Загультаіцца _____ __ _ МО Заесьці шта-ж загулёўся наш хлопяц: j доўга німа яго. Загулёўся сам, a j работа стаіць. В. С ширина Загультшцца, дзс.—залентяйничать. Ізноў ён загультаіўся. В, Старина. Загумсньне, я, н.—место за гумном. Авечкі ходзяць па загуменья!. В. Старина. Загурасьціць, дзс. (прм. загурашчаны) — завалить. Загурасьцілі сенцы пасудкам. Загурашчана ўся хата ломам. В. Старина. Зад, у, м.—задняя часть тела. У жарабка круглы зад. В. Старина. Задавацца, дзс.—чваниться. Задаецца ён надта й падайці да міне ня хоча. В. Старина. Задажджыцца, дзс. бсзас. — затянуться надолго дождливой погоде. Калі часам задажджыцца, дык прападзе сена. Мусіць, надоўга задажджылася. В. Старина. Задаражка, i, ж.—доска в виде ставни для засовывания окон. Зачыні задаражкаю вакно. В. Крамяні, Пух. р. Задарма, я/*с. — совершенно дешево, почти даром. Ета-ж задирма ты купіў карову. В. Старина. Задаць, дзс. — хорошенько побить, побранить. Задоў яму добра, будзя ведаць! В. Старина. Задворак, рку, л*.—задняя часть двора. Сьвіньня нейдзя ходзіць на задворку. В. Старина. Задз#рысты, прм.—задорливый. Як! хлопяц задзёрысты! В. Дукоршчина, Сьміл. р. Задзівіцца, дзс.—сильно удивиться. Аж задзівіўся чалавек. В. С таЗадзфа, ы, м.—задира. Ну й задзіра т ы! В. Старина. Задзяубщ, дзс.—заклевать. Курыца задзяўола пылянё, В. Старина. Заднікі, аў, мн.—зады в сапогах. У маіх ботах заднікі ашчэ крэпкія. В. Старина. Задніца, ы, лс.—веревка для увязки воза, бывает обыкнов. сзади. Зьвілі новаю задніцу. В. Дукарна, Сьміл. р. Задн/ць, дзс. — вставить дно в посуду, Трэба задніць цэбар, В. С т а рина. Задок, дки, ж.— 1) задняя часть телеги, повозки. Мех ляжыць у задку.—2) задняя часть мяса с убитого животного. Купілі цялячы задок. В. Старина. Задратаваць,~цца, дзс.—засечь подковой заднюю мягкую часть копыта или ободрать кожу на ноге другим копытом. Конь задратавоў у дарозя капытэ. Коньзадратавоўся. В. Раўнапольле, Сьміл. р. Задрыжаць, дзс. — задрожать. Ік асіна, задрыжоў—так спужоўся. В. Старина. Задрыпа, ы, ог.—мужчина или женщина замаранная, обрызганная грязью. Служ. бран. Задрыпа ты, куды лезяш! В. Старина. Задрыпаць, дзс. (прм. задрыпаны)— обрызгать грязью. Увесь падол задрыпала. Ходзіць задрыпаная, ік авечка. В. Старина. Задрыстаць,-цца, дзс.— замарать, -ться калом. Ведама п*яны, пашоу на двор ды задрыстоўся. Задрыстоў усе штанэ. В. Старина. Задрзнчыць, дзс. безас.—сильно захотеться. Што табе задрэнчыла гуляць? В. Старина. Задумаць, дзс.—задумать. Н еш та-ж ён задумаў рабіць. В. Старина. Задушкаваць,-цца, дзс. — недопустить к чему воздуха; истомиться от недостатка воздуха. Задушкавоў картоплю ў капцы, дык чыста ўся пагніла. В. Старина. Задушкавалася рыба каля мосту. В. Лядцо, Пух. р. Зададніць, дзс. начать быстро удирать. Ік задыдніў—толька й бачылі яго! В. Старина. Засдна, пре.— совместно, заодно. Братэ падзяліліся, але ашчэ заедна ядуць. В. Старина. Заснчыць, дзс. — завопить, сильно закричать. Заенчыў жыватом. В. Старина. ЗассьцЗ, дзс.— 1) заесть, загрызть. Сабакі чуць ня заелі кати.— 2) досадить постоянной бранью
Дадатковыя словы
дкй, задзяўбла, задйрма, катй
10 👁