Дуб 89 Дурны Дуб, а, м.— дуб. (Quercus) У лесі сьсек дуба. В.}Кораўкіу Сьміл. р. Дубальтовы, прм.—двойной. Палажылі дубальтоваю падлогу. В. Лешніца, Сьміл, р. Дубальтоўка, i, ж.—двухствольное ружьё. 3 дубальтоўкі забіў воўка. i В. Старына. Дубае!ць, дзе. — крепко избивать, тузить. Падаброў пад сібе ды давай дубасіць. В. Старына. Дубай, бци, м.—розга. Глядзі, ато заробіш дубца. Б'ецца дубцом. В. Старына. Дуга, i, ж.—дуга. Зламалася ў возя дуга. В. Старына. Ня лацягня дуга, дык пацягне луга. Прык. В Забалоцьце, Сьміл. р. Дуда, й, ж.— 1) белорусский народный музык. инструмент; состоит из сопелки и духового мешка. Даўней ігралі на дуду.— 2) перен., глупая женщина. Дуда ты дурная! В. Старына. Дудзаць, дзе.—играть на сопелке— свирели. Хлопяц у дудку дудзіць. В. Сл о п іш ш і Шацк. р. Дудка, i, ж.—свирель из просверленного дерева или из тростника („чарота"), а также из соломинки. Умея лоўка на дудку іграць, В. Старына. Дужацца, дзе.— бороться. Хлапцз дужаюцца. В. Старына. Дужы, прм. (скар. дуж—сильный. Дужы, ік мядзьведзь. В. Старына. 3 дужым ня біся, з багатым ня судзіся. Прык. С. Дукора, Сьмілав. р. Хто дуж, той i пруж (знач. правы)./7/шк. В.Старына. Дуждишы, дужой, прм. в. ст.—сильнейший. Альхім самы дужэйшы хлопяц. Над яго німа ў еяле нікога дужэй. В. Старына. Дужзразны, прм.— весьма сильный. Ён дык дужэразны: адзін хвою паднімя. В. Старына. Дукавдцца, кривляться. Ня дукуйся ты надта! В. Старына. Дуля, i, ж. (пам. дулька) 1) груша садовая большая (Pirus communis L). На, йзьзеш дульку. На зіму насушылі дуль. — 2) фига. На табе дулю ў нос! В. Старына. Дума, ы, ж. — дума, мысль. Нейкая цяжкая дум£ залезла ў галаву. В. Старына. Думаць,-цца, дзе. — думать,-ться. Ашчэ нешта ён думая. У сяк думаяцца чалавеку. А ты як думаясься, так яно й будзя. В. Старына. Дуньдзіць, дзе.—с азартом сосать. Вунь цялё карову дуньдзіць.Л. Слопішча, Шацк. р. Дупель, я, м.— дупло. Ў ігрушы выгніў дупяль. В. Старына. Дупл/сты, л/ш.—дупловатый. Дуплістая дзічка. Дуплісты дуб. В. Старына. Дуракаваты, прм.— глуповатый. Наш су сед дуракаваты. В. Матароеа, Сьм іа. р. Дурань, рня, м.—дурак. Бялікі пад неба, а дурань, як трэба. Прык. Валачэ вот, як дурань дзьверы. Прык. В. Вострава, Сьміл. р. Дурасьць, i, ж. — дурь. Ой глядзі: выганю ўсю дурасьць с цібе! У сё дурасьць робіць. В. Старына. Дурата, ы, ж.—глупость. Ўсё дурата, ато трэ'бала-6 свае канюшыны пакінуць на насеньня. В. Старына. Дурна, пре. — плохо, нехорошо, только в смысле поступка, без значения обморока. Дурна, што ня ўзёў з сабою полудня. В.Старына. Дурнап'ян, у, м. — белена (Datura stramottium L). У пшаніцы шмат дурнап'яну. Панаядаліся бліноў з дурнап'янам, дык чуць ня паўміралі. В. Старына. Дурн/ла, ы, дурніца. ы, аг.—дурак, глупый, глупая. Слухай, што кажа еты дурніла. Дурніца ты, дурища. што ты робіш?! В. Старына. Дурнщца, дзе.-— дурачиться. Даволяй табе ўжо дурніцца. В. Старына. Дурн/шча, ы, аг.—дурачище. Дурнішча ты, йдзі што-небудзь рабі. В. Старына. Дурнота, ы, ж.—глупость. Зарабіў-ба грошай, каб ня свая дурнота. В. Старына. Дурны, прм.— 1) глупый. Дурны, ІК бот. Прык. Пашлі дурнога, а за ім другога. Прык. В. Старына
Дадатковыя словы
бецца, бцй, дуж>—сильный, дуждйшы, дурнапян, дурнапянам, дурнапяну, дўжзразны, ліш, трэбала, ішк
5 👁