Зьвіхнуць 121 Зьлягацца Зьвіхнуць, дзс* — вывихнуть член тела. Зьвіхнуў руку. В. Ста- \ рына. Зьвшінік, у, м.—заговоренная нит- | ка, навязанная на вывихнутом; члене. Хай Агата зьвішнік навя- | жа, дык i пярясьціхня, В. Старика. Зьвяга, i, ж — 1) беспрерывная, на- | доедливая брань. Ня люблю я ' твае, чалавеча, зьвяН.—2) беспрерывный пронзительный лай. Воўк ня етолька баіцца сабакі, колька ня любіць зьвягі яго. Прык. — 3) надоедливый человек. Ня чапайся лепяй з зьвягою етаю. В. Стары* а. Зьвягаць, дзс.— 1) беспрерывно ла-! ять. Якоя-ж сярдзітая сабачанё:! у сё зьвягая ды зьвягая.—2) беспрерывно, надоедливо браниться. Хай зьвягая, а ты маўчы.—3) надоедать разговорами. Пакінь * тыўжо, зьвягаць. В. Старина* Зьвягл/вы, при*—бранчивый. Зьвяглівая мая сьвякруха. В* Старына. Зьвязак, зку, м. — связок. Нешта! прынёс у зьвязку. В. Старына. Зьвярнуцца, дзс.—управиться с чем. Пакуль ты зьвернясься, дык i я | прыду. В* Старына. ' Зьвярнуць-цца, дзс*—1) своротить. j Маладзейшаму трэба зьвярнуць з ' дарогі.—2) обратиться к кому. Да каго-ж зьвярнуцца ў пазыку?— j 3) сделать оборот. Хлеба хва-; ціць толька да канца году зьвярнуцца.—4) возвратить. Зьвярнуў увесь доўг да капейкі. В. Старына. ; Зьвярына, ы, ж*—огромный страш- ž ный зверь. Мядзьведзь—дык самая страшнейшая зьвярына. Ета-ж ня конь, а зьвярына нейкая: к! яму й падьійці нельга. В* Ста- j рына* Зьвярэць, дзс. — становиться злым, подобно зверю. Што раз, дык I людзі больш зьвярэюць. В* Ста-; рына* i Зьдзск, у, м —издевательство. На- j цярпеліся за еты час усякага 1 зьдзеку. В. Старына. Зьдзсквацца, дзс*—издеваться. Грэх зьдзеквацца с старога чалавека. В. Старына* Зьдз!вщь, дзс. — изурочить. Мусіць зьдзівілі міне сягоньня: нешта ломіць косьці й нудзіць. В. Старына* Зьдз/рства, а, н* — вымогательство, грабеж. От зьдзірства: плаці ды плаці ўсюды. В. Старына* Зьдзічаць, дзс. — стать диким. Агрэст наш зьдзічоў. В. Старына. Зьдзьмухнуць, дзс.—сдуть. Зьдзьмухні пыл с стала. В* Старына* Зьдзяжурыць, дзс.—потянуть, полоснуть. Каб зьдзяжурыў во етаю мятлою па плячах!.. В. Старына. Зызьдз2ць,-цца, дзс.—притти в негодное состояние от частой езды (о лошади, телеге, упряжи). Добры конік быў, але зьезьдзіўся. 'K відзіш эьезьдзіў калёса. В. Старына. Зьзябнуць, дзс.—иззябнуть. Зьзяблі рукі й ногі. C. Навасёлкі, Пух.р. 3ьл£тацца, дзс*—умориться от б егания. Зыіётаўся за дзень за авечкамі. В. Старына. Зьл£таць, дзс*—быстро, скоро сходить куда. 'К відзіш зьлётаў па гарэлку. В. Старына* Зьлсц!ць,-цца, дзс*—немножко подогреть,-ться (о воде)* Троха зьлеці валу ды даволяй. Няхай во зьлеціцца вада ды будам купаць дзіця. В* Старына. Зьлізацца, дзс*—стереться, уменьшиться. Саўсім зьлізалася акладня ў плузя. В* Харавічы, Сьміл. р. Зьліпацца, дзс* (зак. зьліпціся; — I) склеиваться. Ня зьліпаяцца папера. Зьліпліся лістэ ў кніжца.—2) смыкаться (о глазах). Зьліпаюцца вочы: спаць хочу. В* Старына. Зьлічыць, дзс. — сосчитать. Грошай тых аж ня зьлічыць В* Старына. Зьлюбщца, дзс.—слюбиться. Зьлюбіліся дый пажаніліся. В* Старына* Зьлягацца, дзс* (зак* зьлсгчыся)— 1) слёживаться. Зьлягліся снапэ ў тарпе.— 2) слюбливаться. Аў
Дадатковыя словы
зьвяглівы
3 👁