Краёвы слоўнік Чэрвеншчыны (1929). М. В. Шатэрнік

 ◀  / 330  ▶ 
Ёўня 92 Жаль для сушки их в овине и молотьбы (около 3 коп). В натоящее время с введением молотилок ёўні выводятся; имеется на деревне около десятка овинов для сушки льна. Насадзілі ёўню лену. Змалацілі ёўню жыта. В. Старина. £цка, i, аг. (пам. ёдачка;—малый поросеночок. Ёцкі, ёцкі, ёцкі! Якоя маленькая ёцачка! В. Старина. Ж. Жа, ж — же, вспомогательная усилительная частица. 1к пачоў-жа ён яго лупцаваць! Вот-ж а які j ты! Я-ж тут, браця, ня пры чом! j В. Старина. j Жаба, ы, ж. — 1) лягушка. Уж о j жабы закракталі: будзя вясна.— j 2) ангина и стоматиты—заболевания полости рта и зева. Первое заболевание называется „жаба сухая", a второе—„жаба мокрая". Лечатся заговорами: „ Ж абку замаўл яю, 1з рота выганяю: Урочную, сугаворную, Падумную i падзіўную*. С. Навасёлкі, Пух. р.—3) болезнь горла у коров. Наш а карова захварэла на жабу. В. Старина.—4) упо- j требляется, как бранное. Ж аба ты! аблезлая, куды ты прэсься?! В.! Старина. Жабіны начоўкі (начовачкі), пала- j ячкі,—известковая двухстворча- j тая раковина речной перловицы, j Дзеці на сынажаці назьбіралі жа- j біных начовачак. Гуляя з жабінамі палаячкамі. В. Старина'. j Жабіцца, дзс. — о слоях дерева,—! трескаться и вследствие этого размякчаться. С тала жабіцца дуга. В. Старина. Жабраваць, дзс.— нищенствовать. Зьбяднеў чалавек, дык i пашоў жабраваць. В. Старина. Жабурздньне, я, н. зб.—лягуш ачья икра. Н а балоццы плавая жабурыньня. Памыў ногі жабурыньням, каб былі белыя. В. Старина. Жабуцька, i, ж., жабян2, яці, н.— лягушонок, бран. на детей. Кабжа хлопяц, ато ж абуцька ашчэ... Вот дзе жабянё праціўная! В. Старина. I Жаваранак, нка, м.—жаворонок. Ужо пяе жаваранак — з выраю прылёцяў. В. Старина. Жадзун (чему), скар. прм.— жадный к чему, сильно нуждающийся. Гаруя чалавек: жадзён куску хлеба. Ня жадны мы ні салу, ні малаку. В. Старина. Жадны, прм. — 1) жадный по натуре. Як жадны наш Майсей, дык такога чалавека, мусіць, i на сьвеця німа. — 2) ни один (при отрицании). Ані ж ад н ai капейкі німа. В. Старина. Жакетка, i, ж. — жакетка. Міхась хварсіць у новуй жакецца. В. Старина. Жаласна, пре. — жалостно. Маладзіца так-жа плача жаласна!... В. Старина. Жаласьлівы, прм. — сердобольный. Які ты жаласьлівы, братка; шкалу яш гультая етага! В. Старина. Жаласьць, i, ж. — жалость, сожаление. Ня мая чалавек еты жаласьці ані каплі. В. Старина. Жалозьнік, а, м.—чугунный горшок. Зварылі железьнік бульбы. В. Дукарка, Сьміл. р. (Пр. Зялозьнік). Жаліцца, дзс. — жаловаться. Жаляцца людзі, што цяжкажыць. В. Старина. Жалкаваць, дзс. — сожалеть. А, німа чаго ўжо вельма жалкаваць: ці такоя ашчэ бывая гора! В. Старина. Жалоба, ы, ж.— траур. У Васілёвых жалоба: яны ня пусьцяць гуляць. В. Старина. Жалобны, прм. — траурный, заупокойный. Нашы сягоньня пашлі на жалобнаю абедню. В. Старина. Жаль, ю, м.— жалость Такі-ж жаль абгарнуў яе, што ня ўцерпіла ма
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

жадз^н, начбвачкі
1 👁
 ◀  / 330  ▶