Завіруха Загаварваць ту.—2) наброситься на кого I с бранью. А ён ні с сяго, ні с таго й завінуўся на яе. В. Старыка. Завіруха, І, ж.— 1) сильная вьюга. Вот расхадзілася завіруха!—2) суматоха. Такую завіруху паднялі, што бяда! В. Старина. Зав/ры ч, а, ў.— инструмент для натягивания обручей. Н ім а завірыча, чым нацягнуць абручэ. В. Харавічы, Сьміл. р. Завіхацца, дзс.—стараться, усердствовать в работе. Робіць, завіхаяцца, аж пот леяцца. В. Старина. Завіхнуцца, дзс.—намериться ударить. Ужо й завіхнуўся— чудь, чудь ня разануў. В. Старина. Завод, у, м.—племя, порода (о животных). Каб дзе дастаць парасё на гадоўлю добрага заводу. В. Старина. Заводзіцца, дзс. (зак. завесьціся)— вступать в драку. Абы што, дык i заводзіцца з людзьмі біцца. М уж чыны за неваш та завяліся: за-! раз будзя бойка. В. Старина. ; Заводзіць маладую на пасад,—свадебный обряд, заключающийся в следующем: на „заручынах* j перед от'ездом к венчанью „ма- i ладая" становится одной ногой \ на крышке „дежи" с зерном j ржи и кланяется иконам в углу, | потом всем родным и присут- | ствующим в избе; после этого j „дружноговорит три раза: j „Родны я бацька й маці i ўсе до- j брыя людзі, блаславіця маладую j на пасад заводзіць!"— „Б ог бла-; словіць!" отвечают все три раза. | Дальше „дружно* даёт „мала- j дой" в руки платочек и обво- I дит её вокруг стола три раза; j „маладая" обыкновенно „га-1 лосіць", Вельма-ж галасіла М а-! труна, *к яе заводзілі на пасад. I В. Старина. Заводны, прм.—племенной, поро- | дистый (о животном). У дварэ ўсе; каровы заводиыя. В. Старина. Завоз, у, м.—большая очередь при- j ехавших с возами. У млыня вялікі j завоз: мусіць сягоньня й ня памялю. В. Старина. Завозна, пре.—тоже, что и „ завоз". Ого, у кузьні эавозна! каб хаця дапаўдня патачыць еярпэ. В. Старина. Завойкаць, дзс.—заойкать. Завойкаў, што ў баку баліць. В. Старина. Заворваць, дзс.—запахивать; начинать пахать. Пайду сягоньня заворваць. В. Старина. А я буду ў еяраду заворуваць. В. Бор. Сьміл. р. Завочна, пре.—за глаза. Хвэльчар доў лякарства завочна. В. Старина. Завошта-ж,—за что-же. Завошта-ж яны пасварьшіся?-—Hi завошта. В. Старина. Завушнща, ы, ж.—серьга. Тацяна п а к а л о л а вушы зацягваць завушніцы. В. Старина. Завэдзгаць,-цца, дзс. (прм. завэдзганы) — запачкать, - ться. Умудрыўся завэдзгаць етак шапку. Стол завэдзганы — як-жа есьці. В. Старина„ Завядзеньне, я, я.—установленный порядок. У ІХ такоя ўжо завя-. дзеньня. В. Старина. Завял/кі, прм.—немного большой. Троха завялікі кавалак будзя. В. Старина. Завярнуць, дзс. (прм. завернены)— заложить чем, занять кем. Завярнулі ўсю пуню канюшынаю. Заверняна ўсё места народам. В. Старина. Завярнуць,-цца, дзс. (прм. завернуты)—!) заворотить,-ться. Завярні каня назад. Цесна на дварэ, німа як i завярнуцца. Калёса завернуты назад.—2) побывать где, показаться куда. Ты ў міне боляй тут ня завернясься! В. Старина. Завяришць, дзс.—закончить метать стог сена вершиною последнего. Завяршылі стог ды пашлі дамоў. В. Старина. Загаварваць, дзс.(зак. загаварыць)— унимать боль чего или течение крови, произнося заговор. Умея загаварваць ад гадзюкі, ат шале
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

отездом
7 👁