Закладаць ___________„ ________ №3 _______ ______ __ _____ Залападець Закладаць, дзс.—закладывать, заделывать (дыру). Закладая дзіркі ў плодя. В. Харавічы, Сьміл. р. Заклакаваць стрельбу, — закласть порох в ружье клочьями куде- j ли или ваты. Давай заклакуям | стрэльбу ды стрэлім. В. Хараві- j чы, Сьміл. р. Заклапац/цца, дзс. (прм. заклапочаны) — озаботиться. Заклапаціўся наш стары: вышаў корм скаціня. Пастаянна ён ходзіць заклапочаны. В. Старина. Заклінаваць, дзс,—загнать клинья. Заклінавалі шасьцярню ў малатарні. В. Старина. Заклінаць, - цца, дзс. — усиленно; клясть,-ться. Закліная хлопца, што вырваў на градах брушку. I Заклінаяцца, што. ня ён узёў.! В. Старина. Заклыгаць, дзс.—захромать. Нешта заглыгала наша карова. В. Старина. Закллты, прм. — заклятый, заколдо- i ванный. Нейкая заклятая места! ета: ня шанцуя мне тут. В. Ста- 1 рына. j Закон, у, м.— закон. Закон, што j дышла: куды павярнуў, туды й вышла. Прик. В. Старина. Закон дурню ня пісан. Прик. В. Дукарка, Сьміл. р. Закот, у, м.— 1) бревенчатый потолок. У клеці вельма ўжо выгінасты закот.—2) щит из бревен. У таку выкінаўся закот. В. Старина. Закоузаць, дзс.—гл. Закаўзаць. За- | коўзаў усе рукавэ. В. Старина, j Закрактаць, дзс.—сов. от крактаць. j Закракталі жабы ў балоця: будзя j цопла. В. Старина. Закрасаваць, дзс.—зацвесть (о ржи)! Закрыўдаваць, дзс. — обидеться. Так-жа закрыўдавоў на міне кум, што бяда! В. Старина. Закрзмсаць, дзс,—зарезать тупым ножом. Закрэмсалі пеўня к дасеўкам. В. Старина. Закурняўкаць, дзс.—замяукать. Кот закурняўкаў на тары. В. Старина. Закураць, дзс.— закоптеть. Чыста ўся хата закурала ад дыму. Закураў камінок у лянпя. В. Старина. Закураць, дзс.—повалить столбом (о пыли). Конь панёсься, толька пыл закурэў. В. Старина. Закуска, i, ж. — перен.,—нагоняй, побранка. Доў яму добраі закускі. В. Старина. Закута, ы, ж.—давнишнее наказание, заключающееся в том, что в дом виновного присылались на хлеба „закутнікі"—бедняки от 1 до 5 челов. У Паўлкжовых была закута. В. Старина. Закутан, тку, м.—глубь угла. Залез у закутак ды сядзіць. В. Старина. Закутнік, а, м—бедный человек, проживающий „закутаю4*. Дзямян жыве ў закутніках. В. Старина. Зала, ы, ж.—гл. Золасьць. От холад, зала! С. Амельна, Пух. р. Залаб, залабкі, пре.—за волосы около лба (брать). Схваціў залаб ды давай цягаць. Тузаюцца залабкі. В. Старина. Залаишцца, дзс.— пойти в пари. Залажыліся на кватэрку гарэлкі. В. Старина. Залаз, у, м.—неопределенное количество снопов, повешенных в „азярод*, шириною прибл. в 4—5 снопов; когда навешают один „залаз" снопов до верху, тогда снова „залазяць44 на „азярод". Ячменю вышла ў нас два Закрасавапа жыта, В. Старина. Закрутка, i, ж.—деревянная завертка для запирания дверей. За- j круці-ж закрутку, каб Сьвіньні 1 ня вылязьлі. В. Старина. Закршііна, ы, ж.—доска, прикреп- j ленная к концу соломенной j крыши для задержки соломы., Вецяр сарвоў ад ну закрыліну з | пуні. В. Старина. залізьі. В. Старина. Залазаваць, дзс.—начать менять зубы (о лошади). Наш жарабок залазавоў. В. Старина. Залапацшь, дзс.—быстро побежать (о лошадях). Коні спудзіліся ды ік залапацяць—толькі й бачылі fx! В. Старина