Згледзіць 115 Здатны Згледзіць, дзс.—чуть завидеть. Т олька згледзіў бацьку, дык i пабег к яму. В. Старина. , Зглумщь, дзс, — испортить. Зглуміў етакі то кавалак дзерава! В, Старина. Зглытаць, дзс,—с жадностью выпить. Адзін зглытоў малако, а мне ня пакінаў. В. Старина. Згнюсщь, дзс. (прм. згняшіаны)— изгадить, испортить. Згню сілі мне j падлогу. Толька хата згнюдіана 1 етаю гульнёю. В. Старина. Згода, ы, ж.—согласие, мир. Н ім а ў j іх згоды: усё сварацца. В. Старина. Згодзен, скар. прим. — согласен. Х то згодзян, хай бярэцца за работу. В. Старина. Згоніны, ін, мн.—худший сорт зерна с сорняками. Згоніны ляжаць на таку. В. Беласе, Пух. р, Згоцаць, дзс.—быстро куда сходить или с'ездить. 'K бачыш згоцаў у той канец. В. Старина. Зграбны, прм.—изящный, стройный? (говорится только о вещах). Зграбныя грабелькі. Зграбны вазочак. В. Старина. Згрзола, а, н.— скр ебн и ц а (ж елезная щ етка). Трэба к-упіць новая згрэбла каня чысьціць. В. Старина. Згуба, ы, ж.— гл. Загуба. Згуба ты мая, згуба' В. Старина. Згуб/ць, дзс.— потерять. Згубіў гро-! шы с партаманетам.— 2) извести | со свету. Ён задумаў згубш ь | свою жонку. В. Старина. Згубнік, а, м. (жан. згубніца)— | бран. на потратившего, промо- | тавшего что. Згубнік еты усю: гаспадарку зараз рашыць. Згуб- | ніца ты мая: ты мне жыць ня! даеш. В. Старина. Згультаяваць, дзс. — слентяйни- I чать. Згультаявоў такі— ня зра-, Ш В. Старина. j Згурасьціць дзс. (прм. згурашча-! ныў—скомкать в ворох, свалить! в одн о место. А ўсянку й аржа-! ную салому— усю згурасьцілі ра- I зам. Адзеж а так i ляж ыць згу-! рашчана. В. Старина. | Здавацца, дзс. безас,—казаться. Ча- j го толька ня здавалася яму на j могілках! Здаецца, усё зрабіў, як трэба. Мала што табе здаецца. В. Старина. (Пр. Здзцца). Здав£н-дауна, пре. — с давнишних пор. Дарога тут была здавён-здаўна. В. Старина. Здаволіць, -цца, дзс. — удовлетворить, -ться. Еў, еў, аж пакуль ня здаволіўся. Чорт яго ўсіх здаволіць! В. Старина. Здагадацца, дзс. — догадаться, сообразить. Здагадоўся, чалавеча, уцячы, ато доў-ба! В. Старина. ЗдалЗк, пре. — издалека. Атнекуль здалёк прыехалі людзі. В. Старина. Здаледь, дзс. — иметь силы одолеть, выполнить работу. Стары ўжо ня здалея рабіць. Я ўжо ня здалею. В. Старина. (Пр. Здолець). Здалягосьць, пре. — заблаговременно. Здалягосьць сягоньня надумаў схадзіць у рыбу посьля работы. B. Дайнава, Пух. р. Зданьне, я, н.—привидение. Бачылі нейкая зданьня, дык чыста ўсе папужаліся. В. Старина. Здаравезны, -вінны, прм. — очень сильный. Здаравезны мужчына. C. Дукора, Сьміл. р. Здаравенны хлопяц, ік мядзьведзь. В. Старина. Здаражзць, дзс.—подорожать. Ізноў здаражэла крамніна. В. Старина. Здарацца, дзс.—случаться. Мо' што здарылася ў дарозя, што етак доўга німа нашага хлапца. В. Старина. Здарвжыцца, дзс.—устать от дороги. Чалавек здарожыўся, хай аддыхнё. В. Старина. Здароўкацца, дзс. — здороваться. I здароўкацца ня хоча са мною! В. Старина. Здарэньне, я, «.— происшествие. Ну й здарэньня-ж было з намі! В. Старина. Здатны, прм. (скар. здацен)—способный. Здатны да ўсякаі работы. На ўсё здацян хлопяц. Ого, ён здацян на ўсе рукі! В. Старина
Дадатковыя словы
згрзбла, згубіць, здб, ны^—скомкать, сездить
4 👁