Змагчыся 118 Знацца рад, што табе крута прыдзецца. B. Старына. Убілісі злыдні на тры дні. Прык. В. Загай, Пух. p. Змагчыся, дзс. — изнемочь. Работа цяжкая: чыста змогся чалавек.! В. Старына. Змайстраваць, дзс. — смастерить. Сам змайстравоў ложак. В. Старына. Змдлку, змалунства, npc. — с малых j лет. Ён i змалку быў такі. j B. Крамяні, Пух. p. Змаленства \ пашоў у сьвет. В. Старына, Зман/ць, дзс. — соврать. Ня проўда | твая, зманіў. В. Старына. Зманьваць, дзс. (зон. змангць) — уводить обманом, соблазнять. j Нашто было яго зманьваць з дому? Зманілі чал а века за блізкі сьвет, I а ціпер німа як i дамоў вярнуц- i ца. В. Старына. Змарнаваць, -цца, дзс.—истратить, ться по пустому. Шмат змарна- | воў часу дарам. Жыта вот так за нішто й змарнавапася. В. Старына. Змарнщь, дзс.—истощиться. Саўсім змарнела дзіцянё. В. Старына. Змарудзіць, дзс.—промедлить. Жар-, тачкі, етулька часу змарудзіў! | В. Старына. ! Змарыцца, дзс. — умориться. Зма- j рыўся за працаю. Змарыўся за дзень. В* Старына. 1 Змахляваць, дзс.—обмануть. Змах- j лявоў такі ён мне рубля. В. Ста- | рына. Змовіны, я, мн.—свадебная пирушка, за которой ведется между I родителями жениха и невесты I сговор о свадьбе. Сягоньня трэ-! ба ехаць на змовіны: скора-ж i - вясельля будзя. В. Старына. Змога* i, ж. — сила, с которой j можно что-либо сделать. Ня 1 змога мая аднаму ўправіцца с сенам. В. Старына. Зморак, а, м. — истощенный; применяется к подросткам и малым ребятам. Які ён ашчэ ра- | ботнік, зморак еты. В. Старына. j Зморшчыцца, д з с сморщиться.; Зморшчыўся, ік стары. В. Ста- j рына. ! Змоўкнуць, дзс. — смолкнуть. Крычоў спачатку, а пасьля змоўк. Змоўкні ты хоць на мінутку. В. Старыма. Змоўчаць, дзс.—смолчать. Бацьку-ж трэба змоўчаць. В. Старына. Змрок, у, л.—сумрак. Змрок засланяя вакно. В, Машарова, Сьмілав. р. Змуляць, дзс. (прм. змулены)—стереть кожу. Ботам змуляў сабе ўсю пяту. У каня змуляна сьпіна кульбачкамі. В. Старына. Змуршчыны, ын, мн., змуркі, рак, мн.—обычай, состоящий в том, что новорожденного ребенка после крещения и помазания миром бабка купает, а воду сливают на дубок—с мальчика, и на вишню с девочки. Между родильницей и бабкой бывает угощение. Баба нашла на змуршчыны. В. Старына. Атправілі сягоньня змуркі. В. Жораўкі, Сьміл. p. Знадворку, npc.—со двора. Карыта знадворку ўнесьлі ў сенцы. В. Старына. Знадобіцца» дзс. — понадобиться. Хай будзя свая каробка, мо' на што знадобіцца. В. Старына. Зна£мы, знакомы, прм.—знакомый. Гэта мой знаёмы. О, гэта-ж знаёмыя людзі! В. Слопішча, Шацк.р. Нейкі нязнакомы чалавек. В. Старына. Знарав/ць, -цца, дзс. — заноровить* -ться (о лошади). Дай каня на чужыя рукі, дык атразу знаровяць табе. Знаравіўся конь — i зьместа ня хоча крануць. В. Старына. Знатны, прм. — знаменитый, известный. Ён знатны чалавек кругом. В. Старына. ЗнаходзІцца, дзс.—находиться. Дзе-ж ты ціпер знаходзісься? В. Старына. Знаходзіць, дзс. (загс, знайц/)—находить. Закінь наперад, знойдзяш ззаду. Прык. В. Раўнапольле, Сьміл. р. Знаходка, i, ж.— находка. Знашоў знаходку. В. Старына. Знацца, пре.—значит. Знацца, я яму й кажу... В. Старына