Прыказкі і прымаўкі (1976). Кніга 2. М. Я. Грынблат

У сям'і ўсяго бывае. У. Іваноў, 1958, Мінск 13.5.17. Нямахаткі без звадкі. Ко!Ь., 473, Пін.п. а) Мяма тэй хаткі, штоб (каб, дзе б) не было звадкі. Стес2о!, 112; Шпил., 182; Киркор, 236; Дцё., 38а; Нос., 100; Ееа., 50; Ріеік., 401; Сержп., 2; Л. Корсак, 1961, Асіп. 13.9.1; Л. Царанкоў, 1960, Мінск 13.9.2. б) Няма тае хаткі, каб не было сваркі. Геа., 294. Страчаліся -- цалаваліся, а як у адну хату сышліся -- за чубыўзяліся. Янк. М., 97. Каса не камень: каса тупіцца, а камень шчэрбіцца. В. Санько, 1969, Слуцк. Б'емся, сварэмся, свайго берагу дзяржэмся. Гед., 29. Як восы злыя -- і дарослыя, і малыя. Дар., 248, Рэч. Няма чаму дзівіцца, калі муж з жонкай сварыцца. Ляцкий, 26. Хто з кім не жывець, той з тым не сварыцца. Шейн, [1, 483, Барыс. п. Дзе недастаткі, там жонкамсваркі. анч., 228. Калі ў гумне малопіцца, дык у хаце пе калоціцца. Сержп., Як у гумне не малоціцца, дык у хаце калоціцца. «Ванч., 228. а) Як дзяжа не месіцца, то сям'я бесіцца. Сержп., 37. б) Як хлеба не стала, дык сварка паўстала. Дуб., Нар., І. Мужык з жонкай сварыцца -- у гаршку трасца варыцца. Дуб., 26; І. Суконкін, 1960, Церах