Затануць 110 Захлюпадь Затануць, дзс.— потонуть. Каб ён затануў, палажыў нейдзя тапор ды ня найду! Каб ты затанула такоя дзела! В. Старина. Затаўка, i, ж.—жир со внутренностей свиньи, служащий приправою к еде. Зварылі пасолі з затаўкаю. В. Старина. Затаўчы, дзс, — затолкать. Затаўклі, мусіць, етага п'яніцу нейдзя на месьця. Вот таўчэ—мусіць хоча яго затаўчы. В. Старина. Заткала, а, я. — затычка для закупоривания бочки, боченка. Згубіласі ад бочкі заткала. В. Крамяні, Пух. р. Затлумщь, дзс.—1) задавить, свести со свету. Сабакі затлумілі сьвіньню. Каб твая маць затлуміла! В. Старина.—2) уморить. Чыста затлуміў ён міне сваею работаю. В. Старина. Затока, i, ж,—залив. Ужо замерзла затока: рыбы нельга лавіць.- В. Турэц, Сьміл. р. Затон, у, м.—залив. Паставіў нерат у затоня. С. Амельна, Пух. р. Затор, у, м.— 1) бочарный инструмент. Зламоўся затор, робячы вядро.—2) разовая заделка муки для получения спирта. Выгналі затор гарэлкі. В. Старина. Заторгаць, дзс. безас.—задергать. Нешта заторгала ў руку мне. В. Старина. Затрымліваць, дзс. (зал. затрымаць) —задерживать. Ня затрымлівайця нас, пускайця. В. Старина. Затужащь, дзс.—заскорбеть. Затужыў дзед по бабя. В. Старина. Затузаць, дзс.—затормошить. Чыста затузалі сабакі сьвіньню нашу. В. Старина. Затупаць, дзс. (прм. затупаны)— 1) затопать ногами. Г затупаў нагамі атразу.—2) покрыть следами ног. Затупалі ўсю падлогу. Уся хата зутупана. В. Старина. Затуркць, дзс.—загнать. Вэнь аж куды затурыў авечак. В. Старина. Затым пре.— 1) потому. Затым казак гладак, што пад'еў ды нібак. Прик.—2) затем. Затым аставайцяся здаровы! В. Старина. Затынкаваць, дзс. —заштукатурить, заделать. Затынкавалі ў дзьвярах дзіркі. Пас. Дубраўка, Пух. р. Заўголак, лку, м.—место за углом постройки. Сьвіньня пабеглі ў заўголак. В. Старина. Заўдавуць, дзс.—овдоветь. Ужо год, ік заўдавеў. В. Старина. Заўзяты, прм.—ретивый, старательный. Ого, Тадос такі заўзяты, што першы ўсюды йдзе. В. Старина. Заўпартаваць, заўпарціцца, дзс.— заупрямиться. Які-ж хлопяц: ік заўпартавоў, дык i ўсё ўжо кончана. 1к заўпарціцца—ні зк шта ня будзя рабіць. В. Старина. Заўс£ды, npc.—всегда. Заўсёды ў яго чаго ды ня хапая. В. Старина. Заўчасу, npc. — заблаговременно. Заўчасу саброўся ў дарогу. В. Старина. Заўчара, npc.—третьего дня. Заўчора мы хадзілі на сена. В. Старина. Захаваць, дзс.—припрятать, запасти. На вёсну захавоўтроха канюшыны. В. Старина. Захад, у, м.—запад. На захадзя неба аж чырвана. В. Старина. Захадзіцца, дзс. — забеспокоиться, бегая и суетясь вообще. Захадзілася маладзіца—І ня ведая, што рабіць. В. Старина. Захаладаць, дзс.—похолодать. Атразу як захаладала. В. Старина. Захашць, дзс.—захватить. У сё захапіў у свае рук! В. Старина. Захінаць,-циа, дзс. (эак. захінуць, -цца)—1) завертывать, закрываться. ЗахінІ свае грудзі. Захініся ты лепяй.—2) спрятаться за предмет. Захініся во за вугал ды рабі, што треба. В. Старина. Захлшаць, дзс.— 1) прерывисто заплакать. Ужо й захліпаў: вельми жаласьлівы,—2) замерцать. Нешта захліпала лянпа. В. Старина. Захлынуцца, дзс.—захлеснуться, залиться водой. Чуць быў ня ўтаў піўся: ужо й захлынуўся,. але падхвацілі. В. Старина. Захл/опаць, дзс.—забрызгать грязью. У сю сьвіту захяюпаў. В. Старина
Дадатковыя словы
захліопаць, захінаць,-цйа, заўдав^ць, падеў, пяніцу
3 👁