Дыхту 9! Ёўня Дыхту даць (задаць) — сильно дасадить или напугать. Задам табе такога дыхту, што й духе c цібе выпра! Доў яму добрага дыхту, будзя помніць! В. Старина. Дьшіаль, дышалю, м.—дышло. У плуE Ё, ёсь, #сьцека, #сьць, ест, дзс. дапам. — есть. Што ё, то ўсё добра. В. Старина. Добра, у каго ёсь грошы. £. Забалоцьце, Сьміл. р. Хоць 1 ёсьцяка, але ня дам табе. Ёсьць ведана, што так i трэба. В. Старина. Вынюхай, што там у іх ест. М. Сьмілавічи, Сьміл. р.. £дкі, прм.—с аппетитом ядущийся. Ета сена едкая, ня падумай ты таго. В. Старина. Ежджаны, прм.—сани, телега, возок, бывшие в употреблении. Ня варта купляць ежджаных драбінак. В. Старина. Ез, а, м,—перегородка на реке из лозовых прутьев в виде плетня, чтобы задерживать рыбу для ловли. Мы зрабілі два язы. С. Амельна, Пух. р. £каць, дзс.—икать. Як моцна ёкаяш ты. Ёкнаў аж я йспужоўся. В. Раунапольле, Сьміл. р. Елачка, \,ж,—\) уменьш. от Елка. Сьсек елачку комін выціраць.— 2) полевой хвощ (Equisetum arvense L.) У жнеўніку шмат елачкі. В. Старима, Елка, i, ж.—ель (Picea excelsa L.) С аднае елкі вышла колода таўшчэразная i два бярвіны добрых. Пад елку трэба схавацца ад дажджу. В. Старина. Елкі, прм.—пригорьклый, горьковатый. Сала ёлкая, аж нельга есьці. Ёлкі здор. Ёлкая масла. В. Старина. £луп, а, м. (полъск jołop)—остолоп, олух. Ета толька такі дурны, ёлуп, ік ты, так зробіць. В. Раунапольле, Сьміл. р. Емка, пре.— 1) проворно, скоро. Хоць стары конь, але ашчэ ёмка бяжыць—2) удобно. Во, етак ёмка сядзець. В. Старина. зя атагнуўся дышаль. Кола бяз дышалю. В. Харавічи, Сьміл. р. Д'ябал, бла, л*.— дьявол, сатана. От д'ябал нейкі, што ён вырабляя! А д'яблі яго ведаюць, што з ім рабіць. В. Старина. Ё. Емкі, прм—проворный. Хлопяц вельма емкі. Наш стары ашчэ ёмак. B. Старина. Енк, у, м. (полъск. j$k)—вопль. Вот у хаця енк—аж із вуліцы чуць! C. Дукора, СъмХл. р. Енчыць, дзс.— 1) вопить, сильно кричать. Баба ўсё нешта енчыць жыватом. Енчыць, аж пярарываяцца.—2) усиленно, с плачем даже, просить. Енчыць—дай сала. В. Старина. Есьці, ем, ясі, есь, ядом, ясьце, ядуць, дзс—есть. Есьці ўжо пара. Есьць, 1к ня ў сібе. Ядом крышанэ з расолам. Мала ты ясі, чалавеча,—трэба боляй! Чаму вы ня ясьцё свае капусты? Ешця боляй, ня саромяйцяся! В. Старина. Кот у кутку нешта есь сабе ціхінька. В.Раунаполъле, Сьміл.р. Есьціся, дзс. — грызтись, постоянно ссориться. А мой (жонка жаліцца на мужыка) дык бяспярастаньня есца ды есца. Сьпярша жылі добра, а патом i пачалі есьціся адно з другім. В. Старина. Етак, пре. — этак, так. Етак i я зраблЮ. В. Старина. Етакі, прм. = літ. гзтакі — этакий, такой. Етакая й наша картопля дробная. Падумаяш, етакі-то разумны! В. Старина. Етачкі, прм.—ласк, етакі. Во етачкі во кавалачак узёў-— ні боляй. В. Старина. Етулька, пре.—столько. Ета трэба етулька дабра напсаваць?! В. Старина. Еты, за&к.==літ. гзты — этот. Еты Дзянісок варт нечаму. Ета наша хата. В. Старина. £уНЯ, І, ж.—1) овин. Кузьма пашоў ёўню цепліць.—2) мера снопов