Загавець Загуляцца нага сабакі... Балелі зубы, a ік | загаварыла Агата, дык атразу й пярасталі. В. Старина. j Загавець, дзс. ~~ заговеться Зоўтра j трэба й нам загавець. В. Ста- | рина. I Загавець душою — помереть, каб ты душою загавеў! (Кляцьба). | Етак можна й душою загавець. j В. Старика. ! Загадваць, дзс. (зак. загадяць)— приказывать. Загадоў мне тага; работу. В. Старина. | Загадзе, загадзя, пре.—заблаговре- | менно. Загадзе трэ'бала ўсё разь-? дзяліць, а тады ехаць браць. 1 Трэ'бала загадзя ўсё прыгатаваць. | В. Старина. j Загадзіць, дзе,—задобрить, угодить, j Загадзіў у воласьш, дык! дал) лесу. В. Старина. Загащь,цца, дзс, — залечить,-ть.ся! (о ране). Чуць загаіў больку на, назе. Пакуль жаніцца, усё зага-, іцца. Прин. В. Старина. Загалас/ць, дзс.—громко заплакать. 1 1к загапосіць-жа яна, да загало- j сіць, аж самому шкода становіцца! В. Старина. ! Загамашць, Азе.— шумно заговорить, i Усе разам i загаманілі. В. Ста-! рина. Заганарыцца, дзс. — загордиться,; зачваниться. Заганарыўся й гаварыць ня хоча. В. Старина. Заганіць, Азе.—обесчестить. Саўсім 1 заганілі дзеўку. В. Старина. Загарадзщь,-ццау Азе.—загородить, -ться. Дзяркачамі шляху ня загародзіш. Прин. В. Белое, Пух. р. \ Кругом загарадзіўся. В. Старина. Загарадзь» i, ж.—загороженное ме- j сто для пастбища на выгоне j или гумне. Упусьці цяля ў загарадзь. В. Матарова, Сьміл. р. j Загарадка, i, ж,—1) перегородка. * Трэба паправіць загарадку ў ка-. ровах. В. Старина.—2) жердоч-! ка для заграждения дороги, j Едзя. як на сьвіньні, дажа Й за-; гарадкаў ня загародзіць. В. Дай-! нава, Пух. р. Загарнуць, Азе.—загрести. Большы! брат усё загарнуў у свае рукі. j В. Старина. Загартаваць, дзс. (прм. загартованы)—закалить сталь. Каваль добра загартавоў тапор. Нарог ужо лішня загартованы. В. Старина. Загата, ы, ж.—обкладка на зиму стен избы из купин, соломы и досок. На зіму хату аблажылі загатаю, В. Старина. Загваздка, i, ж. — чека. С пярздняі восі згубілася адна загваздка. В. Старина. Загібець, дзс.— погибнуть, загибнуть. Ета-ж загібець можна ў такую мяцеліцу. В. Старина. Загшуць, дзс.—пропасть. Загінаў чалавек німа ведама дзе. В. Старина. Загнесьці, Азе.—задавить. Коні бягучы загнялі парасё. В. Старина. Загнюсщь, дзс. (прм. загн/ошаны)— замарать, испортить. Нашто загнюсіў ваду? Нечым загнюшана капуста. В. Старина. Загон, у, м.—пашня, ограниченная бороздами, шириною приблизительно около 3 м. Палоса аб два загоны. В. Старина. Заградка, i, ж.—гл. Заложи! к. Biрок ляж ы ць у заградца, В. Старина. Загрудкі, пре.—брать за платье у груди во время драки. Сьпярша так сварыліся, а патом I загрудкі схваціліся. В. Старина. Загрукацець, Азе,—застучать, загреметь в отдалении. Калёса толька загрукацелі. В. Старина, Загрукаць, дзс.—застучать, загреметь сильно. 1к загрукаў гром, аж страшна. В. Старина. Загрымацець, Азе.—загреметь. От гром вялікі загрымацеў! В. Старина. Загрызьці, Азе.— 1) загрызть. Ваўке загрызьлі кабылу.—2) забранить. Жонка сусім загрызла мужыка свайго. В. Старина. Загубщь, Азе.— 1) утратить. Ня ўмеў шанавацца: загубіў сваё шчасьця.—2) погубить, лишить жизни. Загубіш ты міне бяс пары, чалавеча! В. Старина. Загуляцца, Азе. — долго гулять, проводить праздно время. Не
Дадатковыя словы
загаласіць, загніошаны, трэбала
3 👁