Залапіць 104 Замарудзіць Залапіць, дзс.—заплатать. Залапіў кажух, В. Старина. Залатшк, a, м.—различные заболевания матки у женщин (перегиб, выпадение); лечат заговорами. „Ах залатнік! у Макрыны па касьцях ня хадзі, жывата ня сушы й галавы ня тамі". 3 загавору. С. Навасёлкі,Пух.рл Залатоўка, i, ж. — пятиалтынный, 15 коп. На залатоўку купіў дзецям булкі. В. Старина. Залатуха, i, ж.—золотуха,— худосочие, малокровие. У Яўхімавых дзяцей зал ату ха. В. Старина. Залстась, пре.—в позапрошлый год. Ета ашчэ залетась было. В. Старина. Залсташні, прм.— позапрошлогодний. Ігнат прадоў залеташні хлеб. В. Старина. Залсяцца, дзс.— 1) погаснуть (об углях). Залеяўся жар у ямца.— 2) загрязнуть (о телеге). Калоса залеяліся ў глеі.—3) отравиться (водкою). Піў, піў, пакуль аж ня залеяўся. В. Старина. Заліваха, i, az.—постоянный пьяница. Нашоў каго сабе ў таварышы—заліваху етага. В. Старина. Заліпаць, дзс.—затягиваться жидкостью. Воз заліпая ў гразі. В. Старина. Залітаваць, дзс.— запаять. Трэба запітаваць конаўку, ато цячэ. В. Старина. Залщца, дзс.—утопиться, постепенно заливаясь водою. Карова залілася ў выжары. С. Амельна, Пух. р. Залшше, пре.—излишне, черезчур. Нечага дурзць, дзяціна, залішня! В. Старина. Заложнік, а, м.— полка с вырезами 4 для втыкания ложек. Заткні ложкі ў заложнік. В. Бор, Сьміл. р. (Пр. Заградка). Залоза, ы, ж.— 1) железа. Папухлі залозы ат прастуды.—2) в бранном употреблении. Хай табе яно залозамі вылязя! В. Старина. Залом, у, м.у заломак, мку, м.—переломленные и завязанные стебли ржи и др. посевов с целью нанесения хозяину полосы вреда данным колдовством. У жыця нехта заламоў заломак. Пракоп ізжоў заломак, дык здохла корова. В. Старина. Залопаць, дзс.—захлопать. Певянь залопаў крыльлямі ды ік закрычыць! В. Старина. Залоўка, i, ж.—золовка. Залоўка пакрала ў нявестк! рушніке, В. Старина.. Залупщь,-цца, дзс. — 1) задраться (о коже). Залупілася шкурка каля ногця.—2) задавить, задрать животное. Каршун запупіў курыцу. В. Старина. Заляйцаць каня, дзс.— привязать к уздечке запряженной лошади вожжи— „лейцы", Заляйцай каня ды едзь. В. Голацак, Сьміл. р. Залякатаць, дзс.—затарахтеть. Калёса залякаталі па сухой дарозі. В. Белае, Пух. р. Заляпаць, дзс. (прм. заляпаны)— 1) застучать. Заляпаў па плоця пал каю.—2) обдать грязью. Увесь кажух заляпаў ў гразь. Ета-ж уся твая сьвіта заляпана ў гразь. В. Старина. Заляскаць, дзс.—затрещать. Заляскаў пугаю. В.. Старина. Замакаць, дзс. [зак. замокнуць)— промокать. Замакаюць куле пад страхою. Замокла наша сена. В. Старина. Замяла, пре.—маловато. Троха замала намалацілі хлеба. В. Старина. Замарачуцца, дзс.—сов. от марачыцца. Чыста галава мая замарачылася. В. Старина. Замарачзньне, я, н. — омрачение. Зрабілася нейкая замарачэньня ў галаве. В. Старина. Замаркоціцца, дзс. — затосковать. Замаркоціўся хлопяц. В. Старина. Замарока, i, ж.—слишком тяжёлая хлопотливость, забота, приводящая в тупик. Было мне ўчора з дзецьмі замарокі! В. Старина. Замарудзіць, дзс.—замедлить. Троха часу замарудзіў, але дарма. В. Старина
Дадатковыя словы
замарач^цца, калбса
2 👁