Раслінны свет: тэматычны слоўнік (2001). Л. П. Кунцэвіч, В. М. Курцова, А. А. Крывіцкі

м. — Жытк. (TC), стырчан м., старчан м. — Жытк., Стол. (TC), стрымбуль м. — Гродз., Дзятл., Вілен. p. (СПЗБ, Цыхун), быллё н. зборн. — мясц. (Насовіч), ладыга ж. — Гродз., Ашм. (Мат. мін.-мал., Цыхун), стаўбур м. — Зэльв. (Сцяцко), цурубалксі ж. — Лельч. (ЖС), ражны мн. — Браг. (Шаталава), пуга ж. — Лоеў. (Янкова), дзяркач м. перан. — Стол. (TC), цабёлле н. зборн., цабёўле н. 'сцёблы гародніны з абарваным лісцем' — Рас. (Шаталава), цыб'е н. зборн. 'табачныя сцёблы без лісця' — Гл. (Янкоўскі), бінджур м. аб'едзенае сцябло расліны, дрэўца' — Слон. (НЛ), дудан м. 'сцябло адна- ці двухгадовай расліны з малай колькасцю лісця i адросткаў' — Драг. (ЛП); сухое сцябло: быллё н. зборн. — зах.-бран. р. (Растаргуеў), бадзіль м. — Паст. (СПЗБ), цубаліна ж. 'ссохлае сцябло буйной травяністай расліны' — Мсцісл. (Юрчанка); буйное, тоўстае i доўгае сцябло: лабаза ж. — Карэл. (3 нар. сл.), лабдддзе н. зборн. — Мсцісл. (3 нар. сл.), лазган м. — Беластоц. р. (ЭСБМ), балёўе (балёўя) н. зборн., бадлёўе н. зборн., бадлбуе н. зборн. — Мёр. (ЖС); лобудзь ж. 'тоўстае сцябло гародніны' — Стол. (ДСБ), дудачка ж. 'сцябліна, на якой трымаюцца ягады (у парэчак i інш.)', дудка ж. 'больш тоўстая сцябліна ў параўнанні з папярэдняй' — Леп. (Мат. апыт.), дудка ж. 'сцябло, звычайна полае ўнутры' — Мядз. (СЦБ), калючка ж. 'калючае, з ігліцамі сцябло' — мясц. (Насовіч), сцябло караняплодных раслін: цецява ж., цецявша ж. адзінк., цяціўнік м. — Віц. p. (Станкевіч), бэмбаль м. — Шчуч. (3 нар. сл.); кветаноснае сцябло некаторых гародніх раслін (цыбулі, часнаку, шчаўя i інш.): стрэлка ж. — паўдн.-зах. д. (акрамя Гродз. p.), віц.маг. г., Мін. p., Чэрв. p., Брасл. (ЛАБНГ, СПЗБ, TC, Мат. Гом., HC, Станкевіч, Шаталава, Шатэрнік, Янкова, Мат. апыт.), стаўбун м. — зах. з. (акрамя зах.-пал. г.), Вілен. p., Беластоц. p., спарадычна паўдн.-усх. з. (ЛАБНГ, СПЗБ, TC, Мат. Гом., Мат. мін.-мал.), стаўбунне н. — Старадарож. (ЖНС), стоўб м. — пераважна цэнтральная частка пал. p. (ЛАБНГ, ТС, Шаталава), стаўпак м. — зах.-пал. г