Жалязка 93 ладзіца ды заплакала. В. Ста- 1 рына. I Жалязка, а, л. — утюг. Распалі мне жалязка гпа.цзщъ. В.Бор, Сьміл.р. Жалязьняк, а, м.— железная лопата. Жалязьняком пакапапі глыбокую яму. В. Жораўкі, Сьміл. р. (Пр. Зелязьняк). Жандлр, а, м. жандарм. Ж андары прыяжджалі лавіць бунтаўшчыкоў, В. Старина. Жан/х, м. (нам. жанінкж)— жених, У дзеўкі аж два жаніхе, Бачыш, які жанішок! В. Старина. Жанщь,-цца, дзс. — женить,-ться. Жаніся, пакуль дурні ня зьвяліся. Прик, В. Загай, Пух. р. Жаню сына. В, Старина. ЖаннU жанок, мн.—~ женщины. На сход сабр&ліся жанкі. В. Клятное, Пух. р. Жаноцкі, жаночы, прм.— женский, i относящийся к замужним жен-, щинам. Пастуху далі жаноцкаю сьвіту. В. Старина. Мар'я (дзеўка) надзела жаночаю катанку, В. Лешнща, Сьміл. р. Жанч&на, ы, ж. — женщина. Адна жанчына ў гаспадарца нічога ня зробіць. В. Старина. Жар, у, л*.— го рящ и е угли. У печы ш мат жару. В. Старина. Ж араб#, яці, н. — жеребенок. Ж арабё ашчэ йсьсе матку. Напісана: кабы л а лысая, жарабё рабоя— паеў воўк абоя. Жарт. В. Старина. Жарабщца, дзс.— жеребиться. Ка~ была будзя скора жарабіцца. В. Старина. Жарабок, б кЬ,м.— ж еребец. К уп ілі | дарагога жарабка В. Старина. | Жардзіна, й, ж. — гл. Жзрдка. Не- j хта адну жардзіну выцяг ic плоту. В. Старина. Жарнуць,-цца, дзс. — сильно у д а рить,-ться. Ж арнаў яму ў морду. Ж арнаўсі галавою, аж іскры пасы пал іся. Собіла яму етак жарнуццы галавою! В. Крамяні, Пух.р. Жаробка, i, ж. — ж еребица. Будам гадаваць сам! жаробку. В. Старина. Жахацца Жарства, й, ж, — крупный песок, гравий. Хлеб трашчыць,!к жарства. В. Старина. Жартаваць, дзс. — шутить. У гурці добра жартаваць. В. Крамяні, Пух. р. Жартаўнш, к, м. — шутник. Ой які-ж жартаўнік ты, як насьмяшыў міне! В. Старина. Жартачкі, аў, мн. — шуточки. Жартачкі, етулька грошай выдаць на глупства! В. Старина. Жартоўны, прм. — шутливый. Жартоўны чалавек наш дзядзька. В. Скриль% Пух. р. Жарты, аў мн. — шутки. Добрыя твае жарты — біць дзіця пб галавя! Ёта жарты; так выпсаваць гэблік! В. Старима. Жарынь, дзс. — 1) быстро итти. Хвадзей некуды жарыць на кані.— 2) сильно колотить, бить.!к стоў жарыць малатком па дошца, аж пакалолася. В. Старина. Жарэбная (кабила), — жеребная кобыла. Твая, мусіць, жарэбная кабыла—тоўстая. В. Старина. Жаўна, й, ж. — зелёный дятел, жовна (Picus). На дрэвя сядзела жаўна. В. Клятное, Пух. р. Жаўтапсс, жаўтёпасак, ску, ў.—песчаная почва, по верху которой, один желтый песок. Нічога на том жаўтапёся ня ўрадзіла. В. Старина. На прызбу насыпал i жаўтапёску.В. Вострава,Сьміл. р. Жаўток, тк£, м.—желток. У яйцы ё бялок i жаўток. В. Старина. Жаўтуха, i, ж.—желтуха (болезнь). „Над тарою, над крутою стаіць ракіта, Пад ракітаю ходзіць дзяўчына І жаўтухі ў Марціна выгаварвая"... 3 загавору. C. Навасёлкі, Пухар. Жаўтушка, i, ж. — птица иволга. Злавіў жаўтушку. В. Старина. Жах, y, м.—ужас. 3 вялікага жаху проста ўмлеў чалавек. В. Старина. Жахацца, дзс. (зак. жахнуцца)— ужасаться, страшиться. Вада халодная, аж дзіця жахаяцца. Дзіця ў вадзе жахнул ас я ды захварэла. В. Старина
Дадатковыя словы
жанбк, маря
1 👁