Збдізку 113 Зваліцца Зблізку, npc.—волизи. Зблізку дык добра відаць. B. Старина. Зблутаць, дзс. (прм. золуганы)—спутать. Зблутаў yce ніткі. Зблутан ячмень за тарою. В. Старина. Збляваць, дзс. — стошнить, выблевать. Дзіця збяявала. В. Старина. Збожжа, а, «.—зерновые хлеба. Людзі ўжо збожжа пажалі. Збожжам занялі ўсе кадаўбэ. В. Старина. Збоку, пре.—в стороне. Я тут збоку - прыпёку. Прик. В. Старина. Збольшага, пре. — сделать что в главнейшем, в важнейшем, в более заметном. Збольшага згроблена, ато пакінаў та к. В. Старина. Зборня, i, ж.—собрание для развлечения или др.цели. У Васілёвых вечна зборня. В. Старина.; Зборы, лш.—складки в юбке или! ином платье. Ня цягні за'ндарак,! бо паўрываяш зборы. В. Белое, | Пух. р. I Зборышча. а, н. — сбор. Зборышча на начлег ня вялікая: узёў кажух ды паехаў. В. Старина Збоўтаць, дзс.—сболтать. Збоўтала ўсё разам ды варыць. В. Старина. I Збочыць, дзс.—свернуть в сторону. Збоч i ты троха. В. Старина. Збрадл/вы, прм.—вороватый, применяется к животным, которые любят украдкою отлучаться от стада и причинять потравы, вообще в р е д. Збрадлівая іх карова: пастаянна ўцячэ ад пастуха на канюшыну. Вой які кот зорадлівы: як ня пільнуясься—усяроўна малако вып*я. В. Старина. Збракаваць, дзс. (прм. зоракованы) — забраковать. Збракавалі, дык i ў салдаты ня пашоў. Распрадаецца зоракованы тавар. В. Старина. Збруя* i, ж.—зоруя. Пашыў на каня йоваю зорую. В. Старина. Збрыдаць, дзс.—опротиветь, надоесть. Сварыліся, аж пакуль ня зорыдала ім. В. Старина. Збузаваць, дзс.—смять, скомкать, испортить что, занимаясь шалостями. Ня ўеьпеў надзець, ік ужо збузавоў новаю шапку. В. Старина. Збунтаваць,~цца, дзс. — 1) сбить, -ться с толку. Ён міне збунтавоў. У вадном месьця толька збунтавоўся. — 2) взбунтавать, - ться. Збунтавоўся ўвесь народ. В. Старина. Збурыць, дзс.—слить, смочить водою с сильным напором. Дождж збурыў усю адзежу. В. Старина. Збурыць, дзс. — соросить сверху. Збурыў з тары клёпкі. Збурылі страху. В. Старина. Збуцьвець, дзс.—сгнить от сырости или лежа в воде. Бярвяно збуцьвяла пад карою. В. Матарова, Сьміл. р. Збуяць, дзс. — Зарости зеленью, (о кортофеле, конопли). Чыста ўся картопля збуяла, мусіць гною пярадоў. Збуялі каноплі—нічога ня будзя насеньня. В. Старина. Збываць, дзс. (зак. збыць)—сбывать. Добры быў конік да прышлося збыць. В. Старина, Збыту ня даваць,—не давать покою. Проста збыту ня дае дзіця: плача ды плача. Ён-жа табе збыту ня дасьць с сваімі грашамі. В. Старина. Збэрсаць, дзс. (прм. збэрсаны)— нечисто сжать. Ат, збэрсалі, спаскудзілі.палосу. Жыта збольшага збэрсана. В. Старина. Збзсьціць, дзс. — обесчестить. Збэсьцілі людзі дзеўку. В. Старина. Звадыяш, а, м. (жан. звадыяш ка) — мужчина или женщина слетники, заводящие ссору, драку. Ня чапай етага звадыяшка. Звадыяшка тая толька брахаць любіць. В. Старина. Зважыць, дзс. (прм. зважаны) — взвесить. Трэба зважыць, колька тут будзя аўса. Адзін мящок 1 зважан. В. Старина. Звалакщся, дзс.—стащиться куда. Некуды звалаклася карова з двара. Звалокся кот наш. В. Старина. Звал/цца, дзс.—свалиться. Зваліўся с страхі. В. Старина
Дадатковыя словы
npc.—вблизи, ж.—збруя, зандарак, зблуганы)—спу, збрадлівы, збракова, збракованы, збрую, збрыдала, сбросить
5 👁