Замарыцца 105 Запал Замарыцца, дзс.—замориться. Чыста замарыўся, сякучы дрова/Д. Старина. Замаўллць, дзс. (зак. замовіць)— заговаривать. Міхаль наш умея кроў замаўляць. Цімох замовіў мне зубы. В. Старина. Замаўчаць, дзс.—замолчать. Замаўчы ты лепяй. В. Старина. Замает, замаста, яре.—вместо. Заместа яго пашоў друг!. Замест каня буду трымаць дзьве каровы. В. Старина. ЗамОт, у, м.—бревенчатая ограда. Як сабана, пяраскочыў замёт. В. Крамяні; Пух. р. Заметнік, а, м.—длинный закром в „таку*, образованный стенкой тока и стенкой овина. Цэлы заметнік адных толька жытных умяцяй. В. Старина. Замількаць, дзс.—замелькать. Нешта замількала* В. Старина. Замінаць, дзс.—мешать. Атыйдзі, ня замінай рабіць. В. Старина. Замірэньне, я, «.—перемирие. Усё вайна ды вайна, хай-бы хоць якое было замірзньня. В. Старина. Замітусіцвд, дзс.— замелькать, замигать. Замітусілася нешта ў ваччу. В. Старина. Заможны, прм. (пре. зшошт)—зажиточный. Андрэй Паўлюкоў— заможны гаспадар. На пасяца ўсе жывуць заможна. В. Старина. Замсьцщь, дзс. — отомстить. Замшчу-ж Я табе за тваё зладзейства. В. Старина. Замужжа» а, «.—замужество. Нядобрая, маладзіца, маё замужжа. В. Старина. Замураваць, дзс. (прм. замурованы)— 1) заделать кирпичем. Пан у сьцяну замуравоў дзеўку. У склепя замурованы грошы.—2) покрыть снегом. У хаця замуравала война. В. Старина. Замурзаць,-цца, дзс. (прм. замурзаны)—замарать,-тьс я (о лице). Малы чыста ўвесь замурзаўся. Дзіця тварык замурзала. Абмыйця дзіця, ато нейкая замурзаная. В. Старина. Замшііць, дзс.—нарочно закруглить лезвие, острый конец кола и проч. Замыліў сякерку. В. Старина. Замятаць, дзс.—мести. Замялі вуліцу к сьвяту. В. Старина. Замяшаць цвета,—перемешать растертый картофель мукой для корма свиней. Кабану ашчэ трэба замяшаць вядро цвета. В. Старина. Занадта, прм. слишком, черезчур. Занадта ўжо расходзіўся ты. В. Старина. Занаравщца, дзс. — заупрямиться. Ік занаравіўся конь, дык i з места ня кране. В. Старина. Заніц, пре.— 1) за ништо, совершенно даром. Заніц усё дабро пашло; заніц усё прапала. В. Старина.—2) много. У Марціна ўсяго заніц. В. Крамяні, Пух. р. Занудз/цца, дзс.—затосковать, запечалиться. Занудзілася маладзіца па свайму чалавеку. В. Старина. Зануздаць, дзс.—взнуздать. Зануздоў жарабка—i то нельга ехаць. В. Старина. Занурыцца, дзс.—изнуриться. Даўзваньня занурыліся коні. В. Старина. Заныдзець, дзс.—истомиться от тоски. Заныдзяла дзеўка па свайму жаніху. В. Старина. Занядужаць, дзс.—захворать. Занядужала мая гаспадыня. В. Старина. Занятая, тку, м.—занятие. У каждага ё свой занятая. В. Старина. Запавотрыцца, дзс.—погибнуть от мора, поветрия. А каб яно запаветрылася с такім надвор'ям! В. Старина. Запаганіць, дзс.—загрязнить. У сю валу запаганілі— нельга й піць. В. Старина. Запазуха, i, ж.—место за пазухой. Панапіхоў запазухі гарохам. В. Старина. Запазьшцца, дзсі—опоздать. Троха запазьніўся прыці. В. Старина. Запакаваць, дзс.— запаковать. У сена запакавоў цьвіхе. В. Старина. Запал, у, м.—сильный гнев, раздражение. Чаго толька ня робіць чалавек у запалу! В. Старина
Дадатковыя словы
дроваід, занудзіцца, надворям
2 👁