Засмажыць 109 Затаіць Засмажыць, дзс.—зажарить. Засмажылі грыбкоў на вячэру. В. Старина. Засмущцца, дзс. (прм. засмучаны) —запечалиться. Засмуціўся, наш сынку. Ходзіць ён нешта засмучаны. В. Старина. Заспакойвацца, дзс. (зак. заспакоіцца)—успокаиваться (о погоде). К ночк ўсё заспакойваяцца. Хай заспакоіцца троха, тады пойдам. В. Старина. Застава, ы, ж.— 1) залог. Ня было грошай, дык аддоў кажух у заставу, але ўзёў хлеба.—2) застава при в'езде в город или деревню. Нас стрэла застава. В. Старина. Заставацца, дзс. (зак. застацца)— оставаться. Засталосі толькі адно гальлё. В. Крамяні, Пух. р. Адзін застоўся дома. Далёка ззаду застоўся. Марылька засталася ў хвасьце аж недзьдзя. В. Старина. Застагнаць, дзс.—застонать. Ізноў застагноў хворы. В. Старина. Застанавщца, дзс. — остановиться. Думалі ехаць у заработкі ды застанавіліся. В. Старина. Застаронак, нка, м.—часть сенного сарая (пуні), перегороженная по высоте 2—3 бревнами. Салома ляжыць у застаронку. В. Дукоршчмна, Сьміл. р. Застваць, дзс.—затемнять. Атхініся ат лянпы, ня заствай. Стоў ды застуя. В. Старина. Застоіцца, дзс.—-застояться (о лошади). Застоіўся жарабок, дык ня ведая, як выбрыкваць. В. Старина. Застрома, ы, ж.—помеха (человек). Убілася ета застрома ды с'таіць. В. Машарова, Сьміл. р. Застудзіна ы, ж.—студень. Чыста ўся застудзіна выкіпяла. С. Дукера, Сьміл. р. (Пр. Квашанжа). 3астудзщь,-цца, сильно простудить,-ться. Застудзіў грудзі, дык кашаль. Мусіць застудзіўся, што захварэў. В. Старина. Заступоцца, дзс. (зак. заступщца). ■—защищать, ограждать кого. Хаця заступайся за другіх—сібе глядзі. Каб ня заступіліся свае мужчыны, дык нашпокалі-б яму. на йесьця. В. Старина. Заступаць, дзс. (зак. застушць)— замещать, заменять. Ён заступіў брата свайго на рабоця.—2) в спец, см.—ослепить, затемнить глаза. Ці ня заступіла табе вочы, што нічога нешта ня бачыш? В. Старина. Застываць, дзс. (зак. застьщь)— остывать, затвердевая. Добра застыла квашаніна. В. Старина. Засунуць, дзс.—засунуть, задвинуть. Засунь юшку на нач. В. Старина. Засупоніць канЯу дзс.—связать клещи хомута на лошади ремешком или веревочкой. Засупонь каня лепяй. В. Стаирна. Засцаць, дзс.—смочить что мочою. Дзеці засцалі ўсю пасьцелку. В. Старина. Засцыка, i, аг.—п'яница (бран.). Засцыка ета вечна цягняцца на места. В. Старина. Засыкаць, дзс.—зашипеть (о змее). Засыкала гадзюка ў траве. В. Старина. Засыц/ць, дзс.—засластить воду медом. Во ціпер добра засыціў: салодка. В. Старина. Засьвяц/ць,-цца, дзс. — засветит ь, -ться. Малайка засьвяціла. Засьвяцілася зорка. В. Старина Засьцджка, i, ж.—застёжка. Сем насьцяжак ды ўсё бяз засьцяжак. Прик. С. Навасёлкі, Пух. р. Засьщнак, нка, м. — небольшая усадьба. Прыехалі людзі к нам із засьценка, што за Пятровічамі. В. Старина. Засьцерагаць, дзс.—предостерегать. Хай бог крыя й засьцярагая ат тако! бяды! В. Старина. Засьцерка, i, ж.—ленточка для застягивания воротника в рубашке. Ты мне парваў засьцяркі. В. Крамяні, Пух. р. Засяваць, дзс. (зак. засіяць)—засеять. Сягоньня засявалі жыта, Усю палосу засеялі аўсом. В. Старина. Затащь, дзс.—утаить. Затаіў мае грошы й ня прызнаецца. В. Старина
Дадатковыя словы
везде, засыціць, засьвяціць, пяница, стаіць
6 👁