Знаць 119 Зрэб'е Знаць, дос.—знать, ведать. Знаць — ня знаю, i ведаць—ня ведаю.. Ашчз ўчарашнія сьлядэ знаць. В. Старина. Значка, пре.— значительно. Дзень значка пабольшаў. В. Старина.! Значзць, дзс.—давать признаки чего-либо. Карова значыць (показывает, что скоро отелится). В. Старина. Зное, у, м.—износ. Боты крэпкія й зносу ім ня будзя. В. Старина. Зноеак, ска, м. — \) маленькое, срав- j тельно с другими, куриное | яйцо. Курыца зьнесла зносак.— 2) наем., последний ребенок. Ты пасьледнім радзіўся, дык ты зносак. В. Старина. Зносіць, дзс. (зак. зьнесьц!)—сносить. Давай знасіма снапэ ды пойдамдамоў. Трэба хлеў зьнесьці! с агароду. В. Старина. Знудзщца, дзс. — затосковать, загрустить. Знудзілася маладзіца па свайму чалавеку. В. Старина. Зныць, дзс. — изныть. Сэрца зныла ад бяды. В. Старина. Знэцдзііта, дзс. — истощать, похудать. Малы наш сусім знэндзіўся.; В. Старина. Золак, золаку, м,—первые проблес- j ки рассвета. Чуць золак — яна j ўжо на нагах. В. Старина. ; Золасьць, i, ж.—-непогодь; сырость, | холод и туман с дождем. На | дварэ золасьць, i с хаты вылазіць ня хочацца. В. Старина. Золка, пре.—непогодно,— сыро, туманно. Удубеў я сёньня, бо на дварэ золка. С. Амельна, Пух. р. \ Золкі, прм.— туманный, сырой и i холодный. Нейкая золкая надворья. В. Старина.. Зорка, i, ж. (пам. зорачка)—звезда. Блішчыць зорка. Чуць відаць маленькая зорачка. В. Старина. Зоўтра, пре —завтра. Зоўтра пойдам w на сена. В. Старина. Зоўшыца, ы, ж.—свинка, паротит (болезнь). Ясі ўжо, каб цібе i ела зоўшыцаі В. Раўнапольле,! Сьміл. p. Зрабаваць, дзс.—подрать засев (о! курах). Куры зрабавал! ўсе каноплі. В. Слопішна, Шацк. р. бщь,-цца, дзс. — сделать, - ться. Як зрабіў, так i добра. Зробіш ты, чалавеча, так, што будзя ні ў пяць, ні ў.дзевяць. Нешта зрабілася дзіцяці: усё хварэя. В. Старина. Зрадзщь, дзс. — хорош о уродить. Жыта зрадзіла добрая. В. Старина. Зразум?ць, дзс.— понять, уразуметь. Нічога ня зразумець, што ён кажа. В. Старина. Зракщся, дзс. — отречься. Зрокся свай го дому, роду — усяго В. Старина. Зрана, зранку, зраньня, пре — с утра. Зрана стал i на работу. Зранку пашоў дождж. Зраньня пачалі яны грызьціся. В. Старина. Зрасьц/, дзс.—зарасти. Г рады зрасьлі травою. В. Старина. Зруб, а, м.— сруб. Купіў гатовы зруб на хату. В. Старина. Зруб/ць, дзс.- сделать сруб постройки. Зрубілі сенцы. Адна кляшня пуні зрубляна. В. Старина. Зручна, пре.—удобно, с руки. Ехаць мне туды саўсім ня зручна. В Старина. Зр.учны, прм.— удобный, подходящий. Вельмі зручная палачка. В. Слопішча, Щацк. р. Зрушыць, дзс. (прм. зрушаны— тронуть, сдвинуть. Узёў ды зрушыў усё з места. Ведама, усё ў сярэдзіня зрушана, дык i хварэя. В. Старина. Зры\ скар. зраб/—сделай. Зры \ што, казаў табе. В. Клятное, Пух. р. Зрывак, зрыўка, м.—обрывок одежды, лохмот. Бяры свае зрыўкі ды ўбірайся. В. Старина. Зрываць,-цца, дзс. — снимать со службы, отрывать от домашних работ. Ніхто цібе зрываць із службы ня будзя. На што-ж табе было зрывацца з дому? В. Старина. Зрываць, дзс.—срывать. Дзеці зрываюць краскі. В. Старина. Зрэб'е, я, «.—третий, худший сорт льна. Напрала дваццаць хунтаў зрэб'я. В. Старина
Дадатковыя словы
зразум<?ць, зрасьці, зрубіць, зрэбе, зрэбя, чўць
4 👁