Народныя скарбы. Дыялекталагічны зборнік (2008). Л. П. Кунцэвіч

 ◀  / 381  ▶ 
Ужэ Манечка услужыла, У куморы сэрпа пулужыла. A хто ж тым сэрпочком будэ жаты? Будэ матюнка найматы, По тры рублікі даваты. Худім, мамучко, пуснідаім [паснедаем] з туббю, A пуснідавшы, пуйдым на руздыл з туббю, Тубі, мамочко, хата, санкі i кумора, A мні, мулудуй, удна скрыня. Тубі, мамочко, пшыныця i грэчка, A мні, мулудуй, гуска, куручка й овэчка. Вэчэром батькі нівёсты йідут [едуць] ду жыніха i спывают такую пісню: Русхіляйся, білы бэрозы, Шчо б булб выдно пу всюй дурозы [дарозе], Шчо б булб выдно, шчо матюнка робыт, Чы спыт, чы ліжыт, чы пу мні тужыт. Расказвае Андрайчук Ніна Піліпаўна, 1929 г.н.; запіс зроблены ў 2007 г. у в. Мельнікі. Вясельная песня i народная казка Гэту пісню спывае батько нівесты ка пырэзвах, як мулудую прывызут ду жыніха: Русхіляйтэся, білы бырозы, Куб булб выдно пу всій дурозы [дарозе], Куб булб выдно, шчо [імя нявесты] робыт, Чы спыт, чы лёжыт, чы пу мні тужыт. Пу хаты ходыт, ручэнькі ломыт: "Ой, Ббжэ, Ббжэ, зроблёна шкода, В моём садочку су рвана рожа [ружа]. Гудував я ei ны рочок [годзік], ны два, Ны дві ныдылюнькі [тыдні], Вырвалі ei за дві гудынонькі". Байка 66Коптюшка" В удногб чулувіка умэрла жшка, i він прывіў субі другу. У гэтуго мужыка була свуя дучка, а мачуха шчэй свую прывыла. Чулувжува дучка робыт, a бабына тулько малюіцце i гуляты ходыт. Заставыла удён раз мачуха бідну сіроту такую руботу рубыты: змышала мак i золу в удну кучу i сказала ля пасыныці пырыбраты. А Кбптюшка (так сіроту сталі зваты, бо вуна завжды грязна худыла) рузумна була, стала браты пу краплі [патроху] змесь тую i дуты на if. Золу вітром i зныслб. А мак так i устався
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

бырбзы, бэрбзы, бўдэ, гўска, дрўгу, дурбзы, дўты, золў, кумбра, кумбры, кўручка, кўчу, лбмыт, мулудўй, пўйдым, рббыт, рочбк, руббту, рузўмна, рўблікі, сэрпбчком, сірбту, сіротў, такўю, тўжыт, тўлько, тўю, уднў, хбдыт
5 👁
 ◀  / 381  ▶