Запаланець 106 Запоіны Запаланець, запалаць, дзс.—запылать, вспыхнуть заревом. Сягоньня вельма было неба запала* нела, ік с о н ц а ўсходзіла. 1к запалаў пажар, дык чуць рады далі. В. Старина, Запаласкаць, дзс. (прм. запалоскапы)—замыть. Трзба запаласкаць спадніцу, ато нейдзя ўмарала. Caрочка запалоскана. В. Старина, Запаленьне, я, н.—воспаление. Хварэя на запаленьня лёгкіх. В. Старина. Запалщь, дзс.—зажечь. Запаліця цяпло. В. Старина. Запалкі, лак, — спички. Купілі запалак. 5. Старина. (/7р. Сярн/чкі). Запалохаць, дзе.—запугать. Ня бойся, ня запалохаяш вельмі міне. В. Старина. Запамагчыся, дзс.—зажиться, вспомоществовать себя. Ня запаможасься чужым дабром. В. Старина. Запамога, i, ж.—вспомоществование. Мал& з дзевак запамога. В. Старина. Запамятаць, дзс. — помнить. Калі ета было, я ня заламятаю. В. Старина. Запанаваць, дзс.—зажить с достатком. Ось хіба кал! я запаную. В. Старина. Запанець, дзс.—загордиться. Запанеў Мікола, ні с кім ня хоча гаварыць. В. Старина. Запарам, пре.— 1) одним приёмом. Запарам выпіў чарку.—2) непрерывно повторяя. Запарам два разы схадзіў у той канец. В. Старина. Запарваць, дзс. (зон. запарыць)— заливать кипятком. Ашчэ каровам ня запарвала цаброў. Чорнуй каровя запарыла аўсянаі мякіны. В. Старина. Запарупшць, дзс. (прм. запарушаны)—засорить (глаза). Ня nasiрай угару, ато вочы запарушыш. Запарушана маё адно вока. Б. Старина. Запас, у, м.—запас. Запас бяды ня чыніць. Прык. В. Старина. Запаскудзіць, дзс. (прм. запаскуджаны)—загадить. Усю хату запаскудзілі глінаю. Міска запаскуджана: як з яе есьці? В. Старина. Запасуваць, дзс.—в первый раз выгонять скот в полё. Пастух запасувая ў Івана. В. Вострава, Сьміл. р* Запасьлівы, прм.—запасливый. Во дзе запасьлівы чалавек: усяго ў яго знойдзяш. В. Старина. Запаузьщ, дзс.—заползти. Аж куды запаўзло дзіця. В. Старина.! Заперачаць, бзс.— препятствовать. I Рабі, што хочаш, я табе ня заj пярачаю. В. Старина. I Запечак» чку, м.—часть крестьянских полатей около печи, куда ; сваливают одежу, хлам, и где I играют дети. Ну, дзеці, марш у запячак: ваша там места, а ня каля стала. В. Старина. Запечак, чку, м,9 запечча* а, н.— небольшое пространство между печью и стеной, чтобы последняя не загоралась. Кот залез у запечак. В. Крамяні, Пух. р. Паклалі анучы сушыць у запечча. В. Дукарка, Сьмы. р. Запірацца, дзс.— 1) запираться дверью. Рана вы заперліся. — 2) не хотеть что-либо высказывать, таиться. Ня запірайся, кажы. В. Старина. Заплікаць,~цца, дзс. (зон. запл i кнуць,-цца, прм. заплікнуты)— застегивать, - ться. Харашэнька заплікайся, ато вецяр. Ня заплікнуць сьвіты: рук! памерзьлі. Штанэ ня заплікнутыя. В. Старина. Заплоцьце, я, н.—место за забором. У заплоцьці парасла вялікая крапіва. В. Бор, Сьмы. р. Заплюхаць,-цца, дзс. (прм. заплюханы)—забрызгать грязью. Собіла ёй заплюхаць етак спадніцу. Надзела запл юханы андарак. В. Старина. Зашдошчыць вони, дзе.—заслепить, закрыть глаза. 1к сьляпы, заплюшчыў вочы. В. Старина. Запоіны, ін, мн.—первая свадебная беседа, когда жених в доме невесты угощается со сватами и
Дадатковыя словы
сярнічкі
3 👁