Раслінны свет: тэматычны слоўнік (2001). Л. П. Кунцэвіч, В. М. Курцова, А. А. Крывіцкі

Ваўк., Беластоц. p. (СПЗБ), зёлкі мн. — Гарад., Іўеў. (ЛАБНГ), зялёніва н. — Віц. p., Уздз. (СЦБ, Станкевіч), зялёня н. — Навагр. (СПЗБ), зёлейь ж. — Мает. (СПЗБ), зелянёк м. 'адна зялёная травінка' — Ушацк. (НЛ), шчыкавіца ж. 'першая трава' — Ельск. (Мат. Гом.), падсада ж. 'маладая i нізкая трава ў высокім травастоі' — Слаўг., Рэч., Смален. p. (Дабравольскі, Мат. апыт.), валасёнь 'моцная высокая трава' — усх.-пал. p. (ЭСБМ), лабаза ж., лабаззё н. 'грубая, тоўстая трава' — Мёр. (НЛ), казіна ж. ' вельмі жорсткая дзікая трава' — Стаўб. (ЭСБМ), лопух м. 'шырокалістая трава наогул' — мясц. (Насовіч), пяро н. 'перыстая трава' — Жытк., Стол. (ТС), трава ж., травіна ж. адзінк. 'толькі вузкалістая травяністая расліна, у якой няма сцябла' — зах.-пал. г. (АЛА, Мат. апыт.); калючая трава: бадзюк м. — Віл. (СПЗБ), іждкіла ж. — Мсцісл. (Бялькевіч); жорсткая сцябліністая трава: быллё н., быльнік м. — Віц. p., Мёр. (Каспяровіч, Насовіч, Станкевіч), быльнёг м. — мясц. (Станкевіч); мяккая сцябліністая кусцістая трава: былытак м. — мясц. (Насовіч), мучка ж. — Лельч. (ЖС); сухая на корані трава: пасушнік м. — Гл. (Янкоўскі), быллё н., быліпка ж. адзінк. — Смален. p. (Дабравольскі), быліна ж. адзінк. — Лід. (Мат. Гродз.), післяк м. — Іўеў. (Сл. Гродз.), павіха ж. — Старадарож. (Мат. апыт.), казянка ж. — Лід. (Сл. Гродз.), козарыца ж. — Гродз. (Сл. Гродз.), шумавінне н. — Гом. (НЛГ), цыбуллё н. зборн. 'доўгія сухія травы' — Чэрв. (Шатэрнік, Станкевіч); любая трава, якая мае непрыемны пах: смярдзюха ж., смярдзюча зёлле — Слон. (Мат. апыт.), тухлянка ж. — Касц. (Бялькевіч); гаркач м. 'горкая трава' — Краснап. (Бялькевіч); дуброва ж. 'трава, якая расце ў лесе' — цэнтральная частка пал. р. (Мат. апыт.), лагун м. 'трава на лагчынах, якая сцелецца па зямлі' — Карэл. (ЖНС), паша ж., паэ/са ж. 'трава на папасе' — Жытк., Стол. (ТС), папарына ж. 'трава на папары' — Гродз. (Сл. Гродз.), пажароўка ж. 'трава на выгаралых участках' — Жытк. (ТС), трынътрава ж., тынъ-трава ж. 'трава, якая расце пад тынам