г" Чорную душу і залаты язык не схавае. Вучні, 1962, Шарк. 8.2.43. Хоць горка, да патака. Реа., 224. Топіцца ясна, да не варыцца сласна. Мос., 164. Перад богам кленчыць, а людзей енчыць (мэнчыць). Нос., Слов., 238; Дуб., 48; Ред., 181. Мякка сцеліць, ды мулка (чэрства) спаць. Бяльк., 267, Мсцісл.; Дуб., 36; Ром., Зап., ПІ, 223. Вар.: РуЬсіь., 13: Сержп., 125; Реа., 282; А. Русіновіч, 1954, Светл. 13.3.29. а) Хоць мякка сцеле, але цвёрда спаць. Я. Бізук, 1965, Шчуч. 13.10.1. Вар.: Л. Лазовік, 1965, Скід. 13.10.4. Вар.: Мін.-Мал., 1970, 162, Уздз. Хітры чалавек гаворыць, як лістам сцеле, а ў кішэні гарачы камень трымае. Реда., 52.: У галоўцы можа й што, але языком быццам лістам сцеле. Ляцкий,47. У вочы - лістам сцелецца, а за вочы -- сабакам брэшаць. 1961, Брасл. 13.9.5. Лістом сцелецца, а ўкусіць так і цэліцца. Дар., 244, Мінск. У вочытак, а за вочызусім іначай. Еед., 336. У вочылісам, а за вочы воўкам. Реа., 166. а) У вочыліском, а за вочы ваўком (пяском). К. Кабашнікаў, 1968, Дзятл. 6.1.84. Вар.: А. Бізук, 1965, Шчуч. б) У вочылісам, а за вочы бісам. Булг., 176. 3 воч іскры сыплюцца, а з языка мёдцячэ. Сцяшк., 590, ельв
1 👁