Краёвы слоўнік Чэрвеншчыны (1929). М. В. Шатэрнік

 ◀  / 330  ▶ 
Заправа 107 Зараньне родными. У суботу к нам сватэ \ прыдуць на заповіны. В. Ста- | рына. Заправа, ы, яс.—мясо или жировые продукты, что кладутся в пищу | для приправы. Німа ніякаі за- | правы: ні здору, нічога, В. С/иа- j рына. Запрапасьціцца, дзс.— запропасть.; 1 дзе яно запрапасьціласі, дык j чорт яго ведая. В. Крамяні, | Я у х. р. S Запраторыць, дзс.—запрятать. Не-; куды запраторылі йголкі I німа j чым шыць. В. Старина. Запраўды, npc,—действительно, по*. истине. Кал i ты запраўды ня вінават, дык чаго-ж чырванеяш? В. Старина. Запраўляць, дзс. (зак. заправіць, прм. запраўлены)—приправлять пищу мясом или жирами. У сю вёсну запраўлялі здорам. Німа чым заяравіць капусты. Каша запраўляна маслам. В, Старина.; Запрашаць, дзс. {зак. запрасщь, І прм. запрошаиы)—приглашать. \ Дзядзька й цвтка запрашаюць вас на вясельля. Швагір запрасіў міне на гарэлку. Усе сваяке запрошены ў госьці. В. Старина. Запрэт, у, м.—запрещение. Дал! запрет, каб ня вазілі дроў на места | продаць. В. Старина. Запускі, аў мн.—*заговенье. У чаць- i вер будуць запуск!. В. Старина. \ Запусьцщца, дзс.—в специальном j см., о корове,— перестать да-! вать молоко. Запусьцілася наша j карова. Добрая карова: запуска* j яцца ўсяго на якія тыдн! два.! В. Старина. Запуишць, дзс. (прм. запутаны) — забросить. Куды запушылі сьв!-: ту маю? Нейдзя запушана шап- j ка—i ніяк ня знайду. В. Скобраўка, Пух. р. Запхнуцца, дзс.— переносно: с трудом зайти, заехать куда. Дарога, дранная—чуць запхнуўся з возам на места. В. Старина. Запхнуць, дзс.—запихнуть. Запхнуў I нейдзя рукаўкі й ня знайці іх.! В. Старина. Загшкаць, д зс— 1) запыхкать при куреньи. Зыпьікаў люлькаю.— 2) забормотать. Запыкаў, запыкаў i ня разабраць нічога. В. Старина. Запофскаць, дзс.—забрызгать. Во й дожджык запырскаў. В. Старина. Запзуніць, дзс.—уверить. Міне запэўнілі, што ўсё добра будзя. В. Старина. Запэцкаць,-цца, дзс. {прм. запзцканы)—запачкать-ться. Чыста ўсю адзежу запэцкаў. У ц!бе шчака запэцкана ў тук. В. Старина. Зара, ы, ж.—варя. Ужо стала брацца на зару. В. Старина. Зарабляць, дзс. {зак. зараб/ць, прм. зароблены)— 1) зарабатывать (плату). Ціпер людзі шмат зарабляюць падводамі ў Рудзенск. Зарабіў,!к пан Заблоцкі на мыля. Прик. Заробляны працаю рубельчык.—2) в переноси, см.—получить нагоняй, потасовку. Глядзі, ато хутка ты ў міне заробіш па вушах! В. Старина. Заработан, тку, м.—заработок. Бацька паехаў у заработка В. Старина. Зарава, а, н.—зарево. За сялом відаць зарава: ц! ня пажар дзе? В. Старина. Зарагатаць, дзс.—громко засмеяться. Усе!к зарагочуць!.. В. Старина. Зарадзщь, дзс.—хорошо уродить. Зарадзі, божа, нам жыта жаці. Хлеб добра зарадзіў. В. Старина. Зараз, пре.—сейчас. Пажджы, я зараз прыду. В. Старина. Зараза, ы, ж.—переносно: скверный человек,—бранное слово. Зараза ты халерная, чаго ты ка мне лезяш! В. Старина. Зарандаваць, дзс. — заарендовать. Зарандавоў цэлаювалоку. В. Старина. Зарашца, ы, ж.,—утренняя звезда. Зараніца ўжо патухла. В.Клятное, Пух. р..Прашу госпада бога й прачыстыя маткі, i зары—зараніцкі*. 3 загавору. С. Навасёлкі, Пух. р. Зараньня, яре.—весьма рано, до восхода солнца. Устоў я сягонь
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

запбфскаць, запзўніць, зарабіць, сіиа
1 👁
 ◀  / 330  ▶