Ззаду 117 Злыдзень Ззаду, npc. — сзади, позади. Ц яг-; нецца ззаду, ікжаба, В. Старика.. Ззызнуць, дзс. — сов. от зызнуць I во 2-ом значении. Хай ты ззызь-; ні з етакаю работаю! В. Ста-! Зламаць, -цца, дзс,—сломать, -ться. Зламалася жэрдка, В. Старика, Златашыць, дзс, (прм. златошаны)—СОВ. ОТ латаіНЫЦЬ. Пастух статкам златашыў у сю грэчку. Жартачкі: етак грады златошарына. i Зігнуць, дзс,—окинуть глазом. На-! клоў воз сена вялізны, як вокам зігнуць. В, Дайкава, Пух, р. Зімоўка, i, ж,—сорт позднего картофеля. Урадзіла наша зімоўка. В. Старина. Зірк, выкл.—глядь. Зірк—ды нічога ўжо й німа. В, Старика, Зіркаць, дзс. (зак. зірнуць) — быстро смотреть, бегать глазами по сторонам. Нечага зіркае ён па куткох. Зірні ты сюды. В. Старика, 31хац£ць,дзс. — блестеть. Хата вымыта, вычышчана аж зіхаціць. В, Старика. Злаваць, -цца, дзс. — злиться, сер- j диться. Напрасна ты злуесься на міне. Чаго там злаваць? В. Старика. Зладзейства, а, к. —- 1) воровство. Кругом настала зладзейства. — 2) преступление. Я табе ня дарую такога зладзейства. В. Старика. Злядзіць, дзс.— поладить. Хто з ім! зладзіць, с такім благім чалаве- j нам. В. Старика. Зладзхгга, i, м, — презр., — злодей, | вор. Зладзюга ты, я-ж табе па-! кажу! В. Старика. | Злажыцца, дзс.— 1) войти в склад-} чину. Злажыліся на кварту га- j рэлкі. — 2) напрактиковаться j в какой-либо работе. Троха ўжо j злажыўся пілаваць. В. Старика, j Злажыць, дзс. — 1) сложить части чего. Разбурыў часа, ціпер-жа злажы ты іх.—2) сочинить произведение. Во, ета нехта добраю кніжку злажыў. В. Старина. Злазіць, дзс. {зак. зьлезьці)—слезать. Злазіць шкура с пальца. Німа як зьлезьці далоў. В. Старина. Злайдачыцца, дзс. — стать плутом, бездельником. Злайдачыўся хлопяц, нічога ня хоча рабіць. В. Старина. ны— нічога ня парасьце. В. Старина. Злашча, пре.—тем более. Добрая пагода,—злашча яму пры такой паго дзя ехаць. 1м добра, а мне злашча. В. Русаковічи, Пух. р. Злаяць, дзс. — изругать. Злаяў да пасьледняга. В. Старика. Злодзей, я, м.—вор. На злодзяі шапка гарыць. Прик. Калі ня ўзёў за руку,—ня кажы, што злодзяй. Прик. В. Старика. Зломак, мка, м. — 1) обломок. Во еты зломак вазьмі й добра будзя дзірку заткнуць. — 2) ослабевший человек. А што ён зломак, сам ня зробіць? В. Старика. Злосны, прм.—злой. У дварэ злосныя сабакі. В. Старина. Злосьць, І, ж,—злоба. Злосьці тае ня хватая на яго. В. Старика. Злотнік, а, м. — золотых дел мастер. Злотнік паправіў мае завушніцы. В. Старина. Злузаць, дзс*—сов. от злузаць. 3 лузоў усе насеньнікі. В. Старика. Злупіць, -цца, дзс. — 1) слупить, -ться; содрать, -ться. Яшчэ мядзьведзя ня забілі, а шкуру зьбіраюцца злупіць. Прик. X. СаМІН, Пух. р. Злупілася шкурка каля ногця. В. Старика. — 2) взять высокую плату. Злупіў з мі не ў два разы даражэй. В. Старика. Злучаць, -цца,—дзс. соединять, -ться. П астухе злучылі каровы й авечкі. Наш а чарада злучылася с чужою. В. Старика. Злушчыць, дзс.—выбрать из скорлупы и поесть какие-либо семена. Дзіця злушчыла ўсе арэхі. В. Матарова, Сьміл. р. Злыбяда, ы, ж. — страшная, злая беда. От настала нейкая злыбяда. В. Старика. Злыдзень, дня, м. — вредный человек, враг. Усякі злы дзя нь будзя