Заесьціся 10t Заірдзецца Заеў ён сваю жонку. В. Старина. Заесьціся, дзс.—l) в'есться во что. Вяроўка заелася, ніяк ня 'твязаць,— 2) войти в сильную злобу. 1к заеўся, дык чуць ня затоўк яго. B. Старина. Заечча капуста, заочны мак,—раст. хлопушник (Silene inflata. Gm.). На гумне парасла заечна капуста. В. Турэц, Сьміл. р. Заеччага маку нарвал i ды ляскаюць. C. Навасёлкі, Пух. р. Заеччы, прм.— заячий. У жыця ёсьць заеччыя котлішчы. В. Турэц, Сьміл. р. Зажалкаваць, дзс. — заскучать. Зажал кавоў Сьцяпан па жонца. В. Старика. За жары ць, дзс. — сильно надоесть. Сёньня мухі добра зажарылі статку. В. Крамяні, Пух. р. Зажураць, дзс. — пригореть, обуглиться слегка и почернеть. Зажурала сьцяна ат печы. В. Старина. Заж&нкІ, нак, мн. — обряд при начале жатвы: одна хозяйка с хлебом, солью и яичницею идет в поле и нажинает первый сноп ржи, который ставится в красном углу и стоит там до молотьбы. У Базылёвых сягоньня зажынкі. В. Старина. Заж&щца, дзс. — обжиться. Н а што тая вайна: людзі троха зажыліся, стала лепяй. В. Дайяава, Пух. р. Зазіраць,-цца, дзс. — засматривать, -ться. Н я зазірайся на чужых дзевак. Чаго ёи усё зазірая сюды? В. Старина. Зазлаваць,-цца, дзс.—рассердиться. 1к зазлуе да закрычыць! Зазлавоўся я на іх. В. Старина. Зазнаць, дзс.— 1) начать знать. Я яго такім І зазноў.—2) испытать. 3 малых лет зазноў гора. В. Старика. Зазначаць, дзс. (зак. зазначыць, прм. зазначаны) — делать знак, имеющий значение границы. Зазнач, пакуль касиць. Зазнач, пакуль атрэзаць. Тут-ж было зазначана, аён пяракасіў. В. Старина. Зазорна, пре,—стыдно. Аж зазорна стала яму. В. Старина. Заімжэць, дзс. безас.— заморосить (о дожде). Мусіць на цэлы дзень заімжэў дождж. Заімжылася сягоньня. В. Старина. Зайздрасьць, i, ж.—зависть. То зайздрасьць—усё хоча сабе прыбраць. В. Старина. На ўсё чалавек мая зайздрась. В. Машарова, Сьміл. р. Зайздросна, пре. — завидно. А табе мусіць самому зайздросна. В. Старина. Зайздросны, прм. — завистливый. От зайздросны: ік есьць, дык кажды раз папярхнецца. В. Старина. Зайздросьнік, а, м. — завистник. Вот зайздросьнік: усё ўсадзіў-ба ў сваё горла. В. Старина. Зайздросьніца, ы, ж. — завистница. Думаяш, ета зайздросьніца дасьць табе што?! В. Старина. Зайка, i, м.—заинька. Зайка бегая ды грэяцца. В. Старина. Займаць, дзс. (зак. заняць)— 1) в в спец. см. — залучать животных в стадо. Займайма каровы ды ганіма дамоў. — 2) безлич.,— занять речь или дыхание. А каб табе заняло: сьціхні ты! Бачыш: i заняло яму, маўчыць. 1к доу яму у плечы грымака, дык аж духе заняло.В.Старина.—3) трогать. Ня займай май го,—ня тваё.— 4) занимать чьё место. Я выйду на двор: глядзіця, каб ніхто ня займоў майго места. В. Старина. Займацца, дзс. (зак. заняцца)— 1) заниматься делом, работою. Зай■ міцяся вы чым, ня дурэйця. Занёўся работаю, німа калі й паесьці.—2) водиться с кем, связываться. 3 благім чалавекам лепяй ня займайся. В. Старина. Займішча, а, я.—предмет, создающий тесноту, занимающий большое место. Выкінь ты вон ета займішча. В. Старина. Зашець, дзс. — заиндеветь. Заінялі дрэвы. В. Старина. Заірдзіцца, дзс,—-закраснеться. Баба аж заірдзелася ад злосьці. В. Старина