Жахаць 94 Жраць Жахаць, дзс. (зак. жахнуць)—сильно и быстро рубить, колотить, a также и бить. Ж ахая тапаром па каподзя— i рады ня дасьць. 1к жахнаў у вуха, дык а ж п я р а круціўся! В. Старына. Жбан, а, м.у жбанок, h k ś, м.— к у в ш ин с ручкой. Да пары жбан ваду носіць, як атарвецца, дык паб'ецца. Прык. С. Навасёлкі, Пух. р. В ы п ілі жбанок квасу. | В. Старына. J Жбаночак, чка, м.—1) пам. ад жбан,] жбанок. Саб рал а жбаночак сьмя- j таны. В. Старика.—2) цветок | колокольчик (Campanula patu- | la L.) Н а гумне парасьлі вялікія j жбаночкі. В.Забалоцьце,Сьміл.р. j Жвавы, жвалы, при.— проворный, живой. Бельма ты жвавы, ня будзь такі! В. Слопішча, Піацк.р. М арынка —- жвалая кабета: усё добра зробіць. Добры конік: жвалянькі. В. Старына. Жвайка, жвака, i, ж.—жвачка. Карова жуе жвайку. В. Жораўкі Сьміл. р. Карова згубіла сваю жваку. В. Mdmapoea, Сьміл. р. Жваць, дзс.—жевать. Жве ён, як ня сваім ротам. В. Слопішча,Шацк.р. Жгур, а, м.—подвязка из кусочка материи, а также сплетенные из ниток и пришитые к „лясёнца" и „спадніцы" концы для завязки. Трэба падвязаць панчохі жгурамі. У спадніцы доўгія жгурэ. Ат лясёнкі па'трываліся жгурэ. В. Старына. Жлукта, ы, ж.— 1) кадка на трёх ножках (высот, до х/з арш.) для выпаривания белья. Н аліў цэлаю ж лукту вады й плацьця ня ўлезя.— 2) употребляется также в насмешку над жадным в еде. Вот 'дзе жлукта: ўсю капусту паеў. В. Старина. Жлукціць, дзс. — 1) выпаривать белье. Занасілася плацьця: прыдзецца яго жлукціць.—2) в переноси. знач.—с жадностью есть. О дзе жлукціць: зараз цэлаю міску йзьзесьць. В. Старика. Жменя, i, ж. (пам. жменька)— горсть. Пасып курам жмені са дзьве ячменю. Дастала ў людзей: жменьку круп. В. Старына. Жмурыцца, дзс. — жмуриться. Ня добра усё жмурыцца. Жмурыцца, ік кот. В. Старина. Жмук, жмут, а, м.— 1) пук, клок (волос). нс тузянуў, дык цэлы жмук валасоў вырваў. В. Старына.— 2) связок. Назьбіроў жмук ануч. В. Старына. Цэлы жмут адзежы ляжыць. В. Голацак, Сьміл. р. Жнеўнік, у, м.— ржаное поле. Статак ходзіць па жнеўніку. В. Старына. Жніво, а, н.—жатва. Сяголята рана пачалося жніво. В. Старына. Хто ў жніво халадку шукая, той галадая. Прык: X. Самін, Пух. р. Жняя, i, ж. {пам. жнейка)—-жница. На авёс прынанёў тры жняі. Матруна—добрая жняя. В. Старына. Дзе араты, плача, там жнейка скача. Прык. В. Дукарка, Сьміл. р. Жогла, ы, аг.—плут. Ах, жогла, хацеў абдурыць міне! В. Старына. Жолуд, а, м.—желудь. 3 дуба асыпаюцца жалудэ. В. Старына. Жонка, i, ж. {мн. жонкі)—жена. Які мужык, такая й жонка. Прык. На вуліцу павыхоцзілі ўсе жонкі. В. Старына. Жончын, прм. — женин, принадлежащий жене. Жончын кажух, Жончына хуста. В. Старына. Жораст, у, м. — гл. Жарства. Навазілі жорасту, k p6 падмуроўку ў ў хаця рабіць. В. Старына. Жорны, аў, мн.—жернова. Даўней самі крупы рабілі на жорны. В. Старына. Жоўкнуць, дзс. — желтеть. Нешта жоўкнуць нашы агурке. В. Старика. Жоўтыя краскі,—гл. Курыная сьлепата (Ranunculus acer L.). 1к ё жоўтыя краскі, дык i масла будзя жоўтая. В. Старына. Жоўць, i, ж.—желчь. У парасюка была вялікая жоўць. В. Старына. Жраць, дзс.— жрать. Жаруць дыжаруць цэлы дзень—■i дзе яно ў іх дзяецца? Жарэ, аж нос гнецца, за в,ушамі трашчыць. В. Старына
Дадатковыя словы
пабецца, патрываліся, хіз
2 👁