Заслон Зарасьнік 108 ня зараньня: чуць стала віднець. В. Старина. Зарасьнік, у, м.—заросль. Каровы некуды ўбіліся ў зарасьнік.й. Старина. Зараўшць, дзс. (прм. зароўнены)— заровнять неровности. Зараўніў гумно, што сьвіньня парылі. Дарожка зароўняна. В. Старина. Зарваць, дзс. безас.—слово употребл. при клятьбе. Ціха, каб табе зарвала яно! В. Старина. Заржаць, дзс.—заржать. Заржалі коні: мусіць воўка пачулі. В. Старина. Заршца, ы, яс.—утренняя заря, время до солнечного восхода. 3 зарніцаю вывяў каня на пашу. В. Лядцо, Пух. р. Заробіць, дзс.—обмарать. Усе рукі заробіў у дзёгаць. В. Старина. Зарубіна, ы, ж.—засечка, зарезка для отметки. На палцы дзьве зарубіны. fi. Старина. Зарупіцца, дзс.—забеспокоиться, начать заботиться. Зарупіўся наш гаспадар, каб дзе грошай дастаць. В. Старина. Зарупіць, дзс. безас. — приспичить. Зарупіла табе йзноў пабегчы на вуліцу. В. Старина. Заручыны, н. ж. — вторая часть свадьбы, когда убираютъ невесту к венцу. Ужо звалі на заручыны. В. Старина. Зарызыкавацьу дзс. — зафорсить. 1 зноў зарызыкавоў Юрачка. fi. Старина. Зарыцца, дзс.—зариться. Ого, як ён зарыцца на чужоя! В. Старина Зароць, дзс.—светать. Пачало зарэць. В. Старина. Засакатаць, дзс.— 1) начать „сакатаць"—кричать свойственно курице. Курыца засакатала; хоча несьціся.—2) переносно: громко, быстро заговорить. Засакатала— i ліха яе матару разьбярэ!— 3) застучать (о телеге). Аж калёса засакаталі... В. Старина. Засаладзщь, дзс.—засластить. Так засаяадзіў, аж горка стала. В. Старина. Засапщся, дзс.—засопеть. Аж засопся, пакуль прыбег. Ххо етак бяжыць, каб засапціся! В. Старина. Засарамацщь, дзс.—застыдить. Чыста засарамацілі хлапца. В. Старина. Засаромяцца, дзс.—застыдиться. Засаромяўся, ік малы ўсяроўна. В. Старина. Засаўка, i, ж.—засов. На нач засунул! дзьверы засаўкаю. fi. Старина. Зас£К, а, м. (пам. засочак)— 1) закром. Насыпал! цэлы засек грэчкі.—2) отделение портмонэ, кошелька. Партаманецік на тры засечк!. В. Старина. Заскаваць, дзс. (ўліт. зацкаваць)— затравить сабаками. Заскавоў парасё сабакамі. fi. Старина. Заскародзіць, дзс. (прм. заскароджаны)—забороновать перед пахотой зябь или пар. Заскародзіў гон! папару. Уся палоса заскароджана. В. Старина. Заскварваць, дзс. (зак. заскварыць, прм. засквараны)—заливать пищу жареным салом (скварками с жиром). Хай астаецца якая крошка сала на весну, каб было чым заскварваць. Булён засква рылі. Засквараная зацірка ня вельма што смашная. В. Старина. Заскрб/Саць, дзс.—заскрежетать. Аж зубамі заскрыгаў ад злосьці. fi. Старина. Засланкау i, ж.—заслонка {у печи). Зачыні печ засланкаю. fi. Старина. Засланяць, дзс. (зак. заслангць)—затемнять. Атступіся троха, ня засланяй. В. Старина. Заслаць, дзс. (прм. засланы)—застлать. Ложак заслала новаю пасьцелкаю. В. Старина. Стол засланы абрусом. fi. Вострава, Сьміл. р. Заслон (зуслон, зыслон), а, м.~ небольшая скамейка. Вядро стаіць на заслоня. В. Турэц, Сьміл. рПрысядзь во на зуслоня. В. Старина. Падстаў зыслон, ато так ня ўзьлезяш на печ. С. Дукора, Сьміл. р