнаю барану. В. Старина. Зялізы, аў, мн.— ловушка из двух железных полукругов. Тхара злавілі ў зялезы. В. Старина. Зялізьзе, я, н. зб.—железо различного сорта. Накуплёў усякага зялезьзя. В. Старина. Зялізьнік, а, м. — чугунный эмалированный горшок. Картопля варыцца ў зялезьніку. В. Старина. (Пр. Жалізьнік). Зял£нка, i, ж, — гриб — род сыроежки; зеленого цвета. Назьбіралі адных толька зялёнак. В. Старина. Зялепуха, i, ж. —- слишком зеленая ягода. Вішні ашчэ зялепухі, а ён прэ. В. Старина. Зяло, а, «. — смесь худшего зерна с сорняками. Курам пасыпалі зял а. В. Старина. Зямля, i, ж. {пая. зямелька) — земля. Народу прыбывая, а зямлі ня прыбывая. Зямелька любіць, каб ёй гною даць. В. Старина. Зярок, рк&, м.— зрачок. У воку прапоў зярок. В. Старина. Зяхаць, дзс. — еле дышать, жить. Ат. зяхая ашчэ крыху. В. Крамяні, Пух. р. Зяхщ ць, дзс. ( = літ. зіхаціць)— блестеть, сиять. Пашаравала пасуду, аж зяхціць. В. Старина. /га-га-га! викл. — звукоподражание j для перадачи ржанья лошади. | А жарабок толька белая да „ira- j га-га! ira-ra-ra!tt В. Старина. | Іголка, i, ж. — игла* У іголца атла- j малася вушка. В. Старина. j іграць, дзс. — 1) играть на музык. | инструменте. Л оўка ён іграя на j скрыпца.— 2) дебоширить. Ігроў, | ігроў, пакуль ня надавалі яму.; В. Старина. Ігруша, ы, ж. {пая. i грушка)— гру-! ша (мелкая, дикая). Н асуш ы лі; ігруш. Ігрушкі — мінуш кі. Прик. j В. Старина. Ігрдшіча, а, погулянка с угощением, музыкой и танцами. Дзеўкі с хлопцамі будуць спраўляць ігрышча. В. Старина. /дал, а, ж.—идол, бранное. 1дал еты пракляты ізноў скруціў мне грошы. В. Старина. Іж, 1) приел.—гж—вплоть. 1ж да вечара прашукаў каня ў леся. 2) злуч.—что даже. Як даў яму, іж закруціўся. В. Дайнава,Пух.р. ІЗ, прийм.—п\тз. — с. Макацяр упаў із лаўкі. В. Белое, Пух. р. Ізгубіць, дзс. (—літ. згубщь)—потерять. Ізгубіў свой ножык. В. Крамяніу Пух. р. Ізноў, пре.—снова. Ізноў тоя самая. Ізноў ты сюды прышоў. В. Старина. ІзвіЦь дзс. —зьвіць, — свить. Ізьвіў тонкаю пужку. Хай сам сабе саўб вяроўку. В. Старина. 1к,—1) прийм. — к. Хлопцы пабеглі ік коням.!к ім зайшлі ў хату
Дадатковыя словы
зязіолька, зязіоля, іга, ідал, іозя
3 👁